Ανεμοδεικτης

4' 3" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Από ένα πρώτο μετεκλογικό πανηγυρικό υπουργικό συμβούλιο, λογικό είναι να μην περιμένει κανείς τίποτε περισσότερο από αυτό ακριβώς: να είναι… πανηγυρικό! Κάτι σαν τα συγχαρίκια μετά τα γεννητούρια και τις ευχές που τυπικά διατυπώνονται στις «ανοικτές» επετείους ονομαστικών εορτών και γενεθλίων. Πόσω μάλλον, όταν αυτό το πρώτο υπουργικό συμβούλιο δεν έρχεται έπειτα από μια κομματική αλλαγή στην εξουσία, αλλά ο ίδιος ο πρωθυπουργός απευθύνεται στους ίδιους σχεδόν υπουργούς με τους οποίους συνεργάσθηκε και στην προηγούμενη θητεία… Δεν έχουμε τίποτε με τέτοιες καθωσπρεπικές τυπικότητες – όλα χρειάζονται. Με δεδομένο, όμως, ότι η κυβερνητική παράταξη κέρδισε μεν τις εκλογές, αλλά με αισθητά μειωμένη τη δύναμή της, και με γενική τη διαπίστωση (ακόμη και από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, στο διάγγελμά του τη νύχτα των εκλογών…) πως σε τούτη τη «δεύτερη ευκαιρία» που έδωσε ο λαός στη Ν.Δ. δεν… προβλέπεται η παραμικρή ανοχή, δεν πρόκειται να δοθεί από την κοινωνία ούτε λίγων ημερών (που λέει ο λόγος…) «περίοδος χάριτος», θα περίμενε κανείς ακόμη και αυτό το «πρώτο πανηγυρικό» υπουργικό συμβούλιο «κάτι» να σηματοδοτήσει, έστω σε επικοινωνιακό επίπεδο, και να μην αναλωθεί σε μια βαρετή επανάληψη του αυτονοήτου…

Γιατί, τι πάει να πει αυτό το «δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο!» (υπάρχει ποτέ στην πολιτική και την αποστολή της διακυβέρνησης μιας χώρας… καιρός για χάσιμο;) που «υπογράμμισε» ο πρωθυπουργός στους υπουργούς του; Και αν, επιτέλους, θεωρηθεί ότι με αυτή την «επισήμανση» θέλησε έστω να στείλει το μήνυμα πως «τώρα με τούτη την κυβέρνηση, τρέχουμε…», τα άλλα, πως «απαιτεί απόλυτο συντονισμό»(;), πως δεν θα δεχθεί «ασυνεννοησίες και προσωπικές επιλογές…» και πως θα υπάρξει «τακτική αξιολόγηση – όλοι κρίνονται!», τι νόημα είχαν ως… απολύτως αυτονόητα όχι για τη λειτουργία μιας κυβέρνησης, αλλά για τη διαχείριση και της μικρότερης επιχείρησης;

Με λίγο-πολύ τα ίδια λόγια είχε απευθυνθεί ο πρωθυπουργός προς τα τότε μέλη του υπουργικού του συμβουλίου, στο και πάλι «πανηγυρικό» πρώτο, μετά την εκλογική νίκη του Μαρτίου 2004 – τότε, όμως, «κάτι» έλεγαν αυτά τα λόγια, κάποιο «στίγμα» έδιναν, όταν τα έλεγε ο νεότερος πολιτικός που ανέλαβε ποτέ σε τούτη τη χώρα την πρωθυπουργία, σε πολιτικά στελέχη μιας παράταξης που (με μια μικρή τριετή παρένθεση) βρέθηκε μακριά από την εξουσία για 20 ολόκληρα χρόνια….

Είχε νόημα εκείνο το «θέλω να φερόμαστε σεμνά και ταπεινά» του Κώστα Καραμανλή -και ας ήταν πάλι αυτονόητο- έπειτα από ένα μπαράζ αλαζονικών συμπεριφορών (αλλά και πολιτικών…) που είχε χαρακτηρίσει την τελευταία περίοδο διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Οπως είχε νόημα και το άλλο, το «όχι ασυνεννοησίες και προσωπικές επιλογές…» (ναι, το είχε ξαναπεί ο πρωθυπουργός το 2004…), μετά τα φαινόμενα άλλα να λέει ο υπουργός κι άλλα να διατυμπανίζει ο υφυπουργός του, ή μια «γραμμή» να χαράσσει λ.χ. ο υπουργός Εξωτερικών και ο συνάδελφός του επί της Αμυνας να ακολουθεί άλλη ρότα – ακόμη και σε κρίσιμα ζητήματα. Γιατί το είδαμε κι αυτό σε αρκετές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, όπως το… λουστήκαμε κατά κόρον και στο μεγάλο διάστημα της προετοιμασίας για την Ολυμπιάδα…

Να… ελπίσουμε, τουλάχιστον, πως σε τούτη την κυβερνητική θητεία οι εντολές, οι νουθεσίες, οι παραινέσεις θα τηρηθούν από τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου και κυρίως: θα θελήσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός να αποδειχθεί ο «θεματοφύλακάς» τους, ο «εγγυητής» της πιστής και απόλυτης τήρησής τους; Θα δείξει, δηλαδή, πως το εκλογικό «μήνυμα» και το… έλαβε και το διάβασε;

Ποιος μπορεί να διατυπώσει άλλη άποψη για την ανάγκη αξιολόγησης της δουλειάς, της προσφοράς, της αποτελεσματικότητας των υπουργών – αλλά και πριν από 3,5 χρόνια ο κ. Καραμανλής δεν είχε «προειδοποιήσει» τους συνεργάτες του στην κυβέρνηση ότι «θα παρακολουθώ στενά τη δουλειά σας…» – και δεν αμφιβάλλουμε ότι την παρακολουθούσε, αλλά το αποτέλεσμα της «αξιολόγησής» του, σε πολύ συγκεκριμένες και… πολυσυζητημένες περιπτώσεις «γκέλας», ολιγωρίας, αναποτελεσματικότητας, ακόμη και πρόκλησης από πλευράς υπουργών (και υφυπουργών…) ή δεν εκδηλώθηκε ή άργησε τραγικά πολύ να εκδηλωθεί και τότε μάλιστα με αποπροσανατολιστικό πρόσχημα…

Δεν καταγράφηκαν στην προηγούμενη κυβερνητική θητεία ασυνεννοησίες μεταξύ των συναρμοδίων υπουργών (κάποιες μάλιστα και με τρόπο… δημόσιο και τηλεοπτικό!), που πέρα και άσχετα με το ποιος είχε περισσότερο ή λιγότερο δίκιο, η εικόνα που εισέπραττε ο κόσμος ήταν πως έλειπε ο συντονισμός, η συνεννόηση πάνω σε -διακηρυγμένες και «δεσμευτικές», επιτέλους- κρίσιμες «στρατηγικές – μεταρρυθμιστικές» επιλογές; Και ποιος έχει σε μια κυβέρνηση την ευθύνη του συντονισμού καθώς επίσης και της κριτικής αξιολόγησης των υπουργών που την απαρτίζουν;

Οσο γι’ αυτό το «η πολλή τηλεόραση και οι δημόσιες κουβέντες βλάπτουν, και βλάπτουν σοβαρά…», συμφωνούμε με τον πρωθυπουργό απόλυτα – αλλά και πάλι θα πρέπει ο ίδιος να αποδείξει το εννοεί όταν το «εντέλλεται» στους συνεργάτες του! Γιατί την ίδια «δυσφορία» την είχε εκφράσει και στη διάρκεια των 3,5 χρόνων, με τις αηδιαστικές… πασαρέλες υπουργών μέχρι και πρωινάδικα, το προκλητικό «σταριλίκι» συγκεκριμένων στελεχών που κατάντησαν οι απαραίτητοι τηλεοπτικοί «μαϊντανοί», το ευτελιστικό φαινόμενο να διακόπτουν συσκέψεις βασικοί υπουργοί επειδή «είχαν κλείσει» -κάθε, μα κάθε βράδυ!- αλλά δεν θυμόμαστε να «έκοψε» κάποιο κεφάλι! Τώρα, χωρίς περιθώρια «ανοχής» και «περιόδου χάριτος» θα θελήσει να αποδειχθεί λιγότερο ανεκτικός – παντού;

Καλό Σαββατοκύριακο – κάτι πάει να «μυρίσει» φθινόπωρο…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή