FINANCIAL ΤΙΜΕS
Εξι χρόνια μετά
Ο συμβολισμός να επιλεγεί η 11η Σεπτεμβρίου για την κατάθεση του στρατηγού Ντέιβιντ Πετράους ενώπιον της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της αμερικανικής γερουσίας απευθύνθηκε προς τον Λευκό Οίκο. Δεν θα έπρεπε. Ο αγώνας του στρατηγού Πετράους να συμβάλει στον τερματισμό του πολέμου στο Ιράκ υπογραμμίζει τρόπον τινά το γεγονός ότι η εισβολή στο Ιράκ ήταν ο πιο τρελός τρόπος για να απαντήσουν οι ΗΠΑ στις τρομοκρατικές επιθέσεις της Νέας Υόρκης και της Ουάσιγκτον. Εξι χρόνια μετά την 11η Σεπτεμβρίου, οι Ηνωμένες Πολιτείες οφείλουν να ξανασκεφθούν κάποια πράγματα. Είναι πλέον καθαρό ότι το Ιράκ υπήρξε η μεγαλύτερη παγίδα για τη διακυβέρνηση Μπους. Και με τα χρόνια έχει γίνει επίσης σαφές ότι ο αντιτρομοκρατικός αγώνας δεν μπορεί να είναι στο επίκεντρο της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Οπως αναφέρει η επίσημη επιτροπή για την 9/11, ο Σαντάμ Χουσεΐν δεν έπαιξε ρόλο στις τρομοκρατικές επιθέσεις. Και δεν είχε στην κατοχή του πυρηνικά όπλα, ούτε και σημαντική σχέση με την Αλ Κάιντα.
Συνολικά, στη διάρκεια αυτών των χρόνων, το θέμα της τρομοκρατίας επιδεινώθηκε. Πρωτίστως, το ενδιαφέρον για το Αφγανιστάν μειώθηκε σημαντικά. Οι Ταλιμπάν δεν ηττήθηκαν και ανασυντάχθηκαν. Ο Οσάμα Μπιν Λάντεν είναι ζωντανός και εξαπολύει απειλές μέσα από αυτοσχέδια βίντεο. Κανείς δεν ξέρει πού κρύβεται, σίγουρα όμως όχι στο Ιράκ. Αποτέλεσμα του πολέμου κατά της τρομοκρατίας ήταν η δημιουργία ενός αποτυχημένου ιρακινού κράτους, ενός κράτους προς το οποίο εισρέουν τρομοκράτες κατά ομάδες, είτε από το Αφγανιστάν είτε από τη Σομαλία. Ενα τρίτο στοιχείο είναι ότι στο Ιράκ έχει δημιουργηθεί καινούργιος κλάδος της Αλ Κάιντα. Ακόμη και τα γεράκια του Αμερικανικού Ινστιτούτου «Εντερπράις», φίλα προσκείμενο προς την ιδέα του πολέμου, παραδέχονται ότι υψηλό ποσοστό των μελών της Αλ Κάιντα στο Ιράκ, είναι ντόπιοι. Και φυσικά, κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο πόλεμος στο Ιράκ κινητοποίησε τρομοκράτες σε όλο τον κόσμο.
LΙΒΕRΑΤΙΟΝ
Η αποστολή Πετρέους
Για πολύ καιρό η αμερικανική κοινή γνώμη στήριζε έναν πρόεδρο, ο οποίος συνέδεε τα πάντα μεταξύ τους: από την αντιμετώπιση των κρατών που σύμφωνα με τους Αμερικανούς υποθάλπουν την τρομοκρατία μέχρι την αντιμετώπιση της διεθνούς τρομοκρατίας. Σήμερα όμως ο Αμερικανός πρόεδρος έχει χάσει πια την αξιοπιστία του. Ολες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι μόνη επιθυμία των Αμερικανών πολιτών είναι η επιστροφή των στρατιωτών τους από το Ιράκ. Ακόμα και ο στρατηγός Ντέιβιντ Πετρέους μιλάει για σταδιακή αποχώρηση. Ο προσεκτικός τρόπος με τον οποίο ο διοικητής των στρατιωτικών δυνάμεων στο Ιράκ διατυπώνει τις απόψεις του αποδεικνύει πόσο δύσκολη είναι η αποστολή του ενώπιον του αμερικανικού κογκρέσου.
SUDDΕUΤSCΗΕ ΖΕΙΤUΝG
Ψίχουλα αξιοπιστίας
Κανένας ειδικός σε ζητήματα ασφαλείας, αλλά ούτε και κάποιος επικεφαλής του προεκλογικού αγώνα των Δημοκρατικών δεν βλέπει νόημα στην πλήρη αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από το Ιράκ. Η έκθεση του διοικητή του Ιράκ Ντ. Πετράους δίνει κάποια ψίχουλα αξιοπιστίας στην πολιτική του Αμερικανού προέδρου Τζορτζ Μπους, ο οποίος ευθύνεται για το αμερικανικό δίλημμα στο Ιράκ και αδυνατεί να βρει λύση στο αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει οι ΗΠΑ. Με τον Τζορτζ Μπους στο Λευκό Οίκο είναι αδύνατη μια στροφή στην αμερικανική εξωτερική πολιτική. Θα πρέπει πρώτα οι Αμερικανοί να εκλέξουν έναν νέο πρόεδρο, ο οποίος στη συνέχεια θα αλλάξει την πορεία. Η μόνη αποστολή του στρατηγού Ντέιβιντ Πετράους είναι να αποσπάσει πίστωση χρόνου έτσι ώστε η αμερικανική πολιτική στο Ιράκ να αποκτήσει μια κάποια ευχέρεια κινήσεων.
FRΑΝΚFURΤΕR ΑLLGΕΜΕΙΝΕ
Ευρωπαίοι και Ιράκ
Το αν η έκθεση προόδου για το Ιράκ προτείνει αύξηση ή μείωση των αμερικανικών δυνάμεων στο Ιράκ δεν φαίνεται να αγγίζει τους Ευρωπαίους. Αμερικανοί και Ευρωπαίοι δεν μιλούν πια για το Ιράκ: για το τι πρέπει να γίνει και για το τι θα συνέβαινε αν οι αμερικανικές δυνάμεις αποχωρούσαν σήμερα από τη χώρα αφήνοντας το Ιράκ στην κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα. Η Ουάσιγκτον δεν έχει πλέον καμιά προσδοκία, δεν απευθύνει καν το λόγο στην Ευρώπη όταν πρόκειται για το ζήτημα Ιράκ.
ΤΗΕ JERUSALEM ΡΟSΤ
Οι πέντε παράγοντες
Με τον κίνδυνο να γενικολογήσουμε, οι Ευρωπαίοι έχουν ένα πρόβλημα με το Ισραήλ. Εχει γίνει εμφανές τις τελευταίες δεκαετίες και συζητείται κυρίως στη Δυτική Ευρώπη, περιοχή εξαιρετικής σημασίας για το Ισραήλ. Βεβαίως, η διαμόρφωση του κλίματος εξαρτάται και από τα πρόσωπα που βρίσκονται στην εξουσία τη δεδομένη στιγμή. Σε επίσκεψή μου στην Ευρώπη την περασμένη εβδομάδα, συζήτησα το θέμα με πολλούς δημοσιογράφους. Μου είπαν, λοιπόν, ότι υπάρχει πρώτον θέμα ρεαλπολιτίκ. Καθώς με τον καιρό μεγαλώνουν οι μουσουλμανικές κοινότητες στην Ευρώπη, πολλοί Ευρωπαίοι φοβούνται ότι θα υπάρξει ανταγωνισμός μεταξύ των διαφόρων ομάδων που θα εκφραστούν μέσα από το θυμό τους στους δρόμους ή σε περίπτωση που έχουν δικαίωμα ψήφου, στην κάλπη. Δεύτερο στοιχείο, ο αντι-αμερικανισμός. Δεν μας αρέσει η Αμερική ή ο Τζορτζ Μπους. Η Αμερική όμως ή ο Τζορτζ Μπους στηρίζει το Ισραήλ. ʼρα δεν μας αρέσει το Ισραήλ. Τρίτον, αποικιακές ενοχές. Οι Ευρωπαίοι ηγήθηκαν της αποικιοκρατίας. Η πολιτική τους υπήρξε σκληρή, θανατηφόρα. Οι Ευρωπαίοι σήμερα που ζουν σε συνθήκες ειρήνης και ευημερίας δεν μπορούν εύκολα να αποδεχτούν την παλιά κληρονομιά. Γι’ αυτό και συμπαθούν τους Παλαιστινίους. Τέταρτον. Το ολοκαύτωμα. Πολλοί Ευρωπαίοι διατείνονται ότι το Ισραήλ μιμείται τις συνήθειες του Τρίτου Ράιχ. Αρα, μόλις οι Εβραίοι απέκτησαν δύναμη, συμπεριφέρονταν σαν τους ναζιστές. Και πέμπτο στοιχείο, η ήπια δύναμη. Οι Ευρωπαίοι προβάλλουν την ήπια δύναμή τους σε θέματα συγκρούσεων. Εμπιστεύονται τις αποφάσεις του ΟΗΕ και άλλων διεθνών οργανισμών προκειμένου να διασφαλίσουν τη νομιμότητα.
Το Ισραήλ πρέπει, λαμβάνοντας υπόψη του τη σημασία της Ευρώπης, να εργαστεί για την αντιστροφή αυτής της εικόνας και για την αλλαγή προτεραιοτήτων.
ΤΗΕ NEW YORK ΤΙΜΕS
Ποιος θα θυσιάσει τι;
Ποιος δεν έχει πάει ώς σήμερα στο Νταρφούρ; Η πρέσβειρα των Ηνωμένων Εθνών Αντζελίνα Τζολί επισκέφθηκε την περιοχή πολλές φορές. Την επισκέφθηκε και η Μία Φάροου, η οποία δημοσίευσε άρθρο στη «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ», ενώ ο Στίβεν Σπίλμπεργκ συνέταξε επιστολή προς τον Κινέζο πρόεδρο Χου Τζιντάο, ζητώντας του να αναθεωρήσει την πολιτική της Κίνας στο Σουδάν. Φυσικά, θα συμπεριληφθεί και η συμμετοχή του Τζορτζ Κλούνεϊ.
Τι επίδραση όμως έχει η μαζική παρέμβαση προσωπικοτήτων υπέρ του Νταρφούρ και των προσφύγων; Καμιά, προς το παρόν τουλάχιστον. Σ’ αυτήν τη φάση, πάνω από 2.000 άνδρες της ειρηνευτικής δύναμης της Αφρικανικής Ενωσης περιπολούν σε μια περιοχή, περίπου στο μέγεθος της Γαλλίας, σε μια προσπάθεια που όπως λένε είναι καλύτερη από το τίποτα.
Ο κόσμος διαβάζει πολλά στον Τύπο για τις εξελίξεις στο Νταρφούρ και πιστεύει ότι μετά από τόσο μεγάλη δημοσιότητα κάτι θα έχει αλλάξει. Η σουδανική κυβέρνηση υπέγραψε την ειρηνευτική συμφωνία του Νταρφούρ, τον Μάιο του 2006. Σύμφωνα, όμως, με τα επίσημα στοιχεία στην ιστοσελίδα της οργάνωσης «Σώστε το Νταρφούρ» η βία πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Την περασμένη εβδομάδα, τα Ηνωμένα Εθνη σχεδίασαν νέο γύρο συνομιλιών που αναμένεται να αρχίσει τον Οκτώβριο. Οι προσδοκίες είναι χαμηλές, αλλά…
Το να αγνοείς συλλογικά τα γεγονότα είναι σαν να αγνοείς τα θύματα του Χίτλερ. Τελικά, όμως, ποιο κράτος θέλει να θυσιάσει τις ζωές δικών του πολιτών, νέων ανθρώπων για να ανατρέψει την κυβέρνηση του αλ Μπασίρ στο Σουδάν;