«Ξεπούλησαν» τα όνειρα χιλιάδων παιδιών για ένα καλύτερο αύριο επιδιδόμενοι σε κομματικές εκδουλεύσεις. Αυτή την πολιτική ακολούθησαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, και συνεχίζουν και αυτές της Ν.Δ., από τη στιγμή που δεν τολμούν να καταργήσουν τμήματα ΑΕΙ και ΤΕΙ που έγιναν μόνο και μόνο για να τονωθεί η τοπική ανάπτυξη και για να βολευτούν πανεπιστημιακοί δάσκαλοι! Ακούγεται αιρετικό, και ίσως πολιτικά δύσκολο, αλλά (και) έτσι θα σηματοδοτηθεί η αναβάθμιση της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η διεύρυνση της οποίας όλα τα προηγούμενα χρόνια αποδεικνύεται σήμερα η… ταφόπλακά της.
Αυτές τις ημέρες χιλιάδες υποψήφιοι των πανελλαδικών εξετάσεων έχουν πάρει τους βαθμούς τους και καλούνται να επιλέξουν ανάμεσα στα σχεδόν 500 τμήματα των ελληνικών πανεπιστημίων και ΤΕΙ.
Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται τα περίπου 150 τμήματα που δημιουργήθηκαν από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, με αξιοποίηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων. Η διεύρυνση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης βασίστηκε στην ανάγκη για ενίσχυση της κοινωνίας της γνώσης και στο αίτημα τα ΑΕΙ να ανοίξουν τις πύλες τους στα παιδιά όλων των κοινωνικών στρωμάτων. Τα προβλήματα, άρχισαν από τη στιγμή που τα νέα τμήματα δεν υπηρετούν τις ανάγκες για ουσιαστική πανεπιστημιακή μόρφωση, αλλά δημιουργήθηκαν στο πόδι, μόνο και μόνο επειδή υπήρχαν τα κονδύλια… Κάποιος πανεπιστημιακός είχε μία ιδέα, την έκανε πρόταση προς το υπουργείο Παιδείας, και αυτή πήρε έγκριση και έτσι έγινε άλλο ένα τμήμα σε κάποια πόλη της επαρχίας. Υπήρξαν τμήματα που δημιουργήθηκαν σε μία πόλη, η οποία αναβαθμίστηκε -λέει- αποκτώντας πανεπιστημιακή σχολή. Στην ουσία απλώς φιλοξενεί μία άχρηστη σχολή μεταλυκειακού επιπέδου, με ένα αντικείμενο που μόλις και μετά βίας θα έστεκε ως μάθημα κάποιου μεταπτυχιακού προγράμματος. Οι σπουδές στα τμήματα αυτά μοιάζουν με… λύκειο, αφού οι φοιτητές τους απλώς τα επέλεξαν διότι με τους βαθμούς τους δεν μπορούσαν να εισαχθούν κάπου αλλού. Μάλιστα, είναι τόσο απαξιωμένα που όσοι υποψήφιοι έχουν και λιγοστές γνώσεις (και κυρίως εκείνοι που προέρχονται από «υποψιασμένες» οικογένειες) ούτε καν τα δηλώνουν. Ετσι, ουσιαστικά αυτό που έγινε με στόχο τη διεύρυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης κατέληξε να επιτείνει τις κοινωνικές ανισότητες.
Οι ευθύνες είναι μεγάλες τόσο για τους πανεπιστημιακούς που πρότειναν τον άκριτο σχεδιασμό τμημάτων όσο και για τις πολιτικές ηγεσίες που υπέγραψαν την καταδίκη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Σήμερα, η κατάσταση έχει φτάσει σε οριακό σημείο για τα τμήματα αυτά, καθώς όλο και περισσότεροι υποψήφιοι… ξυπνούν και τα αγνοούν στο μηχανογραφικό τους δελτίο. Ακόμη και από αυτούς που τα δηλώνουν, οι περισσότεροι τα εγκαταλείπουν στη μέση… Αυτό, άλλωστε, αντανακλά στο ότι τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, μόνο το 56% των φοιτητών μας παίρνει τελικά πτυχίο. Μια τολμηρή μεταρρύθμιση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση επιτάσσει -εκ των άλλων- και «λουκέτο» αυτών των τμημάτων.