Ποιος θέλει την ακινησία;

Θέλει την ανανέωση η κοινωνία; Προχθές ο Στέφανος Μάνος, περιγράφοντας τους ευκατάστατους φίλους του, όλους συντηρητικούς που ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία, διαπίστωσε ότι δεν θέλουν καμία αλλαγή. Ούτε η Ν.Δ. θέλει. Οι εύποροι ψηφοφόροι δεν περιμένουν και πολλά, ψηφίζουν ελπίζοντας σε καμιά φοροαπαλλαγή. Και το κόμμα απλώς κυλάει στις ράγες της συντήρησης, παρά τις εξαγγελίες μεταρρυθμίσεων. Συντήρηση; Κατ’ ευφημισμόν… Συχνά συντήρηση βαφτίζεται η αποτελμάτωση, η οπισθοδρόμηση, ακόμη και η διάλυση. Μία από τις πρώτες πράξεις της νέας κυβέρνησης ήταν ακριβώς μια μη πράξη, μια ράθυμη, αμήχανη αναδίπλωση: η σιωπηρή απόσυρση του βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού, ύστερα από τόσο θόρυβο και τόσες διορθώσεις, και η επιστροφή στο παλιό εγχειρίδιο, στο «σίγουρο». Δεν είναι κακό να διορθώνεις τα λάθη σου, ούτε είναι ολέθριο να επιχειρείς ανανέωση και να σφάλλεις. Είναι όμως αποκαρδιωτικό να μην κάνεις τίποτε, να μην προσπαθείς καν, να μη μαθαίνεις από τα λάθη, και απλώς να βυθίζεσαι στην ακινησία. Η απόσυρση δεν αναδεικνύει κανένα νικητή, αφήνει μόνο ηττημένους. Ηττημένη είναι η κοινωνία που δεν κατόρθωσε να διαβουλευθεί και να συνεννοηθεί σε μια μίνιμουμ βάση. Ηττημένοι είναι όσοι επιθυμούν αληθώς να προχωρήσουν ένα βήμα, ρισκάροντας το σφάλμα, και πιστεύοντας στην αξία της επανόρθωσης και της βελτίωσης. Ηττημένα είναι όλα τα τμήματα της κοινωνίας που έχουν ανάγκη τις αλλαγές και τις διορθώσεις, που επιθυμούν την κίνηση και τις προσαρμογές. Ηττημένοι είναι όλοι όσοι δεν συμμερίζονται τη μακάρια, υστερόβουλη αμεριμνησία των συντηρητικών που περιγράφει ο Στ. Μάνος, αυτών που επωφελούνται από την ακινησία και τη διατήρηση προνομίων. Ο συντηρητισμός δεν είναι πάντα ολέθριος – μπορεί να είναι και ευεργετικός. Ολες οι αλλαγές, ανά πάσα περίσταση, δεν προωθούν την κοινωνία – μπορεί και να αποδιαρθρώνουν τη συνοχή και τις αντοχές της. Ωστόσο, στην παρούσα συγκυρία, τα σημάδια από πολλά τμήματα της κοινωνίας συνηγορούν υπέρ των αλλαγών, για ορθολογική και αειφορική διαχείριση του εθνικού πλούτου, για ευφάνταστη προάσπιση του δημόσιου χώρου, για να ανακουφιστούν οι ασθενέστεροι και να εμπνευστούν οι πολυπληθείς μεσαίοι, για μια κινητικότητα, μια δυναμική πορεία τέλος πάντων. Το πλειοψηφικό ρεύμα στην ελληνική κοινωνία δεν είναι συντηρητικό. Δεν ενδιαφέρεται μόνο για την κατάργηση του φόρου κληρονομιάς στα ακίνητα. Δεν θέλει ακινησία. Μπορεί να το αντιληφθεί αυτή η κυβέρνηση;