ΟΒάγκνερ (the most German of men-the German spirit) θεωρήθηκε αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Ο εγωκεντρισμός του έγινε στόχος του συντηρητικού κατεστημένου της Γερμανίας. Οι σκέψεις του για τη θρησκεία, το σεξ και οι απόψεις του για το πώς επιτυγχάνεται η φυλετική καθαρότητα έσπρωξαν τον Βάγκνερ στο περιθώριο ή τον απογείωσαν σε τέτοιο βαθμό, ώστε οι σύγχρονοί του διανοούμενοι να μιλήσουν για το φαινόμενο Βάγκνερ.
Ηταν αντισημίτης, ξενόφοβος, αναρχικός, σοσιαλιστής, φασίστας και… πολυγραφότατος. Ζούσε υπό συνεχή καταδίωξη, άλλαζε πόλεις και χώρες μέχρι που έφτασε στο Μπαϊρόιτ, όπου τελικά και ετάφη, το 1883. Το θέατρο κτίστηκε το 1876 στη βαυαρική πόλη κι έγινε κρύπτη και να απολαύσει την αφοσίωση εκείνων που όπως έλεγε ο Κάιζερ επέλεξαν να ζήσουν με τον Βάγκνερ. Εκτοτε, όταν αναφερόμαστε στο φεστιβάλ Μπαϊρόιτ αναφερόμαστε στον Βάγκνερ και δηλώνουμε παθιασμένοι βαγκνερικοί, χαρακτηρισμός φορτισμένος μουσικά, συναισθηματικά που αποδίδει τέλεια το εύρος του βυζαντινισμού που ακολουθεί ώς τις μέρες μας την οικογένεια Βάγκνερ. Ολα αυτά τα χρόνια, οτιδήποτε εκτός νόρμας γινόταν αφορμή για δημιουργία. Οτιδήποτε εκκεντρικό λειτουργούσε ως κινήτηρια δύναμη. ..για καυγάδες, διεκδικήσεις και εντυπωσιακές παραστάσεις, ώς τη στιγμή που οι επιλογές εξαντλήθηκαν, τα πάντα ειπώθηκαν και το καμπανάκι χτύπησε για τελευταία φορά. Η ώρα της επιλογής του νέου διευθυντή του Μπαϊρόιτ είχε φτάσει. Οι παραστάσεις του περσινού καλοκαιριού με τους «Αρχιτραγουδιστές της Νυρεμβέργης» (ο Χίτλερ λάτρευε αυτές τις παραστάσεις) δεν ήταν ό,τι καλύτερο για τους υποψήφιους διευθυντές του Φεστιβάλ και η πρωτοεμφανισθείσα δισεγγονή του Βάγκνερ, Καταρίνα, έγινε πόλος αντίδρασης ενός κοινού μουσικά εκλεπτυσμένου, πλην υπερσυντηρητικού. Ναι, η Καταρίνα γιουχαΐστηκε από τον κόσμο, γιατί οι θεατές δεν δέχτηκαν τη γυμνή και με υπερμεγέθη πέη εμφάνιση των «Αρχιτραγουδιστών». Οι κακεντεχείς βαγκνερικοί αποκάλεσαν την 30χρονη Καταρίνα, «Μπάρμπι του Μπαϊρόιτ». Υπερβολές που νομίζω ότι σύντομα θα εξελιχθούν σε ασήμαντους ψιθύρους. Θα βοηθήσει σ’ αυτό η εξισορροπητική απόφαση τού ώς χθες διευθυντού του Φεστιβάλ Βόλφγκανγκ Βάγκνερ να επιβάλει καθεστώς διευθυντικής συγκατοίκησης, ορίζοντας επικεφαλής τη νεαρή Καταρίνα και την 62χρονη ετεροθαλή αδελφή της Εύα Βάγκνερ-Πασκιέ.
Το Φεστιβάλ, πρωτοπόρος στην κατανόηση της γερμανικής κουλτούρας υπήρξε πάντοτε αυστηρά οικογενειακή υπόθεση. Και παραμένει τέτοια. Ωστόσο έργα, όπως το «Δαχτυλίδι των Νιμπελούγκεν» -το δράμα για τον έρωτα της εξουσίας και τη δύναμη της αγάπης- χρειάζονται τόλμη για να προσαρμοστούν στη σημερινή εξεζητημένη καλλιτεχνική πραγματικότητα. Και αυτό θα κρίνει τελικά την τύχη των δύο γυναικών.