Είναι δυνατόν μια 10η θέση να μοιάζει με χρυσάφι; Θα πείτε κάθε αποτέλεσμα σε Ολυμπιακούς Αγώνες είναι από μόνη της ένας μικρός θρίαμβος. Και σωστά, διότι για να φτάσεις εκεί, να φτάσεις, δηλαδή, να εκπροσωπείς τη χώρα σου στο μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός του κόσμου, σημαίνει ότι ανήκεις ούτως ή άλλως στους καλύτερους του πλανήτη. Αλλά η 10η θέση που κατέλαβε ο Νίκος Κουρτίδης στο δεύτερο γκρουπ της κατηγορίας των 105 κιλών, σηκώνοντας 397 κιλά στο σύνολο, «μυρίζει» πραγματικά χρυσό, αν σκεφθεί κανείς κάτω από ποιες συνθήκες κατακτήθηκε. Μόλις 22 ετών, ο Νίκος Κουρτίδης συμμετείχε στην απόψιλωμένη εθνική ομάδα της άρσης βαρών με τη σκια του ντόπινγκ να πέφτει ακόμα βαριά στην πάλαι ποτέ «ντριμ τιμ» του ελληνικού αθλητισμού. Αλλά ο Νίκος δεν το έβαλε κάτω. Πήγε στο Πεκίνο, πάλεψε και θα επιστρέψει στην Ελλάδα δυνατός και υπερήφανος.
Το 2004 ο Χρήστος Ιακώβου τον είχε συμπεριελάβει σ’ εκείνη την ολυμπιακή ομάδα για να κερδίσει εμπειρίες. Αν όλα πηγαιναν καλά στο Πεκίνο θα ήταν από τους πρωταγωνιστές. Αλλά δεν πήγαν. Το όνειρο έγινε εφιάλτης. Η τεράστια αναστάτωση που προκάλεσε η ιστορία με τη χρήση αναβολικών δεν ήταν δυνατόν να μην τον αφήσει ανεπηρέαστο. Χάθηκαν δύο μήνες προετοιμασίας. Ούτε αυτό ήταν ικανό να τον σταματήσει. Η παρουσία του Κουρτίδη στο Πεκίνο μοιάζει με το μικρό φυλλαράκι που ξεμυτίζει στο δάσος μετά από μια καταστροφική πυρκαγιά. Νίκο, ραντεβού στο Λονδίνο!