Πρέπει να ανατρίχιασαν οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Δεν ξέρουμε αν σήμανε συναγερμός στο Μέγαρο Μαξίμου, αλλά σίγουρα θα αναστατώθηκε η Χαριλάου Τρικούπη. Τα πρωτοπαλίκαρα του βενιζελισμού έφαγαν το μεσημέρι της Τρίτης μαζί. Είναι πραγματικό: τηλεφώνησαν οι ίδιοι στους δημοσιογράφους για να γραφτεί. Οποία είδησις! Το γεγονός ότι βρέθηκαν στο ίδιο τραπέζι του «Κεντρικόν» οι κ. Ευ. Βενιζέλος, Α. Λοβέρδος, Χρ. Βερελής, Γ. Φλωρίδης και Π. Κουκουλόπουλος θα αποτελέσει μια καμπή στην ιστορία του τόπου. Πιθανώς να αποδειχθεί μια λεπτομέρεια ανάλογη εκείνης που το 376 π.Χ. έσωσε τη Ρώμη, όταν άρχισαν να σκούζουν οι χήνες του Καπιτωλίου και ξύπνησαν οι φρουροί της πόλης.
Σύμφωνα μάλιστα με το ρεπορτάζ, «οι συνδαιτυμόνες διαβεβαίωναν ότι το τραπέζι (για το οποίο επελέγη ένα πολυσύχναστο κλασικό εστιατόριο) έγινε σε ζεστή και συντροφική ατμόσφαιρα». Τι κρίμα που δεν μας είπαν και τι έφαγαν για να βγουν ευρύτερα πολιτικά συμπεράσματα. Αν παρήγγειλαν όλοι λαδερά, τότε το «ρεύμα» είναι συμπαγές, κάτι που θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στην πορεία του τόπου. Αν το μενού ήταν διαφοροποιημένο, τότε θα χρειαστεί λίγο περισσότερη δουλειά για να βρούμε τι σηματοδοτεί…
Η πολιτική ζωή κινείται πια μεταξύ συμβολισμού και γελοιότητας. Και δεν φταίνε μόνο οι δημοσιογράφοι γι’ αυτό. Ολοι μετέχουν σε ένα ιδιότυπο -και ξένο για τις ανάγκες των πολιτών- παιγνίδι διαρροών και ερμηνειών. Από τις δυσφορίες του πρωθυπουργού μέχρι τα τραπεζώματα του κ. Βενιζέλου, οι συμβολισμοί αντικατέστησαν την πολιτική ουσία – η οποία παλαιόθεν ήταν η επίλυση των πραγματικών προβλημάτων. Ετσι τα αυτονόητα γίνονται ειδήσεις -π.χ. οι συναντήσεις του πρωθυπουργού με τους υπουργούς του- και οι παρέες, ρεύματα.
Οι δηλώσεις ερμηνεύονται μέχρι διαστρέβλωσής των. Κάποτε, όπως εύστοχα είχε παρατηρήσει ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, υπήρχαν εκείνοι «που έκαναν τα στοιχειά, στιχάκια». Σήμερα τα ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης «κάνουν τις στιχομυθίες, στοιχειά». Κάθε αποστροφή του λόγου των 300 συν (άντε το πολύ) 200 παραγόντων της πολιτικής έχει την τιμητική του στο παιχνίδι των ερμηνειών που ακολουθεί το παιχνίδι των συμβολισμών. Ενα «και» σε κάποια αποστροφή του λόγου μπορεί να εμφανιστεί ως κυρίαρχο πρόβλημα της χώρας επί μια εβδομάδα. Θα βρεθούν οι διψασμένοι για δημοσιότητα πολιτικοί που θα αναλύσουν το «και» στα παράθυρα, οι δηλώσεις των οποίων θα εμπεριέχουν πολλά άλλα «και» τα οποία θα τροφοδοτήσουν ένα νέο κύκλο δημόσιου πολιτικού κουτσομπολιού, που ευφημίζεται ως «πολιτικός διάλογος».
Το πρόβλημα είναι ότι πολιτικοί και δημοσιογράφοι έγιναν από ένα χωριό, χωριάτες. Το κουτσομπολιό που παράγεται πέριξ της πλατείας Κολωνακίου ανάγεται σε πολιτικό ζήτημα: ποιος έφαγε με ποιον, ποιος μίλησε σε ποια, πώς κοίταξε ο ένας υπουργός τον άλλο, και τι είπαν οι διαβόητοι «κύκλοι». Οπως ακριβώς γίνεται στις ρούγες των χωριών.
Κι εμείς οι πολίτες ταλαιπωρημένοι στις ουρές του ΙΚΑ, βασανισμένοι από την κρατική γραφειοκρατία, στριμωγμένοι στις δημόσιες συγκοινωνίες, μπορούμε να ευχηθούμε (βήχοντας εξαιτίας του νέφους) στους συνδαιτυμόνες του «Κεντρικόν» κι άλλων εστιατορίων του ιστορικού τριγώνου της Αθήνας ένα πράγμα: καλή χώνεψη…