Στις εκλογές αυτές επιβεβαιώθηκε και πάλι ότι οι πολίτες ψηφίζουν, κατά πρώτο λόγο, με την τσέπη τους. Η πρώτη κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή δεν ανατάραξε ισορροπίες που επιτεύχθηκαν στην πρώτη περίοδο μετά την είσοδό μας στο ευρώ. Ενίσχυσε τα φορολογικά κίνητρα αύξησης του εισοδήματος και της ατομικής (οικογενειακής) περιουσίας. Υποσχέθηκε -πειστικά- να συνεχίσει σε αυτήν τη γραμμή. Επιβεβαιώθηκε όμως ότι μερίδα της κοινής γνώμης δεν δίνει μεγάλη σημασία στην ψήφο του και αποφασίζει μέσα από κύματα οργής ή μιας λάιφ-στάιλ αμφισβήτησης. Από την «απειλή» στη δωρεάν παιδεία και στον δήθεν κίνδυνο αφελληνισμού των μαθητών ωφελήθηκαν ο Αλέκος Αλαβάνος και ο Γιώργος Καρατζαφέρης. Παλαιοί ψηφοφόροι του Συνασπισμού μεταφέρθηκαν στο ΠΑΣΟΚ, αντιλαμβανόμενοι καλύτερα το χρώμα της χρήσιμης αντιπολιτευτικής ψήφου. Κάποιοι, λιγότεροι από κάθε προηγούμενη αναμέτρηση, ψήφισαν με την κομματική (ίσως και ιδεολογική) ένταξή τους.
Στην επόμενη περίοδο, η οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών θα μετρήσει πολύ περισσότερο. Σημαντικό τμήμα του πληθυσμού να μετρήσει τα δικά του «κουκιά» πριν αποφασίσει πού θα ρίξει το δικό του «κουκί» όταν του το ζητήσουν και πάλι. Ο κ. Καραμανλής θα χρειαστεί να προσέξει πολύ τα όσα πρόκειται να υποσχεθεί στις προγραμματικές δηλώσεις της δεύτερης κυβέρνησής του, αυτήν την εβδομάδα.
Τον Μάρτιο του 2004, ο κ. Καραμανλής είχε υποσχεθεί πως θα επιτύχει τη σύγκλιση μισθών και συντάξεων προς το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης «στα επόμενα οκτώ χρόνια». Ο Γιώργος Αλογοσκούφης, που συνεχίζει στα οικονομικά, πιστεύει ότι ο στόχος αυτός θα επιτευχθεί χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες, καθώς μάλιστα η διεύρυνση της Ε.Ε. έχει κατεβάσει τον πήχυ. Αν και η σωστή σύγκριση είναι προς τους «13» της Ευρωζώνης. Το θέμα όμως δεν είναι στατιστικό. Τα πολλά τελευταία χρόνια, η διανομή των εισοδημάτων έχει γίνει πολύ πιο άδικη από όσο (ήδη) ήταν στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Δυστυχώς, καλές μελέτες δεν υπάρχουν. Ακόμη, η περίοδος κατά την οποία εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά συντηρήθηκαν στην εντατική των χαμηλότοκων δανείων, τελειώνει.
Η σκληρή αναντιστοιχία μεταξύ διαθέσιμων εισοδημάτων και ικανοποιητικού επιπέδου κατανάλωσης θα συνθλίψει έναν ακόμη μεγαλύτερο αριθμό νοικοκυριών. Τα βοηθητικά αγροτικά εισοδήματα θα συρρικνωθούν περαιτέρω. Ακόμη κι αν μοιραστούν ταχύτατα οι κοινοτικές ενισχύσεις, το επίπεδο ζωής των πολλών θα μείνει, στην καλύτερη περίπτωση, στάσιμο. Και θα παραμένει όσο η διανομή των εισοδημάτων που γεννά η κρατική δαπάνη, βρίσκεται στα χέρια των κερδοσκόπων εργολάβων και όχι των διαχειριστών του ανταγωνιστικού κεφαλαίου. Αυτό που μπορεί να κάνει τη διαφορά, είναι η δημιουργία νέων και δυναμικών εισοδημάτων από την επιχειρηματικότητα. Πρόκειται για το δυσκολότερο από όλους τους στόχους που έχει βάλει ο Καραμανλής. Το κράτος έχει «μέλι», βλέπετε…