Μα ναι. Ολοι στο όνομα της διαφάνειας ορκιζόμαστε και όλοι την αλήθεια θέλουμε να φανερώσουμε, ακόμα και αν πονάει και κοστίζει. Ολοι με ένα μαχαίρι καλοτροχισμένο κυκλοφορούμε, έτοιμοι να βρούμε το σάπιο και να το κόψουμε, για να σωθεί ό,τι απομένει υγιές. Μόνο που… Μόνο που υπάρχουν και τα τεχνάσματα. Τα τεχνάσματα της αναβολής, της αναστολής, της κωλυσιεργίας, της ματαίωσης εντέλει. Τα τεχνάσματα που τα επιστρατεύουμε για να δείξουμε πως εμείς είμαστε αποφασισμένοι, όμως οι «άλλοι» δεν θέλουν, επειδή φοβούνται.
Τέχνασμα πρώτο η πλειοδοσία, διά της οποίας το Κοινοβούλιο μετατρέπεται σε αίθουσα εκπλειστηριασμού. «Να παρουσιαστούν στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων όλοι οι νεοδημοκράτες υπουργοί Πολιτισμού», απαιτούν οι μεν. «Ουδεμία αντίρρηση, πρέπει όμως να έρθουν και οι Πασοκτζήδες υπουργοί», συμφωνούν διαφωνώντας οι δε. «Το καλύτερο θα ήταν να παρουσιαστούν όλοι οι υπουργοί Πολιτισμού μετά το 1974», διαφωνούν συμφωνώντας οι τρίτοι. Πλειοδοσία στην πλειοδοσία, χτυπάει στο τέλος το σφυράκι του ο εκπλειστηριαστής και κηρύσσει άγονο το διαγωνισμό. Και μένουν όλοι με τη συνείδηση αναπαμένη, διαδίδοντας ότι «εμείς θέλαμε να βγουν όλα στο φως, οι άλλοι παίζανε παιχνίδια του σκότους».
Τέχνασμα δεύτερο, η διαδικασία. «Να παρουσιαστεί και ο πρωθυπουργός στην Επιτροπή», απαιτούν οι «απέναντι», οι αντιπολιτευόμενοι. «Ουδεμία αντίρρηση», λένε οι αποδώ, οι κυβερνώντες. «Αλλά υπάρχει διαδικαστικό πρόβλημα» συνεχίζουν, δήθεν λυπημένοι, που η διαδικασία δεν επιτρέπει στην ουσία να αναδειχθεί. «Πρώτον, δεν το ζητάτε όλοι μαζί αλλά ο καθένας χώρια, και δεύτερον ο πρωθυπουργός πήρε μόνο τον τίτλο του υπουργού Πολιτισμού, όχι την εξουσία, για να μην ειπωθεί πως είναι ο μοναδικός πολιτικός που έγινε πρωθυπουργός πριν «προπονηθεί» ως υπουργός». Το ότι απαξιώνουν τον αρχηγό τους χαρακτηρίζοντάς τον τιτουλάριο δεν φαίνεται να το κατανοούν οι κυβερνητικοί. Ισα-ίσα, άκρως ικανοποιημένοι από το τέχνασμα της διαδικασίας, το χρησιμοποιούν και στην υπόθεση της Ζίμενς. «Μετά χαράς», λένε, «θα δεχόμασταν να συγκροτηθεί εξεταστική επιτροπή της Βουλής, αλλά μας εμποδίζει η διαδικασία, γιατί γίνεται ήδη έρευνα από τη Δικαιοσύνη και δεν είναι πρέπον να την παρακωλύσουμε». Υπέροχα. Δεν έχουμε παρά να περιμένουμε καμιά τριανταριά χρόνια, ώσπου να ανοίξουν οι φάκελοι του Φόρεϊν Οφις και να μάθουμε ποιοι πολιτικοί χρηματίστηκαν υπέρ πατρίδος και ολυμπιακής ασφαλείας. Διότι, αφού σήμερα το ξέρουν οι Γερμανοί και οι Αμερικανοί, δεν μπορεί, θα το ξέρουν και οι Αγγλοι. Ε, κάποτε θα το μάθουν και οι Ελληνες. Παρεμπιπτόντως.