Να ζήσουμε να τα χαιρόμαστε. Για τα καινούργια σήματα των κρατικών μας καναλιών λέω. Τα οποία, για όσους δεν το κατάλαβαν βλέποντάς τα στη μικρή οθόνη (και δηλώνω, με κάτι ανάμεσα σε περηφάνια και ντροπή, ότι ανήκω σ’ αυτούς), «αποτελούν αφηρημένη έκφραση των συναισθημάτων της έκπληξης, της αγάπης, του χιούμορ, της προσμονής, της ηρεμίας και της χαράς», σύμφωνα με τις λυρικές εξηγήσεις που έδωσαν οι ενθουσιασμένοι από τον εαυτό τους αρμόδιοι της κρατικής τηλεόρασης. Δεν παίρνω όρκο ότι το χιούμορ είναι «συναίσθημα», πάντως μόνο μαύρο, κατάμαυρο χιούμορ πρέπει να κάνουν όλοι αυτοί οι κρατικοί υπάλληλοι (οι υπάλληλοί μας δηλαδή) όταν προσπαθούν να μας πείσουν ότι έπρεπε καλά και σώνει να βρει καινούργια «εταιρική ταυτότητα» η ΕΡΤ και να πληρώσει τον κούκο αηδόνι, για να χαρεί την «επανίδρυσή» της.
Λοιπόν, όσο «αφηρημένη» είναι η «έκφραση των συναισθημάτων» με τα καινούργια λογότυπα (που μέχρι στιγμής δεν έχουν κερδίσει πολλά εγκώμια, κάθε άλλο), τόσο συγκεκριμένα είναι τα χρήματα που δαπανήθηκαν για την κατασκευή τους. Λέω και ξαναλέω το νούμερο, το γράφω και το ξαναγράφω ποικιλοτρόπως, μπας και αποκτήσει πραγματική εικόνα στο μυαλό μου: Ενα κόμμα δύο εκατομμύρια ευρώ, 1,2 εκατ. ευρώ, 1.200.000 ευρώ. Δηλαδή, για να συνεννοηθούμε, 408.900.000 δραχμές. Δηλαδή, δόθηκαν από τον κρατικό κορβανά πάνω από τετρακόσια εκατομμύρια δραχμές στη «δημιουργική» (όνομα και χρήμα) βρετανική εταιρεία Red Bee Media για να φτιάξει ένα λογότυπο της ΕΤ-1, ένα της ΝΕΤ, ένα της ΕΤ-3 και δύο θεματικά λογότυπα για τις ειδήσεις και τις αθλητικές εκπομπές. Τζάμπα πράμα…
«Χρειάστηκαν οχτώ μήνες δουλειάς, έρευνες αγοράς και ποιοτικές έρευνες» διευκρίνισε σεμνοταπεινά ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΕΡΤ Χρήστος Παναγόπουλος. Οχτώ μήνες για πέντε σήματα, πέντε σήματα για τετρακόσια εκατομμύρια δραχμές, ε, όσο καλά και να μην τα πάμε με τα μαθηματικά, καταλαβαίνουμε ότι εδώ δείξαμε χουβαρντοσύνη ακόμα μεγαλύτερη κι από εκείνη την προκλητική που μας πιάνει όταν αφιερωνόμαστε ψυχή τε και χρήματι στην πολυαγαπημένη μας Γιουροβίζιον. Πόση σοφία δηλαδή, και μάλιστα εισαγόμενη, χρειαζόταν για να κατασκευαστούν μισή ντουζίνα σηματάκια; Και δεν έχει τάχα γραφίστες και σπεσιαλίστες στα κομπιούτερ η ΕΡΤ, δεν έχει ανθρώπους με γούστο και γνώση; Λέγαμε, βέβαια, μια φορά κι έναν καιρό ότι η κρατική μας τηλεόραση πρέπει να μοιάσει στο BBC, αλλά δεν εννοούσαμε ότι πρέπει να δώσουμε κοντά μισό δισεκατομμύριο δραχμές σε μια «δημιουργική» θυγατρική του BBC για να μας φωτίσει με τη σηματοκατασκευαστική τεχνογνωσία της.