Διαμόρφωση ταχυδρομικών τελών
Κύριε διευθυντά
Απαντώντας σε επιστολή της κ. Αριέττας Ρούφου, που δημοσιεύτηκε στην έγκριτη εφημερίδα σας την 1η Φεβρουαρίου 2008 και στην οποία, μεταξύ άλλων, γίνεται αναφορά και στα τιμολόγια των ΕΛΤΑ, σας πληροφορούμε τα εξής:
Κατ’ αρχήν δεν γνωρίζουμε σε ποια χρονική περίοδο αναφέρεται η σύγκριση τιμολογίων της επιστολογράφου ούτε αν αναφέρεται σε συγκρίσιμες κατηγορίες αλληλογραφίας. Για ενημερωτικούς λόγους σας αναφέρουμε ότι σήμερα το τέλος εσωτερικού στη Γαλλία για μία επιστολή 20 γρ. Α΄ προτεραιότητας είναι 0,54 ευρώ, όσο και στην Ελλάδα.
Σχετικά με τη διαμόρφωση των ταχυδρομικών τελών θα θέλαμε να διευκρινίσουμε τα ακόλουθα:
Σύμφωνα με την κοινοτική οδηγία 97/67/ΕΚ, η οποία θέτει κοινούς κανόνες για την ανάπτυξη της εσωτερικής αγοράς ταχυδρομικών υπηρεσιών στην Ευρωπαϊκή Ενωση, καθώς και με βάση την εθνική νομοθεσία, που ρυθμίζει την οργάνωση του τομέα παροχής ταχυδρομικών υπηρεσιών στη χώρα μας, τα τιμολόγια των ΕΛΤΑ ως Φορέα Παροχής Καθολικής Υπηρεσίας (ΦΠΚΥ) είναι εναρμονισμένα στο κόστος, δεν δημιουργούν διακρίσεις, εξασφαλίζουν ίση μεταχείριση, επιτρέποντας την πρόσβαση του συνόλου των χρηστών στις προσφερόμενες καθολικές υπηρεσίες, σε προσιτές τιμές, πληρούν τους κανόνες ανταγωνισμού και διαφάνειας και είναι ενιαία για όλη τη χώρα. Επίσης, τα τιμολόγια αυτά ελέγχονται από την αρμόδια ρυθμιστική αρχή, την Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ), σύμφωνα με ένα εγκεκριμένο από την αρχή αυτή, κοστολογικό σύστημα.
Στο πλαίσιο αυτό και σε σύγκριση με τις τιμές διακίνησης μιας επιστολής Α΄ προτεραιότητας, δηλαδή μιας επιστολής που επιδίδεται την επόμενη ημέρα, στο εσωτερικό άλλων ευρωπαϊκών χωρών, η τιμή των 0,54 ευρώ για τη χώρα μας διαμορφώνεται σε κατώτερα επίπεδα. Ενδεικτικά, αναφέρονται οι αντίστοιχες τιμές για τη Γερμανία (0,55 ευρώ), την Αυστρία (0,55 ευρώ), την Ιρλανδία (0,55 ευρώ), τη Σουηδία (0,59 ευρώ), την Ιταλία (0,60 ευρώ), την Ελβετία (0,61 ευρώ), τη Δανία (0,64 ευρώ), τη Φινλανδία (0,70 ευρώ) και τη Νορβηγία (0,71 ευρώ). Για την αντικειμενική σύγκριση του κόστους αυτού με τις εν λόγω χώρες, κατάλληλος δείκτης δεν είναι το ισοδύναμο εισόδημα των πολιτών (δηλαδή, ο ισχυρισμός ότι κάποιος πολίτης, για παράδειγμα στη Δανία έχει μέσο εισόδημα 20% μεγαλύτερο του μέσου ελληνικού, άρα η τιμή στη χώρα αυτή είναι ανάλογη της δικής μας), αλλά το πραγματικό κόστος. Και αυτό διότι οι ταχυδρομικές υπηρεσίες παρέχονται μέσω ενός τεράστιου και εξαιρετικά κοστοβόρου φυσικού δικτύου διανομής, το οποίο δεν χρεώνεται στους πολίτες με τη μορφή πάγιας χρέωσης και αναλογικής χρέωσης της χρήσης (όπως η περίπτωση της ενέργειας, της ύδρευσης και των τηλεπικοινωνιών), αλλά μόνο με βάση την πραγματική χρήση της υπηρεσίας.
Κατά συνέπεια, είναι προφανές ότι στη χώρα μας, με τις γεωγραφικές της ιδιαιτερότητες, τους μεγάλους ορεινούς όγκους, τα πολλά νησιά και τα απομακρυσμένα χωριά, σε συνδυασμό με το ιδιαίτερα μικρό μέγεθος της εθνικής ταχυδρομικής αγοράς (σημειώνεται, ότι στην Ελλάδα αντιστοιχούν 55 ταχυδρομικά αντικείμενα ανά κάτοικο, όταν ο μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι 350 ταχυδρομικά αντικείμενα ανά κάτοικο), το κόστος εξυπηρέτησης της καθολικής ταχυδρομικής υπηρεσίας είναι μακράν το υψηλότερο στην Ευρώπη. Σε αντίθεση με αυτή την πραγματικότητα, τα τιμολόγια των ΕΛΤΑ κινούνται κάτω του ευρωπαϊκού μέσου όρου.
Κυριακος Π. Βλαστρακος – Διευθυντής ΕΛΤΑ
Ενα σοβαρό εθνικό σφάλμα
Κύριε διευθυντά
Ηανθελληνική επιχείρηση επαναλήφθηκε για μία ακόμη φορά μόλις προ ολίγων μηνών: ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας ήλθε αεροπορικώς στην Αθήνα για επίσημες συνομιλίες με την ελληνική κυβέρνηση.
Κατά την επιστροφή στη χώρα του, όμως, ο κ. υπουργός περιέργως δεν χρησιμοποίησε και πάλι το αεροπλάνο, αλλά επέστρεψε οδικώς και έκαμε μια μακράς διάρκειας στάση στην Κομοτηνή, όπου εκφώνησε έναν θερμό λόγο σε συγκεντρωθέντες μουσουλμάνους ελληνικής υπηκοότητας κατοίκους της περιοχής, κατά τη διάρκεια του οποίου επανέλαβε για μία ακόμη φορά τη γνωστή επωδό: «Αν οι ελληνικές αρχές σας καταπιέζουν, να καταφύγετε στα διεθνή δικαστήρια».
Μία και μόνον μία έπρεπε να είναι η απάντησή τους σε όλες αυτές τις συνεχείς προκλήσεις των αμετανόητων γειτόνων μας. Και η απάντηση αυτή είναι η ακόλουθη: «Σύμφωνα με τη συνθήκη της Λωζάνης από την ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, που επιβλήθηκε μετά τον ατυχή ελληνοτουρκικό πόλεμο, έγιναν δύο σημαντικές εξαιρέσεις. Περίπου εκατόν δέκα χιλιάδες ελληνικής καταγωγής χριστιανοί ορθόδοξοι παρέμειναν στην Κωνσταντινούπολη, την Ιμβρο και την Τένεδο και περίπου ισάριθμοι μουσουλμάνοι παρέμειναν στη δυτική Θράκη και απέκτησαν ελληνική υπηκοότητα. Από τις 100.000 που όριζε η Συνθήκη της Λωζάνης, υπάρχουν σήμερα στον νομό Κωνσταντινούπολης μόνο 3.500 ελληνικής καταγωγής χριστιανοί ορθόδοξοι, ενώ οι μουσουλμάνοι της δυτικής Θράκης, που κατά τους Τούρκους υπουργούς καταπιέζονται από την ελληνική πολιτεία, όχι μόνον δεν έχουν μειωθεί αριθμητικά, αλλά αντίθετα έχουν αυξηθεί. Συμπέρασμα, ενώ η Ελλάδα δεν καταπιέζει τους ελληνικής υπηκοότητας μουσουλμάνους της δυτικής Θράκης, οι Τούρκοι εξόντωσαν τους Ελληνες της Πόλης».
Αυτή έπρεπε να είναι η μόνιμη απάντηση της ελληνικής πολιτείας στις αβάσιμες αιτιάσεις των Τούρκων επισήμων περί καταπίεσης των μουσουλμάνων της δυτικής Θράκης. Μάλιστα δε, η απάντηση αυτή έπρεπε να δημοσιοποιείται όχι μόνον στα ελληνικά ΜΜΕ, αλλά και στα ΜΜΕ όλων των ξένων χωρών.
Λυσιμαχος Μαυριδης – Αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών
Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος και Επιστήμες της Ψυχικής Υγείας
Κύριε διευθυντά
Στο κατά πόσον, ο Αρχιεπίσκοπος άφησε ή όχι έργο, θεωρώ χρέος μου να καταθέσω τη μαρτυρία μου για μια πτυχή της δραστηριότητας του Αρχιεπισκόπου που θεωρώ πολύ σημαντική. Αναφέρομαι στη δημιουργική συνεργασία που εγκατέστησε με την ψυχιατρική κοινότητα της χώρας μας.
Ο Αρχιεπίσκοπος πίστευε ότι οι ψυχικά πάσχοντες συνάνθρωποί μας, αλλά και η ευρύτερη κοινωνία, θα μπορούσαν να βοηθηθούν από τη συνεργασία της Εκκλησίας με τις Επιστήμες Ψυχικής Υγείας. Ετσι, με την ενθουσιώδη συμπαράστασή του οργανώθηκαν μακράς πνοής εκπαιδευτικές δραστηριότητες σε θέματα ψυχικής υγείας για ιερείς – αποφοίτους Ανωτάτων Σχολών, προγράμματα προαγωγής ψυχικής υγείας για ιερείς (που εκπαιδεύτηκαν μαζί με δικαστικούς, εκπαιδευτικούς, γενικούς γιατρούς κ.λπ.), σε μία προσπάθεια εξοικείωσης των κληρικών μας με θέματα ψυχικής υγείας, έτσι ώστε η παρέμβαση του ιερέως να είναι επαγωγική στη θεραπεία του ασθενούς. Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το έντονο ενδιαφέρον και τις αποφασιστικές παρεμβάσεις του Αρχιεπισκόπου στην πρόληψη και την αντιμετώπιση της ουσιοεξάρτησης, δίνουν το μέτρο της ποιότητάς του και της ικανότητάς του να παίρνει τολμηρές, αλλά σωστές αποφάσεις.
Καθηγητής Γεωργιος Χριστοδουλου – Επίτιμος πρόεδρος της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας
Η επίσκεψη Καραμανλή στην Τουρκία
Κύριε διευθυντά
Δυστυχώς, επαληθεύθηκε η πρόβλεψη ότι η επίσκεψη Καραμανλή στην Τουρκία δεν θα έφερνε θετικό αποτέλεσμα για την Ελλάδα. Αντιθέτως η Ελλάδα έδωσε και δεν πήρε διότι αναγκάστηκε να σταματήσει τις πτήσεις υπεράνω του Αιγαίου και να περιορίσει τους Ελληνες ψαράδες στην περιοχή των Ιμίων. Πέραν αυτών, η Τουρκία κέρδισε τις εντυπώσεις διότι η Ελλάδα έδειξε ότι αποδέχεται τις απειλές και προκλήσεις εφόσον ο Καραμανλής επισκέπτεται την Τουρκία.
Το δήθεν «καλό κλίμα» είναι άνευ ουσίας, διότι η αντιπαλότητα της Τουρκίας σε σειρά θεμάτων παραμένει αμείωτη. Ακόμη και η οικονομική συνεργασία παραβλέπει τους κινδύνους και τη συνεχιζόμενη καταπάτηση ελληνικών περιουσιών στην Τουρκία. Η δε κατάθεση στεφάνου στον τάφο του Κεμάλ, αποτελεί προσβολή στη μνήμη των θυμάτων της γενοκτονίας στη Μικρά Ασία και τον Πόντο. Δεν υπάρχει δικαιολογία για τους απολογητές αυτής της πολιτικής, οι οποίοι συνεχίζουν να παραπληροφορούν τους Ελληνες πολίτες με αστήρικτα επιχειρήματα. Επιτέλους, πρέπει να ασκηθεί μια πολιτική που εξυπηρετεί τα πραγματικά συμφέροντα και σέβεται τα κεκτημένα δικαιώματα της Ελλάδος
Τακης Οικονομοπουλος – ΜΑ, PhD, Αθήνα
Το Μελένικο
Κύριε διευθυντά
Το «ταξιδιωτικό» της συνεργάτιδός σας κ. Κυριακής Βασσάλου για το Μέλνικ και η διαφωτιστική επιστολή («Καθημερινή» 26/1/2008) του κ. Αντωνίου Τοπολίγκα «Η ιστορία του Μελενίκου» σε όσους γνωρίζουν το Μακεδονικό προκαλούν την ανάγκη κάποιων συσχετίσεων.
Το Μελένικο, κωμόπολη 3,5 χιλιάδων κατοίκων, με συντριπτική πλειοψηφία Ελλήνων, είχε την ανάλογη τύχη με τη Στρώμνιτσα (σήμερα Στρούμιτσα), πόλη 20 χιλιάδων κατοίκων, των οποίων η πλειοψηφία ήσαν Ελληνες. Το 1913 και οι δύο πόλεις απελευθερώθηκαν από τον ελληνικό στρατό. Αλλά με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913 και οι δύο πόλεις, μολονότι απέχουν 30 χιλιόμετρα από τη σημερινή ελληνική μεθόριο, περιήλθαν στη Βουλγαρία. Με τη συνθήκη του Νεϊγύ το 1919, η Στρώμνιτσα περιήλθε στη Γιουγκοσλαβία (τα τωρινά Σκόπια). Οι Ελληνες κάτοικοι και των δύο ελληνικών πόλεων τις εγκατέλειψαν. Οι Ελληνες του Μελένικου εγκαταστάθηκαν στις Σέρρες και στη Θεσσαλονίκη, ενώ της Στρώμνιτσας στο Κιλκίς και στη Θεσσαλονίκη. Οι νεαροί στην ηλικία Στρωμνιτσιώτες πυρπόλησαν κατά τη φυγή τους τα σπίτια τους, ανάμεσα στα οποία πολλά αρχοντικά.
Για το Μελένικο έχουν γράψει βιβλία οι αείμνηστοι: ο σπουδαίος κριτικός της λογοτεχνίας και φιλόλογος Πέτρος Σπανδωνίδης, «Μελένικος, ο νεκρός Μακεδονικός ακρίτης», Θεσσαλονίκη 1930 και ο μετέπειτα Αθηναίος πρόεδρος των Σερραίων Πέτρος Πέννας, βραβευμένος από την Ακαδημία Αθηνών, «Το κοινόν του Μελενίκου και το σύστημα διοικήσεώς του», Αθήνα 1944. Για την ιστορία και τη συμμετοχή της Στρώμνιτσας στον Μακεδονικό Αγώνα, ας μου συγχωρεθεί να αναφέρω το βιβλίο της Νένας Πάτρα «Χρόνια του χαλασμού και της φωτιάς, μυθιστορηματικό χρονικό της Στρώμνιτσας», Εκδόσεις Ακρίτας, 2004. Στο βιβλίο αυτό περιέχεται χάρτης, του οποίου συνημμένη φωτοτυπία, στηριγμένος σε στοιχεία αντίστοιχου χάρτη της Μακεδονίας από το βιβλίο του καθηγητή και ακαδημαϊκού Αποστόλου Βακαλοπούλου, «Ιστορία της Μακεδονίας, 1969», στον οποίον διακρίνονται στην ιστορική – γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας οι ελληνικές πόλεις, Στρώμνιτσα και Μελένικο, αλλά και αποδεικνύεται ότι η πόλη των Σκοπίων δεν περιλαμβανόταν ποτέ στην Ιστορία στη γεωγραφική αυτή περιοχή, επειδή βρίσκεται βορειότερα.
Ιφιγενεια (Νενα) Πατρα – Μέλος της Εθνικής Εταιρείας των Ελλήνων Λογοτεχνών και των Απογόνων Μακεδονομάχων «Παύλος Μελάς»
Οι Θερμοπύλες
Κύριε διευθυντά
Η εθνική οδός περνάει ανάμεσα στο Μνημείο του Λεωνίδα και τον Τύμβο των 300, και δεν έχει προβλεφθεί διάβαση πεζών, εναέρια ή υπόγεια, με αποτέλεσμα ο επισκέπτης που θέλει να επισκεφθεί το μνημείο… στην αντίπερα όχθη… να πρέπει να διακινδυνεύσει τη ζωή του, περνώντας ανάμεσα σε φορτηγά και αυτοκίνητα που τρέχουν με υπερβολική ταχύτητα.
Σαν τουριστική χώρα που είμαστε, θα έπρεπε νομίζω το θέμα αυτό να είχε λυθεί εδώ και χρόνια. Δεν γνωρίζω αν ο νέος αυτοκινητόδρομος θα περνάει από το σημείο αυτό, αλλά εάν ναι, τότε θα πρέπει το ΥΠΕΧΩΔΕ να κατασκευάσει μια υπόγεια ή μια εναέρια διάβαση για την αναίμακτη πρόσβαση των επισκεπτών στα δύο αυτά μνημεία.
Χλοη Μαυρομματη – Γλυφάδα