Ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ Νίκολα Γκρούεφσκι, δείχνει να έχει χάσει το μέτρο. Τη μια αξιώνει από την Ελλάδα να αναγνωρίσει μακεδονική μειονότητα και μακεδονική γλώσσα. Την άλλη να απαλείψει το όνομα «Μακεδονία» από το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης και οσονούπω θα μας απαγορεύσει να τρώμε μακεδονικό χαλβά, γιατί τον διεκδικεί για λογαριασμό του.
Δικαίωμά του να θέλει να εκτροχιάσει τη διαπραγματευτική διαδικασία και να αφήσει να διαιωνίζεται η εκκρεμότητα, μη αναλογιζόμενος ενδεχομένως ότι αυτό μπορεί να αποβεί σε βάρος των συμφερόντων της χώρας του.
Εκείνο που δεν δικαιούται να πράττει ως ηγέτης κράτους είναι να καλλιεργεί στον πληθυσμό το μίσος και τον φανατισμό εναντίον των γειτόνων του. Ο κ. Γκρούεφσκι, δυστυχώς, επιδίδεται συστηματικά τελευταία και με τρόπο άκομψο σε άκρατη κινδυνολογία που ξεπερνάει τα όρια της «γραφικότητας». Προσπαθεί να ενσπείρει ανησυχίες στους πολίτες και να δημιουργήσει διεθνώς εντυπώσεις, ότι η Ελλάδα επιβουλεύεται στρατιωτικά τη χώρα του.
Ο ίδιος σε μια από τις περιβόητες προς Νίμιτς επιστολές του μέμφεται την Αθήνα για τις υψηλές στρατιωτικές δαπάνες της, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η Ελλάδα εξοπλίζεται με σκοπό να επιτεθεί και να καταλάβει τη FYROM. Και για να ενισχύσει την αξιοπιστία του πρωθυπουργού του επ’ αυτού, ο υπουργός Αμυνας της κυβέρνησής του ανακάλυψε ασκήσεις του ελληνικού στρατού στη Φλώρινα με τις κάννες των πυροβόλων να στοχεύουν το κυβερνητικό μέγαρο στα Σκόπια.
Δεν αντέχουν βεβαίως κριτικής ισχυρισμοί του είδους και μάλιστα τους χλεύασε και ο ίδιος ο πρόεδρος Μπράνκο Τσεβενκοφσκι.
Ο κ. Γκρούεφσκι όμως όφειλε να γνωρίζει ότι η Ελλάδα λόγω της γνωστής κατάστασης με την Τουρκία δεν υπάρχει χρονιά που να μην αυξάνει -δυστυχώς για την οικονομία της και την τσέπη μας- τις στρατιωτικές της δαπάνες.
Οπως επίσης έπρεπε να ξέρει ως πρωθυπουργός πως ο στρατός μιας χώρας -και της δικής του- μπορεί να ασκείται όπου θέλει στην επικράτειά της και όποτε θέλει χωρίς να ζητήσει -εν προκειμένω- την άδειά του, αν και τέτοιες ασκήσεις δεν έγιναν τελευταία στη Φλώρινα. Να πιστέψω ότι τα αγνοεί όλα αυτά ο Σλαβομακεδόνας ηγέτης; Δεν είναι δυνατόν.
Απλώς επιδιώκει να φοβίσει τον πληθυσμό και να τον συσπειρώσει, καλλιεργώντας του ανθελληνικά σύνδρομα, εν όψει ενδεχόμενων μη επιθυμητών για τον ίδιο και την κυβέρνησή του εξελίξεων στους μεγάλους στρατηγικούς στόχους της χώρας του. Το μίσος όμως και οι υποβόσκουσες εθνοτικές αντιπαλότητες στα Βαλκάνια, όταν τροφοδοτήθηκαν από φιλόδοξους ηγέτες, οδήγησαν στις γνωστές τραγωδίες.