Εχει μια περίεργη πορεία ο κ. Γιώργος Παπανδρέου στο μιντιακό τοπίο. Πριν από 15 χρόνια ήταν το «παιντί». Χλευαζόταν στο ΠΑΣΟΚ επειδή κουβαλούσε λάπτοπ και οι δημοσιογράφοι τον ειρωνεύονταν επειδή ασχολιόταν με το εξωτικό «Ιντερνετ». Πριν από εννιά χρόνια έγινε «ο γκραντ μετρ της διεθνούς πολιτικής», «η ελπίδα της δημοκρατικής παράταξης» και ο «άνθρωπος που έβλεπε μπροστά». Πριν από δύο χρόνια ξαναέγινε «το παιδί, που δεν μπορεί…», όπως αποφάνθηκε ο κ. Κώστας Μητσοτάκης.
Δεν ξέρουμε αν αυτό λέει κάτι για τον ίδιο τον κ. Παπανδρέου, αλλά σίγουρα αποκαλύπτει τη ρηχή ανάγνωση που το πολιτικό και δημοσιογραφικό προσωπικό κάνει. Τι στην ευχή! Ο κ. Παπανδρέου δεν απέκτησε μαγικές ιδιότητες το 2000 για να τις χάσει το 2005. Οταν η εικόνα ενός πολιτικού έχει τέτοιες διακυμάνσεις κάποιο πρόβλημα έχουν τα γυαλιά με τα οποία διαβάζουμε την πολιτική.
Ο κ. Παπανδρέου έκανε τραγικά λάθη. Λειτούργησε ως κληρονόμος του ΠΑΣΟΚ και πρίγκιπας της πολιτικής. Αποξένωσε ανθρώπους που δεν έπρεπε και μηχανισμούς που δεν μπορούσε. Λάθεψε με ένα πολύ παράδοξο τρόπο στις επιλογές προσώπων: πήγαινε από το αύριο στο χθες και από το χθες στο αύριο, χωρίς να σταματήσει καθόλου στο σήμερα. Επεσε θύμα των αντιφάσεών του, αλλά τουλάχιστον πρέσβευε κάτι. Πιθανώς θολό και ίσως περισσότερο απ’ όσο πρέπει σκανδιναβικό. Σίγουρα όμως λογικό και προοδευτικό. Σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση, το ΠΑΣΟΚ διαμόρφωσε θέσεις. Αυτές βρίσκονται καταχωνιασμένες κάπου στο Διαδίκτυο και δεν θα μάθουμε ποτέ αν είναι καλές ή κακές, διότι ποτέ δεν συζητήθηκαν.
Το πρόβλημα του κ. Παπανδρέου δεν ήταν οι θέσεις, όπως αδιάβαστα ισχυρίζονται κάποιοι. Για την ακρίβεια αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα για κανένα κόμμα. Εδώ η Ν.Δ. κέρδισε τις εκλογές χωρίς καν να εκδώσει πρόγραμμα ή έστω πρόσχημα προγράμματος όπως όλα τα κόμματα κάνουν προεκλογικά.
Δύο πράγματα δεν είχε ο κ. Παπανδρέου. Την πρόθεση να συμβιβαστεί με τους μηχανισμούς διαμόρφωσης της κοινής γνώμης και τη δυνατότητα να τους υπερβεί μιλώντας απευθείας στον λαό. Ενα απ’ αυτά είναι ζωτικής σημασίας στην πολιτική. Αν δεν μπορείς το δεύτερο πρέπει να στηριχτείς, έστω με επώδυνους συμβιβασμούς, στο πρώτο.
Ο κ. Παπανδρέου έχασε για δεύτερη φορά εθνικές εκλογές. Θα συμφωνήσουμε μαζί του ότι ο πολιτικο-επικοινωνιακός γιαλός ήταν στραβός. Οι καπετάνιοι, όμως, δεν κρίνονται από το σχήμα του γιαλού. Μόνο από το αρμένισμα…