Αν ξεκινήσει κανείς να αποκωδικοποιεί και να ερμηνεύει… αναδρομικά τις επιμέρους φάσεις της όλης υπόθεσης, τις εξελίξεις και τις αλυσιδωτές αντιδράσεις που η μια προκάλεσε στην επόμενη, σε μια προσπάθεια (που, πάντως, δεν είναι βέβαιο πως θα οδηγήσει σε βέβαια συμπεράσματα – μεγάλος ο πέπλος και άπειρες, πολυεπίπεδες οι «μαύρες» γωνίες…) να μάθει όλη την αλήθεια περί τη «Ζαχοπουλιάδα», απολύτως λογικά θα συμπεράνει πως αν δεν είχε μεσολαβήσει η απόπειρα αυτοκτονίας του τέως γενικού γραμματέα, μια δραματική όσο και απρόσμενη κίνηση που ουδείς μπορούσε να προβλέψει, το πιθανότερο είναι τίποτε να μην είχε εκτεθεί στο φως της δημοσιότητος. Ολες οι «προσεγγίσεις», οι «διευθετήσεις», οι όσοι και όποιοι «συμψηφισμοί» θα είχαν συντελεστεί στο παρασκήνιο, οι εκκρεμότητες και οι πιθανολογούμενες ένθεν κακείθεν «πιέσεις» θα είχαν κλείσει και… ούτε γάτος ούτε ζημιά!
Ολοι θα είχαν μείνει ευχαριστημένοι, σε διαφορετικό βαθμό καθείς, θα γνώριζαν βεβαίως κάποια «μυστικά» οι μεν των δε και τούμπαλιν – αλλά αυτά «συμβαίνουν»… Το μείζον θα ήταν πως τα αλισιβερίσια θα είχαν ολοκληρωθεί στο παρασκήνιο, δίχως καταστροφικές εκθέσεις και δημοσιότητες. Χωρίς να κινδυνεύσει το… «σύστημα» – κι αυτό είναι το εθνικό μας δράμα! Πως όλες οι εξουσίες του «συστήματος» (πρώτη, δεύτερη, τρίτη, τέταρτη και πάει λέγοντας…) έχουν τον «τρόπο» τους να διευθετούν, να συμφωνούν, να συμψηφίζουν και να ρυθμίζουν, με επίγνωση πως μπορούν να μην εκτίθενται. Να μην ελέγχονται και λογοδοτούν στο προσκήνιο…
Κι έπρεπε να συμβεί το «απρόβλεπτο», το «τυχαίο» (όπως συμβαίνει αρκετά συχνά στην ιστορία…) να σπάσει ένας κρίσιμος κρίκος στην αλυσίδα του αλισιβερισιού, της «ρύθμισης» της επ’ αμοιβαιότητι «εξυπηρέτησης», το απονενοημένο διάβημα του κ. Ζαχόπουλου, που για τους όποιους λόγους, ιδιοσυγκρασιακούς ή ευρύτερου ενδιαφέροντος, δεν άντεξε και πήδηξε από τον τέταρτο όροφο, για να δοθεί ο… «μπάτσος» στην ανέμη και να αρχίσει, με τα όσα βιώνουμε τις τελευταίες 25 μέρες, να ξετυλίγεται «το παραμύθι».
Εδώ που έφθασαν τα πράγματα, και προ του μεγάλου κινδύνου περαιτέρω τριγμών και αποσάθρωσης του δημόσιου βίου, μόνη λύση προβάλλει η ΠΛΗΡΗΣ διαλεύκανση όλης της υπόθεσης, όλων των πτυχών, αυτών που ήδη απασχολούν την επικαιρότητα αλλά και των όποιων άλλων «περιμένουν» (ίσως ως… «χρυσή εφεδρία» κάποιας πλευράς!) να βγουν ως επιθετικό ή αμυντικό όπλο όσο η ιστορία θα ξεδιπλώνεται. Μέρα με τη μέρα, αποκάλυψη την αποκάλυψη, τα ερωτήματα, οι λογικές υποψίες, ακόμη και οι καχυποψίες (με ό,τι αυτές συνεπάγονται στη διαμόρφωση και παγίωση «κλίματος») πληθαίνουν, πέφτει περισσότερη λάσπη στον ανεμιστήρα από όσο αντέχει η κοινωνία – και εν τέλει, όπως και να το δει κανείς, το βάρος των ευθυνών, πέφτει έτσι και αλλιώς στις πλάτες του πολιτικού συστήματος…
Που επιτρέπει (έστω και ασύγγνωστα – με υπερβολική αφέλεια να δεχθούμε την καλύτερη εκδοχή για το ίδιο…) την αδιαφάνεια, τη διαπλοκή, τις σκοτεινές συναλλαγές, τις «χάρες», αλλά και το «κλείσιμο στομάτων» ανέχεται (και επομένως εκμεταλλεύεται) να «ανθοφορούν» στον δημόσιο μπαξέ τέτοια «φρούτα», που εν τέλει, με αδιευκρίνιστα όρια δράσης, με ασαφή, θολά πλαίσια ανάμεσα στο νόμιμο, το παράνομο και το νομιμοφανές, είναι αυτά που δίνουν τον τόνο, το χρώμα στο σύστημα σχέσεων, κρίνουν τα «κέρδη» και τις «ζημίες» από συμφωνίες, τράμπες, αλισιβερίσια, συναλλαγές κάτω από το τραπέζι…
Την πλήρη αλήθεια – για να υπάρχει η προοπτική «διά των τοιούτων παθημάτων, κάθαρσις…». Με ομολογία λαθών (μιλάμε πάντα για την πλευρά του κράτους) σε χειρισμούς και μεθοδεύσεις, τότε που όλοι νόμιζαν (και ήλπιζαν…) ο «διακανονισμός» να μείνει κρυφός. Με επαρκείς εξηγήσεις πως η κυβέρνηση πληροφορήθηκε (όπως ενόρκως υποστηρίχθηκε…) ΜΕΤΑ την απόπειρα Ζαχόπουλου το περιεχόμενο του επίμαχου DVD, ενώ ο ίδιος ο παθών ομολόγησε σε φίλους του ΠΡΙΝ από το διάβημά του, πως «έφθασε υλικό, με τελείωσαν…» – γι’ αυτό άλλωστε και «υπέβαλε» την παραίτησή του…
Με ταχύτατες διαδικασίες να διευκρινισθεί τι βρίσκεται πίσω από τη (δημόσια!) καταγγελία, πως βουλευτής πλησίασε δημοσιογράφο και με «αντάλλαγμα» ευνοϊκή μεταχείριση του επικεφαλής της υπηρεσίας δίωξης οικονομικού εγκλήματος από την εφημερίδα του για την όποια ανάμιξη στο κουβάρι Ζαχόπουλου, υποσχέθηκε την… εκ μέρους του «ευνοϊκή» αντιμετώπιση μεγάλου προβλήματος «μαύρου χρήματος» από τον συνεκδότη του – εδώ μιλάμε (αν όντως έτσι έγιναν τα πράγματα) για συναλλαγή και συγκάλυψη εγκληματικής πράξεως! «Δημοσιογραφικά απόρρητα» δεν χωρούν…
Κανείς δεν πείθεται (δεν είναι και εύκολο, άλλωστε…) πως κρατικά στελέχη και πολιτικά πρόσωπα δεν ήξεραν τι «παίζεται» γύρω από την ιστορία με τα DVD, πριν η υπόθεση «σκάσει» στην επικαιρότητα – και τούτο λόγω του «απρόβλεπτου», της δραματικής απόφασης του κ. Ζαχόπουλου να θέσει τέρμα στη ζωή του… Αυτό επιχειρήθηκε αρχικά να «περάσει» στον κόσμο. Δεν πέρασε. Οι εξελίξεις, ίσως νέος κύκλος εκβιαστικών μηνυμάτων, επιτέλους η κατανόηση του αδιεξόδου της προσπάθειας, επέβαλαν αλλαγή στρατηγικής και πλεύσης. ΤΩΡΑ, όλα στην επιφάνεια, ακόμη και τα όποια τυχόν «δυσμενή» για το σύστημα! Με όποιο κόστος! Γιατί όσο η κοινωνία θα μένει με τις εύλογες καχυποψίες, όσο σε όποιες και όσες «άλλες πλευρές» θα δίνεται το περιθώριο της πιθανής συναλλαγής και της ελπίδας του «κουκουλώματος» (με αποτέλεσμα τα οπλοστάσια να μένουν εν επιφυλακή…), οι πραγματικοί μεγάλοι κίνδυνοι, όχι πια για πρόσωπα, αλλά για τον δημόσιο βίο, θα βγουν σαν τη λάβα από εν δράσει ηφαίστειο. Και τότε…