Ιδού η τρελή ιδέα που εξετάζεται από τους ηγέτες του Ντουμπάι, μιας πόλης-κράτους στον Περσικό Κόλπο: Να καλέσουν τον Μπαράκ Ομπάμα και τον Τζον Μακέιν για μια προεδρική αναμέτρηση σε όαση της ερήμου!
Ναι, ξέρω: Εδώ μιλάμε για τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, όχι για ταξιδιωτικό χάπενινγκ με συμμετοχή ξένων. Και αν οι υποψήφιοι δυσκολεύονται να συμφωνήσουν πάνω σε ένα πρόγραμμα δημοσίων αναμετρήσεων σε αμερικανικές πόλεις, γιατί θα έπρεπε να ταξιδέψουν περισσότερο από 10.000 χιλιόμετρα από την Ουάσιγκτον, σε ένα εμιράτο που δεν το χωρίζει από το Ιράν παρά μόνο μια σύντομη, θαλάσσια διαδρομή;
Παρόλα αυτά, η ιδέα ενός ντιμπέιτ στο Ντουμπάι είναι ελκυστική, μεταξύ άλλων γιατί θα συνέδεε τις ιστορικές προεδρικές εκλογές του 2008 με έναν κόσμο που ενδιαφέρεται ζωηρά για την πορεία της Αμερικής. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ελάχιστα δημοφιλείς διεθνώς αυτή την περίοδο, εν μέρει λόγω της διαδεδομένης αίσθησης ότι είμαστε αλαζόνες, ότι δεν δίνουμε δεκάρα για το πώς σκέφτεται ο υπόλοιπος κόσμος. Ενα ντιμπέιτ στο εξωτερικό θα μπορούσε να αλλάξει αυτή την εικόνα.
Θα μπορούσε ακόμη και να θεωρηθεί φυσιολογική η μεταφορά της προεκλογικής εκστρατείας στην περιοχή του κόσμου που θα αποτελέσει μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για τον επόμενο πρόεδρο. Οι Αμερικανοί θα ψηφίσουν, τον Νοέμβριο, τον Ομπάμα ή τον Μακέιν κρίνοντας, μεταξύ άλλων, και τις θέσεις τους για τον πόλεμο στο Ιράκ, την αντιπαράθεση με το Ιράν και την απειλή της τρομοκρατίας. Γιατί να μη διασταυρώσουν τις θέσεις τους γι’ αυτά τα ζητήματα ζωής ή θανάτου σε μια περιοχή η οποία βρίσκεται, σχεδόν κυριολεκτικά, στη σκιά μιας πολεμικής ζώνης; Η ιδέα για ένα παρόμοιο ντιμπέιτ γεννήθηκε την περασμένη εβδομάδα, στη διάρκεια συζητήσεων και ανταλλαγής ηλεκτρονικών μηνυμάτων με αξιωματούχους του Ντουμπάι. Φαίνεται να έχει εξασφαλίσει ανεπισήμως τις ευλογίες του σεΐχη Μοχάμεντ μπιν Ρασίντ, μονάρχη του εμιράτου. Οι ηγέτες του Ντουμπάι «συνειδητοποιούν τη σημασία μιας τέτοιας ιδέας και είναι έτοιμοι να υποδεχθούν τους υποψηφίους και να φιλοξενήσουν την εκδήλωση», μου είπε ανώτατος αξιωματούχος του εμιράτου.
Τα επιτελεία των δύο υποψηφίων εκδηλώνουν ενδιαφέρον, αλλά και επιφύλαξη. «Είναι μια ερεθιστική ιδέα», μου είπε ένας εκ των κορυφαίων συμβούλων του Μακέιν σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Συμπλήρωσε, όμως, ότι, δεδομένης της απροθυμίας της άλλης πλευράς να δεχθεί τις προτάσεις Μακέιν για πρόγραμμα δημοσίων αναμετρήσεων στην Αμερική, «αμφιβάλλω αν το στρατόπεδο του Ομπάμα θα ενδιαφερθεί για κάτι τέτοιο».
Εξίσου επιφυλακτικοί εμφανίζονται οι σύμβουλοι του Ομπάμα. Σημειώνουν ότι ο υποψήφιος των Δημοκρατικών θα βρεθεί, το αμέσως επόμενο διάστημα, σε Ιράκ και Αφγανιστάν και ότι θα μελετήσει αναλυτικά τα προβλήματα της Μέσης Ανατολής. Ανησυχούν, όμως, μήπως ένα ντιμπέιτ στο εξωτερικό προσβάλει κάποιους Αμερικανούς ψηφοφόρους. «Ενώ αυτά τα προβλήματα ασφαλώς πρέπει να αντιμετωπισθούν με τη σοβαρότητα και την πληρότητα που τους αξίζει σ’ αυτή την εκστρατεία, πιστεύουμε ότι το πρέπον και το προτιμότερο θα ήταν να συζητηθούν ενώπιον αμερικανικού ακροατηρίου», υποστηρίζει ο εκπρόσωπος του Ομπάμα, Μπιλ Μπέρτον.
Επομένως, οι πιθανότητες για ένα ντιμπέιτ στο Ντουμπάι είναι μάλλον ισχνές. Αυτό είναι άσχημο, μια και θα επρόκειτο για ένα θαυμάσιο σημείο εκκίνησης για την προσέγγιση της Μέσης Ανατολής. Το Ντουμπάι συμβολίζει τον εκσυγχρονισμό και την αλλαγή, που αγκαλιάζουν ολόκληρο τον αραβικό κόσμο. Βεβαίως, αποτελεί την πιο προχωρημένη, κάποτε υπερβολική, έκφραση αυτών των τάσεων, με την τεχνητή πίστα σκι, τα τεχνητά νησιά σε σχήμα φοίνικα και τα ροκοκό ξενοδοχεία, με κανάλια και αραβικά κάστρα.
Αυτό που κάνει ελκυστικό το Ντουμπάι είναι η αλματώδης ανάπτυξή του, η εικόνα μιας πόλης που «είναι εξαιρετικά πολυάσχολη, για να έχει χρόνο να μισήσει τους άλλους», όπως έλεγε η προηγούμενη γενιά για την Ατλάντα. Εύχομαι τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, στα οποία ανήκει το Ντουμπάι, να στείλουν πρεσβευτή στο Ισραήλ. Ηδη, όμως, υποστηρίζουν σθεναρά την ειρηνευτική διαδικασία και μια από τις αραβικές χώρες-κλειδιά στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Η επίθεση του Κογκρέσου, το 2006, ενάντια στην εταιρεία του Ντουμπάι που διεκδίκησε τη διαχείριση αμερικανικών λιμανιών ήταν, απλώς, σαχλαμάρες.
Οι εκλογές αφορούν πάντα την αλλαγή και την ανανέωση, αλλά αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο φέτος. Η επιτυχία ενός χαρισματικού Αφροαμερικανού ονόματι Μπαράκ Χουσεΐν Ομπάμα ενέπνευσε νέους σε όλο τον κόσμο, όπως και νέους της Αμερικής. Ο Τζον Μακέιν, θύμα βασανισμού που απαιτεί τον τερματισμό των βασανιστηρίων, επίσης θέλει μια καινούργια αρχή. Το μήνυμα των εκλογών του 2008 είναι ότι η Αμερική γυρίζει σελίδα.
Ελπίζω ότι ο Μακέιν και ο Ομπάμα θα εξετάσουν σοβαρά την ανεπίσημη πρόταση από το Ντουμπάι. Η Μέση Ανατολή είναι, δυστυχώς, ένα χάος και η αντιμετώπιση των προβλημάτων σε αυτή την περιοχή του κόσμου θα είναι το νούμερο ένα καθήκον του νέου προέδρου. Σε εμάς τους Αμερικανούς αρέσει να μιλάμε για το θαύμα της Δημοκρατίας μας, αλλά αυτό που έχει πραγματικά αποτέλεσμα είναι να βλέπουν δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο αυτή τη Δημοκρατία να λειτουργεί. Μου αρέσει ιδιαίτερα η ιδέα των Ιρανών να παρακολουθούν στη δορυφορική τηλεόραση τον Ομπάμα και τον Μακέιν να διασταυρώνουν τα οράματά τους για το μέλλον, λίγα μίλια απέναντί τους, στην άλλη ακτή του Περσικού Κόλπου. Αυτό θα ήταν ένα καλό πολιτικό μάθημα.