Δεν είναι τυχαίο ότι οι πολίτες καγχάζουν κάθε φορά που ακούν τον κυβερνητικό εκπρόσωπο και τον πρωθυπουργό να δηλώνουν ότι το κόμμα τους δεν είχε σχέση με τις χρηματοδοτήσεις της Siemens. Συγκρίνουν -και ορθά- τις δαπάνες των κομμάτων και δεν βλέπουν διαφορές. Αρα πώς προκύπτουν οι διαφορές στη χρηματοδότηση; Επειδή ο πρωθυπουργός δήλωσε για πολλοστή φορά ότι «θα μπει το μαχαίρι στο κόκαλο»;
Ας μην κοροϊδευόμαστε! Το πολιτικό χρήμα είναι συνιστώσα της πολιτικής ζωής του τόπου. Ουδείς σοβαρός προμηθευτής του Δημοσίου δεν βάζει όλα τα αυγά σε ένα καλάθι. Είναι κυνικό, αλλά ταυτόχρονα και πολύ λογικό: όταν οι δουλειές μιας επιχείρησης εξαρτώνται από τις υπογραφές των κυβερνώντων και από την γκρίνια των αντιπολιτευομένων, η επιχείρηση θα πληρώσει και τους δύο. Αναλογικά. Μπορεί να μην είναι φανερό ακόμη από την ελληνική έρευνα, αλλά το δείχνει η γερμανική που δεν έχει κομματικές προτιμήσεις ή δεσμεύσεις. Οι πληρωμές από τη Siemens συνεχίστηκαν και μετά το 2004 – μέχρι να ξεκινήσει η έρευνα των αμερικανικών αρχών και της γερμανικής Δικαιοσύνης. Ολως παραδόξως μάλιστα οι «πράσινοι» ενδιάμεσοι, έγιναν «γαλάζιοι». Και απομένει στη Δικαιοσύνη να πιέσει τους δεύτερους εξίσου με τους πρώτους για να μάθουμε επιτέλους όλη την αλήθεια.
Η προσπάθεια απόσεισης των ευθυνών από τη Νέα Δημοκρατία δεν είναι απλώς υποκριτική, είναι και αντιπαραγωγική. Το θέμα του πολιτικού χρήματος είναι μεγάλο και σοβαρό. Το θέμα του μαύρου πολιτικού χρήματος είναι μεγαλύτερο και σοβαρότερο. Αν τα κόμματα πραγματικά θέλουν να λυθεί πρέπει να επιδείξουν τη στοιχειώδη -έστω- σοβαρότητα.
Η σοβαρότητα απαιτεί να αντιληφθούμε την υφή και το μέγεθος του προβλήματος. Το πολιτικό χρήμα είναι αναγκαίο για τη λειτουργία των κομμάτων, γιατί η πολιτική έγινε πολύ ακριβή. Χρειάζεται τηλεοπτικά σποτ, διαφημίσεις σε εφημερίδες, φυλλάδια μετακινήσεις ψηφοφόρων κ.λπ. Αρα το πρόβλημα δεν τίθεται σε ηθική βάση, αλλά σε απόλυτα πραγματιστική. Αν το ένα κόμμα διαφημίζεται, θα διαφημιστεί και το άλλο. Αν ένα χρηματοδοτείται από επιχειρήσεις για να αντεπεξέλθει το κόστος των διαφημίσεων, θα χρηματοδοτηθεί και το άλλο. Το ερώτημα λοιπόν είναι απλό: θα κλείνουμε τα μάτια βλέποντας αυτές τις φαντασμαγορικές και δαπανηρές προεκλογικές εκστρατείες, πιστεύοντας ότι χρηματοδοτούνται από τις εισφορές των μελών ή θα προσπαθήσουμε να βάλουμε κανόνες στη ροή του πολιτικού χρήματος;
Ο βασικός κανόνας είναι η διαφάνεια. Να υποχρεωθούν τα επιδοτούμενα από τον κρατικό προϋπολογισμό κόμματα να δημοσιοποιούν ηλεκτρονικά τις εισφορές από ένα ύψος και άνω που δέχονται, καθώς και τις οικονομικές τους συναλλαγές. Αυτό δεν θα διασφαλίσει την ακεραιότητα των κομμάτων, αλλά τουλάχιστον θα ξέρουμε τι γίνεται και θα συγκρίνουμε εισφορές ιδιωτών και ρυθμίσεις του Δημοσίου. Το πρόβλημα του πολιτικού χρήματος είναι τεράστιο σε όλο τον κόσμο. Μόνο που για εμάς είναι και πρόβλημα διαφθοράς, ακριβώς επειδή το έχουμε απονομιμοποιημένο. Οι μαύρες διαδρομές δημιουργούν πολλά τρωκτικά και βλάπτουν πολύ πιο σοβαρά το δημόσιο συμφέρον.