Η μυωπία των υποψηφίων

2' 42" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η αμερικανική εξωτερική πολιτική θυμίζει εντόνως το εξώφυλλο του Νιού Γιόρκερ. Φιλοτεχνημένο από τον γνωστό σκιτσογράφο Σαούλ Στάινμπεργκ, το εξώφυλλο δείχνει τον κόσμο να αρχίζει και να τελειώνει στην Ενάτη Λεωφόρο. Το Νιού Τζέρσι διακρίνεται σε δεύτερο πλάνο και πίσω μακριά να ξεχωρίζει, σαν τελεία στον ορίζοντα, η Ασία. Το Ιράκ είναι για την κυβέρνηση Μπους η Ενάτη Λεωφόρος, που απομυζά ενέργεια και αποσπά την προσοχή από τα άλλα σημεία του κόσμου. Ευλόγως, εφόσον ο Τζορτζ Μπους στήριξε την προεδρία του στον πόλεμο στο Ιράκ. Αλλά και οι Ρεπουμπλικανοί και Δημοκράτες που προσβλέπουν στη διαδοχή του ατενίζουν τον κόσμο μέσα από το ιρακινό πρίσμα. Επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια, χωρίς να διαφωτίζουν το κοινό τί πρόκειται αυτοί να κάνουν στο Ιράκ εάν κερδίσουν τις εκλογές. Ομιλίες, πολιτικές αντιπαραθέσεις και ρεπορτάζ αντανακλούν την ιρακοκεντρική αυτή θεώρηση του κόσμου, διανθισμένη από σκόρπιες αναφορές στο Ιράν, τη Βόρεια Κορέα και το Νταρφούρ. Οι Δημοκρατικοί μιλούν και για το Αφγανιστάν, όμως, η Καμπούλ δεν μοιάζει να χωρά στη διεθνή στρατηγική τους. Μιλούν και για τις κλιματικές αλλαγές, ηθικολογώντας κυρίως και πάντα σε συνάρτηση με τις ενεργειακές και περιβαλλοντικές παραμέτρους του φαινομένου του θερμοκηπίου. Ομως η μονοδιάστατη θεώρηση του κόσμου είναι επικίνδυνη. Διότι τί θα γίνει εάν η υποψηφιότητα της Ταϊβάν στον ΟΗΕ καταλήξει σε σινοαμερικανική κρίση; Τί θα γίνει εάν η προσπάθεια της Ρωσίας να εμποδίσει τη λύση στο Κοσσυφοπέδιο δηλητηριάσει τις σχέσεις μεταξύ μεγάλων δυνάμεων, εάν το Πακιστάν εκτροχιασθεί με ολέθριες συνέπειες για το Αφγανιστάν;

Το χειρότερο όλων είναι να συμβεί ό,τι συνέβη στην αρχή με την κυβέρνηση Μπους και να πεταχτούν στην κάλαθο των αχρήστων τα πεπραγμένα της προηγούμενης κυβέρνησης στην εξωτερική πολιτική. Δηλαδή, ωσάν ο κόσμος να ξαναγεννιέται τον Ιανουάριο του 2009, την ημέρα της ορκωμοσίας του νέου προέδρου. Ο Μπους και η Κόντι προσπαθούν τώρα να επαναφέρουν τις διαπραγματεύσεις Ισραήλ – Παλαιστινίων και τις πυρηνικές φιλοδοξίες της Βόρειας Κορέας στο σημείο που τις άφησε η κυβέρνηση Κλίντον.

Στο λυκόφως της η κυβέρνηση Μπους έκανε και κάποια θετικά βήματα που πρέπει να συνεχιστούν, όπως οι εξαμερείς διαπραγματεύσεις υπό τον Κρίστοφερ Χιλ με τη Βόρεια Κορέα. Με τις συμβουλές της Κίνας, η Πιονγιάνγκ θεώρησε ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να συνεργαστεί με ένα συντηρητικό Ρεπουμπλικανό πρόεδρο, ο οποίος δεν θα δεχτεί τις επιθέσεις της δεξιάς πτέρυγας των Δημοκρατικών, που έγιναν αιτία να σκαλώσει η προσέγγιση Κλίντον με τους Βορειοκορεάτες. Ο Λευκός Οίκος άρχισε επίσης να υποστηρίζει περισσότερο τις ειρηνευτικές προσπάθειες του ΟΗΕ. Ενδεικτική της διάθεσης αυτής είναι η αποστολή της πολυεθνικής δύναμης στο Λίβανο το 2006 και η διαδοχή του Κόφι Ανάν από τον Μπαν Κι Μουν. Στην Ασία η νέα στρατηγική συνεργασία με την Ινδία ιδιαίτερα στον πυρηνικό τομέα δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί από τη νέα αμερικανική κυβέρνηση. Εξάλλου οι προσεχτικοί χειρισμοί του προέδρου Μπους σε σχέση με την Κίνα κατά τη δεύτερη θητεία του μαρτυρούν μεγάλη υπευθυνότητα εάν συγκριθεί με το παραλήρημα δημαγωγίας περί εμπορικών ελλειμμάτων που τώρα σφραγίζει την προεκλογική εκστρατεία.

Κινέζοι αξιωματούχοι δήλωσαν πρόσφατα ότι τυχόν φιλοπόλεμη αντίδραση του Πεκίνου δεν θα στηριχθεί μόνο στα λεγόμενα του Μπους, αλλά και των υπόλοιπων υποψηφίων. Εγώ, όμως, πολύ θα ήθελα να ακούω περισσότερα λόγια στήριξης προς την Ταϊβάν και τη διαφύλαξη της δημοκρατίας στη νήσο από εκείνους που πριν ακόμη ανέλθουν στην εξουσία, τόσο πολύ κόπτονται υπέρ της ισχύος των ΗΠΑ.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή