Πρώτο θύμα της ισχνής πλειοψηφίας που διαθέτει η κυβέρνηση έπεσε η αποτελεσματική άσκηση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Τη στιγμή που το ατόπημα του προέδρου της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ να προσφωνήσει ως «πρόεδρο της Μακεδονίας» τον συμπατριώτη του Μπράνκο Τσερβενκόφσκι, επανέφερε με ενοχλητικό τρόπο το Σκοπιανό στο προσκήνιο, η Ελληνίδα υπουργός Εξωτερικών αναχωρούσε από τη Νέα Υόρκη καθώς ήταν υποχρεωμένη να είναι παρούσα στη σημερινή ψηφοφορία για την εκλογή προέδρου της Βουλής. Η διαδικασία είναι μυστική και με την κυβερνητική παράταξη να διαθέτει μόλις 152 έδρες η κ. Μπακογιάννη δεν είχε την πολυτέλεια να απουσιάζει.
Η σύντμηση της παρουσίας της στη Νέα Υόρκη δεν επέτρεψε στην επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας να συναντηθεί με την Κοντολίζα Ράις, όπως επιθυμούσε, ούτε να εκφωνήσει την ομιλία της ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ που ήταν προγραμματισμένη για αύριο.
Είναι αλήθεια ότι η κ. Μπακογιάννη ήρθε σε επαφή με αρκετούς από τους πρωταγωνιστές: τον Γ.Γ. των Ην. Εθνών, τον νέο Τούρκο ομόλογό της, τον μεσολαβητή του ΟΗΕ για το Σκοπιανό, τους προέδρους της Κύπρου και της Σερβίας, όπως και τον Αμερικανό υφυπουργό Εξωτερικών. Ομως, χρειαζόταν περισσότερο χρόνο στη Νέα Υόρκη. Θα χειριζόταν πιο αποτελεσματικά το θέμα που προέκυψε στη Γενική Συνέλευση με το Σκοπιανό, θα ήταν χρήσιμη η έστω και συμβολική παρουσία της στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών κατά την αυριανή έναρξη των πρώτων απ’ ευθείας συνομιλιών της σερβικής κυβέρνησης με τους Αλβανούς του Κοσόβου, ενώ θα συναντούσε την κ. Ράις.
Η ισχνή πλειοψηφία δυσχεραίνει τους χειρισμούς της κυβέρνησης. Η παρουσία του Αντώνη Σαμαρά αλλά και αρκετών βουλευτών που έχουν δημόσια ταχθεί υπέρ μιας σκληρής γραμμής για το όνομα καθιστά τις 152 έδρες πολιτικά ριψοκίνδυνες. Αν και όπως εύστοχα αναρωτήθηκε ικανός Ελληνας διπλωμάτης, «πόσες φορές μπορεί κάποιος να ρίξει κυβερνήσεις;» είναι γεγονός ότι πρόκειται για μια παράμετρο που εκ των πραγμάτων περιορίζει τα περιθώρια ελιγμών.
Ταυτόχρονα, λόγω της κρίσης που έχει ξεσπάσει στο ΠΑΣΟΚ θα είναι δύσκολο να εξασφαλίσει η κυβέρνηση τη διακριτική, και εθνικά χρήσιμη, στήριξη της αξιωματικής αντιπολίτευσης στις προσπάθειες για συμβιβαστική ονομασία. Υπό άλλες συνθήκες ο Γιώργος Παπανδρέου ενδεχομένως να επέλεγε ήπια στάση, αλλά η εσωκομματική «κόντρα» δεν θα του το επιτρέψει, καθώς μάλιστα ο εκ Θεσσαλονίκης προερχόμενος Ευάγγελος Βενιζέλος έχει υιοθετήσει πιο μαξιμαλιστικές θέσεις στο ζήτημα.
Το πρόβλημα έχει πάντως και τη θετική του όψη. Με σωστούς χειρισμούς η ισχνή πλειοψηφία μπορεί να αποτελέσει χρήσιμο διαπραγματευτικό εργαλείο για την ελληνική διπλωματία. Εάν κατανοήσουν οι κ. Νίμιτς, Μπερνς, που έχουν γνώση της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας, τους κινδύνους που ελλοχεύουν για την κυβέρνηση από τους λεπτούς συσχετισμούς στο εσωτερικό της Ν.Δ., τη «σκλήρυνση» στο ΠΑΣΟΚ, και τον ρόλο του ΛΑΟΣ, οφείλουν να ασκήσουν την επιρροή τους προς τα Σκόπια. Η Αθήνα δεν έχει άλλα περιθώρια.