Από τις 500 μεγαλύτερες επιχειρήσεις της γης ήδη οι 400 έχουν μεταφέρει μέσα στο 2006 στην Ινδία μεγάλο μέρος των δραστηριοτήτων τους στον τομέα της παροχής υπηρεσιών. Μοναχά 150 από αυτές είχαν κάνει το ίδιο πράγμα το 2002. Από τις ΗΠΑ μόνο θα μεταφερθούν στο εξωτερικό τα επόμενα 15 χρόνια 9 εκατ. θέσεις εργασίας που καλύπτονται σήμερα από στελέχη – επαγγελματίες της μεσαίας τάξης. Μέχρι το 2008, από τη Βρετανία θα έχουν μεταφερθεί με τον ίδιο τρόπο στο εξωτερικό 650.000 αντίστοιχης ποιότητας θέσεις εργασίας. Και ακολουθεί βέβαια από κοντά και η Γερμανία. Η Γαλλία έχει ήδη αρχίσει κι αυτή να υφίσταται τις σχετικές συνέπειες του λεγόμενου offshoring με κατεύθυνση κυρίως το Βιετνάμ και μικρότερες χώρες της Ινδοκίνας. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που οδήγησε τον πρ. Πρόεδρο Σιράκ να μιλήσει για «εθνική προδοσία»!!!
Δεν υπάρχει εθνική προδοσία όμως όταν τα μεγάλα κέρδη καθοδηγούν τις επιχειρηματικές επιλογές. Αντί για 250 δολ. την εβδομάδα στις ΗΠΑ, ένας πτυχιούχος με εξαιρετικά προσόντα στην Ινδία αμείβεται «πλουσιοπάροχα» με 2.500 δολ. τον χρόνο. Και στην Ινδία αποφοιτούν 2,7 εκατ. πτυχιούχοι τον χρόνο – ενώ στις ΗΠΑ ο σχετικός αριθμός δεν ξεπερνά το 1,3 εκατ.
Αν προσθέσει κανείς και το γεγονός πως στα ζητήματα της νέας τεχνολογίας η ινδική γραφειοκρατία δεν έχει πρωτόκολλα παρεμβάσεων και η επιχειρηματική δράση είναι σχεδόν απόλυτα ανεμπόδιστη, το κλίμα για την ίδρυση νέων εταιρειών είναι μοναδικά ευνοϊκό.
Η τάση αυτή της μεταφοράς θέσεων απασχόλησης στον τομέα της τεχνολογίας και γενικότερα των υπηρεσιών (offshoring η outsourcing) σε Ασία και Ανατ. Ευρώπη έχει ήδη ονομασθεί από κάποιους σαν η «τρίτη βιομηχανική επανάσταση». Είναι τόσο μεγάλη η δυναμική της ώστε να έχει αλλάξει τις τύχες γιγαντιαίων χωρών. Η Κίνα, που πριν από λίγες μόνο δεκαετίες έχασε δεκάδες εκατομμύρια πολιτών της από την ανέχεια και την πείνα, κοντεύει να γίνει (ξεπερνώντας Βρετανία και Γερμανία) η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της γης. Η Ινδία κατάφερε να βγάλει κοντά στα 150 εκατ. κατοίκους της από το φάσμα της φτώχειας και να δημιουργήσει μιαν εύρωστη και αισιόδοξη μεσαία τάξη. «Κάναμε πολύ περισσότερα για τους φτωχούς αυτής της χώρας προωθώντας πολιτικές οικονομικού ανταγωνισμού μέσα σε πολύ λίγα χρόνια, απ’ ό,τι είχαμε κάνει μέσω πολιτικών καταπολέμησης της φτώχειας για δεκαετίες», σχολιάζει ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Ινδίας Βιζάι Κελκάρ. Το ερώτημα είναι τι κάνουν χώρες σαν τη δική μας που εμμένουν δογματικά σε πρακτικές ξεπερασμένες και στη λογική της διατήρησης, δίχως ριζικές αλλαγές, του λεγόμενου «ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου». Η κυβέρνηση προγραμματίζει να χτίσει μνημείο στον Αη Στράτη. Και το ΠΑΣΟΚ ψάχνει ακόμη τρόπους για να στραφεί προς τα… Αριστερά!!! Αλίμονο…
* Ο κ. Ανδρέας Ανδριανόπουλος είναι πρώην υπουργός (www.andrianopoulos.gr).