Αγαπητοί μου αναγνώστες, θα σας πω σήμερα ανοιχτά τη γνώμη μου. Υπέρ του ΠΑΣΟΚ δεν ένιωσα την παραμικρή πνοή ανέμου. Υπέρ της Ν.Δ. δεν φυσάει βέβαια και κανένας σφοδρός άνεμος νίκης, αλλά έχει ήδη μια κάποια πορεία, ακριβέστερα κεκτημένη ταχύτητα και μπορεί κάποιοι αναποφάσιστοι ψηφοφόροι, να της δώσουν τη διαφορά της νίκης. Κατά τα άλλα, κανένας ενθουσιασμός ούτε υπέρ του ενός κόμματος ούτε υπέρ του άλλου. Μια κατάσταση σχεδόν αποπνικτική, ώστε να διερωτάσαι τι αξία μπορεί να έχει η νίκη του ενός ή του άλλου. Ωστόσο, αν από τη νίκη της Ν.Δ. περιμένουμε λίγα, από πιθανή νίκη του ΠΑΣΟΚ περιμένουμε ελάχιστα ή τίποτα. Και εξηγούμαι αμέσως.
Πρώτα, σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, είναι εντελώς απαράδεκτη η στάση των εσωκομματικών αντιπάλων του Γ. Παπανδρέου, οι οποίοι εκβιάζοντας τον ηγέτη τους όλη την προηγούμενη περίοδο, έφτασαν σήμερα στο σημείο να πιστεύουν ότι η ήττα του κόμματός των εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντά τους και τις φιλοδοξίες τους. Και απροκάλυπτα πλέον την εύχονται για να μην πω ότι οι ίδιοι θα ψηφίσουν Ν.Δ. ή άλλο κόμμα μόνο και μόνο για να αποτρέψουν νίκη του ηγέτη τους! Πρώτο συμπέρασμα: Ενα κόμμα με τόσο βαθύ εσωτερικό διχασμό, γι’ αυτό και μόνο τον λόγο δεν μπορεί να πείσει τον λαό ότι είναι σε θέση να κυβερνήσει τη χώρα.
Το δεύτερο: Το ΠΑΣΟΚ, σε όλη την προηγούμενη περίοδο, δεν κατάφερε να ασκήσει αξιόλογη αντιπολίτευση, με όραμα, έμπνευση και στρατηγικές επιδιώξεις. Μικροπολιτική άσκησε και συνεπώς δεν κατόρθωσε να διαμορφώσει εναλλακτική πρόταση εξουσίας με νέα πρόσωπα, νέες ιδέες και νέες επιδιώξεις. Στο σύνολό του το ΠΑΣΟΚ, έπειτα από περίπου είκοσι χρόνια διακυβέρνησης, δεν είναι ώριμο για να κυβερνήσει. Δεν φταίει ο αρχηγός του. Φταίνε τα σφάλματα και οι αμαρτίες που διέπραξε και ο φόβος των ψηφοφόρων ότι θα διαπράξει τα ίδια με τα ίδια πρόσωπα και τις ίδιες ιδέες.
Είναι αναμφισβήτητη ευθύνη του Γιώργου Παπανδρέου ότι κατά την περίοδο που άσκησε την αντιπολίτευση και που γενικώς θεωρείται η πλέον κατάλληλος και την ανασύνταξη των δυνάμεων ενός ηττημένου δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει και να εμπλουτίσει τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και να το ανανεώσει σε ανθρώπους, σε δομές και σε ιδέες. Ωστόσο, το πρόβλημα δεν περιορίζεται στον Γιώργο Παπανδρέου. Το περιορίζουν εκεί όσοι επιδιώκουν τον έλεγχο του πολιτικού χώρου που καλύπτει το ΠΑΣΟΚ και όσοι φιλοδοξούν να καταλάβουν τη θέση του προεξοφλώντας την ήττα του! Δεν μιλάμε για πολιτική εντιμότητα ή για τους κανόνες της δημοκρατίας που διέπουν ή πρέπει να διέπουν τη διαδοχή του ενός αρχηγού από τον άλλον. Μιλάμε για την αξιοπιστία των πολιτικών προτάσεων με τις οποίες ένα κόμμα επιδιώκει να κατακτήσει την εξουσία. Αυτή, λοιπόν, η αξιοπιστία του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε χαμηλό επίπεδο και διερωτάται κανείς γιατί οι ψηφοφόροι θα το ψηφίσουν.
ΥΓ. Πριν τελειώσω αυτό το σημείωμα, πληροφορήθηκα ότι ο πρωθυπουργός κ. Κ. Καραμανλής υποσχέθηκε στους Αιτωλοακαρνάνες… το δικό τους πανεπιστήμιο. Σοβαρά κ. πρόεδρε, πιστεύετε ότι χρειαζόμαστε ένα νέο πανεπιστήμιο όμοιο με αυτά που ήδη έχουμε; Και μετά θα μας μιλήσετε… για μεταρρύθμιση στην Παιδεία; Οι παλαιότεροι πολιτικοί υπόσχονταν γεφύρια και εκεί που δεν υπήρχαν ποτάμια. Τώρα είναι η εποχή που υποσχόμαστε… πανεπιστήμια (φούσκες); Φοβάμαι ότι χάσαμε το μέτρο, χωρίς να υπάρχει λόγος…