Ψάχναμε εδώ στην εφημερίδα από χθες το μεσημέρι να βρούμε μία φράση για να χαρακτηρίσουμε τη νέα κυβέρνηση. Επειτα από πολλές συζητήσεις, καταλήξαμε πως «φάνηκε ο πάγκος της ομάδας, διατηρήθηκαν οι βαρωνίες άθικτες, έφυγαν οι περισσότεροι «γραφικοί», μπήκαν σε 2-3 θέσεις κλειδιά σοβαροί άνθρωποι». Ο πάγκος φάνηκε με τους Φώλια, Στυλιανίδη, Χατζηδάκη και αρκετούς από τους νέους υφυπουργούς. Οι βαρωνίες επιβεβαιώθηκαν, αφού ο βασικός πυρήνας έμεινε απαράλλακτος και κάποιοι μοιάζουν να διατηρούν τον «ειδικό τους ρόλο». Σε κρίσιμες πάλι θέσεις, όπως το πρώην υπουργείο Δημοσίας Τάξεως, μπήκαν επαγγελματίες που έχουν διοικήσει κάτι παραπάνω από ένα βουλευτικό γραφείο. Για τους «γραφικούς» δεν κάνουμε παραπάνω λόγο, μια και για κάποιους είναι ημέρα λύπης και για άλλους ανείπωτης χαράς και ανακούφισης (για εμάς) που δεν μπήκαν σε πόστα που μπορούν να κάνουν ζημιά.
Είναι μια κυβέρνηση που μπορεί να κάνει δουλειά και το κυριότερο να αποφύγει τις γκάφες. Αυτό όμως θα εξαρτηθεί και από το πώς θα λειτουργήσει ο πρωθυπουργός. Ο ίδιος αντιλαμβάνεται πως χρειάζεται ένα ενισχυμένο περιβάλλον και πως δεν μπορεί πάντοτε να λειτουργεί «θεσμικά». Τι σημαίνει αυτό; Οτι δεν μπορεί απλά να εμπιστεύεται τον κάθε υπουργό, αλλά πρέπει να έχει δίπλα του ένα μηχανισμό που θα διασφαλίζει ότι οι εντολές του εκτελούνται και θα γνωρίζει (το πιο βασικό) τι συμβαίνει στα παρασκήνια της αγοράς και της πολιτικής.
Ρωτούν όμως κάποιοι κορυφαίοι υπουργοί αν ο πρωθυπουργός θα αλλάξει το ήπιο στυλ διοίκησης του Υπουργικού Συμβουλίου. Θα ανακοινώνει στον κ. Σουφλιά ότι «αυτή είναι η απόφασή μου και τέλος» ή θα το ξανασυζητάει το πράγμα στην Κυβερνητική Επιτροπή και σε κατ’ ιδίαν συναντήσεις; Και επίσης, ποιος θα βάλει την ατζέντα των μεταρρυθμίσεων για το επόμενο 18μηνο; Ο κάθε υπουργός από μόνος του ή το Μαξίμου; Ολυμπιακή, ασφαλιστικό, λιμάνια, παιδεία, πολιτική προστασία και υπηρεσίες ασφαλείας και άλλα τόσα θέματα περιμένουν απαντήσεις… χθες.
Αν υπάρξει συγκεκριμένη ατζέντα και μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, αυτή η κυβέρνηση μπορεί να παραγάγει έργο. Α, και βέβαια είναι προφανές ότι θα πρέπει να ανακτήσει τα πολιτικά της ρεφλέξ, να μπορεί να μυριστεί πιο γρήγορα τι τεράστια ζημιά κάνει το βιβλίο της Ιστορίας που έβαλε τον ΛΑΟΣ στη Βουλή ή την ιστορία των ομολόγων στην αρχή της.
Ολα αυτά γράφονται σε μια στιγμή που το ΠΑΣΟΚ δοκιμάζεται. Ο σημερινός αρχηγός του μοιάζει αποφασισμένος να γίνει ο Ράλλης της παράταξής του. Δηλαδή ο άνθρωπος που έχασε τη μάχη για την εξουσία και το κόμμα, αλλά πέρασε στην Ιστορία ως «Ευρωπαίος πολιτικός». Η ανεξέλεγκτη πλεονεξία του κ. Βενιζέλου και το κακό θεατρικό έργο που ανέβασαν κάποιοι με τίτλο «Ο Βενιζέλος έρχεται, κάντε στην μπάντα» τον μείωσαν ακόμη και σε εκείνους που ψάχνουν απελπισμένα να βρουν αρχηγό.
Ο κ. Παπανδρέου πληρώνει ασφαλώς τώρα βαριές αμαρτίες: το ότι έπρεπε να πάρεις δραμαμίνη για να καταλάβεις πού το πάει στην παιδεία και αλλού, το ότι ξέχασε μια παλιά αρχή που λέει πως «δεν κυβερνάς με αυτούς που κάνεις παρέα το βράδυ» και τέλος το ότι φέρθηκε σαν «πρίγκιπας» σε πάρα πολύ κόσμο που ήθελε να βοηθήσει ή να πιστέψει σε αυτόν. Δεν μπορεί να είναι τυχαία τόση οργή από τόσες μεριές! Το ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε τώρα να συζητάει τι κόμμα θα είναι, αν θα πάει πιο αριστερά, πιο δεξιά και με ποια ταμπέλα, όχι ποιος θα κάνει το μέσο μέλος του να νιώσει καλύτερα μετά το σοκ.