THE ΙΝDΕΡΕΝDΕΝΤΟ Μπράουν στο συνέδριο
Ο Βρετανός πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν εμφανίστηκε στο συνέδριο του Εργατικού Κόμματος και εκφώνησε έναν εντυπωσιακό λόγο. Ενα λόγο, ο οποίος είχε το στίγμα έμπειρου πολιτικού, αλλά είχε και πολλές ιδιομορφίες που θύμιζαν προεκλογικό πρόγραμμα. Το μήνυμα είναι πάντως ξεκάθαρο: μπορεί η σαγηνευτική λάμψη του Τόνι Μπλερ να μη μεσουρανεί πλέον, αλλά το κόμμα και η χώρα μπορούν να στηρίζονται σε έναν σοβαρό, συνεπή, αξιόπιστο Γκόρντον Μπράουν, ο οποίος εργάζεται σκληρά για τους επίσης σκληρά εργαζόμενους Βρετανούς. Ομως ο Μπράουν άφησε ορισμένα ζητήματα ανοιχτά: πώς θα συνδυαστούν όλες αυτές οι προτάσεις και πώς θα καλυφθεί το τεράστιο χάσμα μεταξύ στόχων και σημερινής πραγματικότητας.
SUDDΕUΤSCΗΕ ΖΕΙΤUΝG
Πού θα βρει τα χρήματα;
Ο Βρετανός πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν ζει για πρώτη φορά μια τόσο υψηλή δημοφιλία και μέσα σε αυτή την ευφορία υπόσχεται σχεδόν τα πάντα. Ο Μπράουν υποσχέθηκε σχεδόν το κέρας της Αμάλθειας: υψηλότερο επίδομα μητρότητας, περισσότερους αστυνομικούς, μεγαλύτερες φοιτητικές επιδοτήσεις, περισσότερα κονδύλια για την έρευνα, αύξηση των κλινών στα νοσοκομεία. Μόνον ένα πράγμα δεν μας αποκάλυψε: από πού θα βρει τα χρήματα για όλα αυτά.
ΗΕRΑLD ΤRΙΒUΝΕ
Σχέσεις στον 21ο αιώνα
Φέτος είναι μια πραγματικά σημαντική επέτειος. Το 1807, η ρωσική αυτοκρατορία και η νεαρή αμερικανική δημοκρατία συμφώνησαν να συνάψουν διπλωματικές σχέσεις. Αμέσως μετά, ο πρώτος Ρώσος απεσταλμένος Αλεξάντρ Νάσκοφ αφίχθη στην Ουάσιγκτον και ο Τζον Ανταμς ταξίδευσε προς την Αγία Πετρούπολη. Εκτοτε, οι σχέσεις των δύο χωρών σφραγίστηκαν από την προφητεία του Τοκβίλ, ότι «η Αμερική και η Ρωσία είναι προορισμένες άνωθεν να διαφεντεύουν τις τύχες της μισής υφηλίου». Σήμερα, με τον Ψυχρό Πόλεμο πίσω μας πια, αντιμετωπίζουμε έναν νέο κόσμο, στον οποίον μια αποτελεσματική αμερικανορωσική σχέση είναι απαραίτητη προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις.
Σήμερα η παγκοσμιοποίηση των επικοινωνιών, ο δυναμισμός της οικονομίας και η διακίνηση ανθρώπων, αγαθών και ιδεών έχουν γκρεμίσει τα σύνορα και έχουν ανοίξει μπροστά ένα δημιουργικό τοπίο, όπου η αλλαγή πρωτοστατεί. Η αλλαγή όμως ενέχει κινδύνους και απειλές, οι οποίες προέρχονται από τη διάδοση των όπλων μαζικής καταστροφής, της τρομοκρατίας και του οργανωμένου εγκλήματος, αλλά και από το κλίμα. Γι’ αυτούς όλους τους λόγους, Ρωσία και ΗΠΑ οφείλουν να επιδείξουν ευθύνη, δεδομένου ότι διαθέτουν πείρα. Αντιμέτωπες και οι δύο με τόσο σημαντική δουλειά, δεν πρέπει να αφεθούν σε κινήσεις που θα χαρακτηριστούν από έλλειψη εμπιστοσύνης.
DΙΕ ΡRΕSSΕ
Το δίλημμα της Συρίας
Οι ΗΠΑ επιδιώκουν με την πρόσκληση της Συρίας στη διάσκεψη για το Μεσανατολικό, τον Νοέμβριο, να διαλύσουν τη συμμαχία της με το Ιράν. Το Ιράν επενδύει πολλά κεφάλαια στη σύμμαχό του Συρία: κατασκευάζει διυλιστήρια, αυτοκινητοβιομηχανία, τσιμεντοβιομηχανία. Εάν η Συρία, όχι μόνον προσέλθει στην επερχόμενη διάσκεψη για το Μεσανατολικό, αλλά παίξει και ρόλο για την επίλυση των προβλημάτων στο Ιράκ, τότε σπάει ο άξονας Συρίας – Ιράν. Ο Ασαντ είναι εξάλλου ψυχρός υπολογιστής: αυτή τη στιγμή η Τεχεράνη τού προσφέρει περισσότερα από ό,τι η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες.
FRΑΝΤFURΤΕR ΑLLGΕΜΕΙΝΕ
Θέμα Τουρκίας ξανά…
Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, κλήθηκε να απαντήσει αν η πρόταση Σαρκοζί ότι για την αποσαφήνιση των συνόρων της Ε.Ε. σημαίνει πως ήρθε η στιγμή να αποφασίσει η Ευρώπη εάν θέλει την Τουρκία στους κόλπους της. «Ο πρόεδρος Σαρκοζί δεν πρότεινε να συσταθεί ειδική επιτροπή, που θα χαράξει ξανά τα σύνορα. Πέραν τούτου, όμως, τα σύνορα της Ευρώπης δεν μπορούν να θεσμοθετηθούν ούτε νομικά ούτε γεωγραφικά. Οσον αφορά στην Τουρκία, τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. έχουν αποφασίσει ομοφώνως να διεξαχθούν ενταξιακές διαπραγματεύσεις. Η Γαλλία και η Γερμανία έχουν υποστηρίξει ενεργά αυτή την απόφαση. Τίθεται ζήτημα αξιοπιστίας, όταν ύστερα από κάθε κυβερνητική αλλαγή σε κράτος-μέλος τίθενται εν αμφιβόλω οι υποχρεώσεις της Ε.Ε. Θεωρώ ότι ο έντιμος δρόμος επιτάσσει να αποφασιστεί το ζήτημα ένταξης της Τουρκίας μετά το αποτέλεσμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων και όχι εκ των προτέρων. Τελικά η απόφαση αυτή θα εξαρτηθεί από τις δυνατότητες ολοκλήρωσης της ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας και από τις ικανότητες αφομοίωσης νέων μελών της Ε.Ε.» δήλωσε ο Ευρωπαίος αξιωματούχος.
ΤΗΕ NEW YORK ΤΙΜΕS
Μιλώντας για το θερμοκήπιο
Αυτές τις μέρες θα γίνουν σπουδαίες συζητήσεις για το φαινόμενο του θερμοκηπίου και για το πώς θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε. Η πρώτη συνάντηση είναι αυτή των Ηνωμένων Εθνών, με τον Αλ Γκορ να πιέζει ασφυκτικά, προκειμένου να υπάρξει συλλογική δράση στον τομέα της μείωσης των εκπομπών αερίων. Θα ολοκληρωθεί με τη διήμερη διάσκεψη στον Λευκό Οίκο, στην οποία θα συμμετάσχουν Ινδία και Κίνα. Αυτές οι δύο χώρες δεν συμμετείχαν ώς τώρα στις διαπραγματεύσεις για τις κλιματικές αλλαγές, αλλά η βοήθειά τους στον περιορισμό των εκπομπών -αν υπάρξει- θα είναι ουσιαστική. Το πρόβλημα χρειάζεται όλη την προσοχή μας. Αλλά οι συζητήσεις δεν είναι αρκετές. Και τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει αν δεν περιοριστεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Θα ήταν λογικό επομένως να υπάρξει μια νέα εκδοχή του Πρωτοκόλλου του Κιότο. Οπως γνωρίζουμε, ο πρόεδρος Μπους δεν έχει σαφείς στόχους κατά νου. Αν σ’ αυτήν τη διάσκεψη αποφασιστεί ότι η κάθε χώρα θα μπορεί να κινείται χωριστά, τότε θα βρεθούμε ενώπιον μιας αποτυχίας.
ΤJΕ DAILY SΤΑR
Το ζήτημα του Κοσόβου
Για μια ακόμη φορά οι Ηνωμένες Πολιτείες ετοιμάζονται να «πηδήξουν στο κενό». Η Ουάσιγκτον, παρά τα όσα συμβαίνουν, σχεδιάζει να αναγνωρίσει μονομερώς την ανεξαρτησία του Κοσόβου, αδιαφορώντας για τις συνέπειες των πράξεών της στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο. Το Κόσοβο, προτεκτοράτο του ΟΗΕ από το 1999, παραμένει τμήμα της Σερβίας. Αλλά η αλβανική πλειοψηφία ζητάει να αποκτήσει δικό της κράτος, ενώ η Ρωσία αρνείται να δεχτεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Παρά ταύτα, οι ΗΠΑ ετοιμάζονται να προχωρήσουν σε μονομερή αναγνώριση και μάλιστα διατείνονται ότι ένα ανεξάρτητο Κόσοβο θα συμβάλει στη σταθεροποίηση των δυτικών Βαλκανίων. Το επιχείρημα είναι συζητήσιμο και τα έως σήμερα δεδομένα της κυβέρνησης των Κοσοβάρων δείχνουν ότι είναι μάλλον λανθασμένο. Γιατί όμως τέτοια βιασύνη για την ανεξαρτησία του Κοσόβου; Πολλές σοβαρές διαμάχες παρέμειναν επί χρόνια χωρίς να διευθετηθούν. Το ζήτημα του Κασμίρ που ξεκίνησε το 1947… Η κατοχή της Δυτικής Οχθης, από το 1967… Κανείς ώς τώρα δεν βγήκε να πει ότι θα επιδιωχθούν μονομερείς λύσεις σ’ αυτά τα ζητήματα. Εν πάση περιπτώσει, οι Ηνωμένες Πολιτείες -όπως και πολλά ευρωπαϊκά κράτη- λένε ότι η κατάσταση στο Κόσοβο έχει ιδιαιτερότητες. Η Ρωσία διαφωνεί και βλέπει τα πράγματα με εντελώς διαφορετικό μάτι. Ποιο; Μα ενδέχεται να χρησιμοποιήσει αυτό το προηγούμενο («μονομερής αναγνώριση») για να επιβάλει το καθεστώς της σε κράτη και εδάφη που κάποτε αποτελούσαν τμήμα της Σοβιετικής Ενωσης.