Αναδιοργάνωση

2' 11" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Δεν μπορώ να σας φέρω απτές αποδείξεις, αλλά έχω την πεποίθηση ότι κανείς από την αντιπολίτευση δεν επιθυμεί ειλικρινώς τις εκλογές που με τόσο στόμφο ζητά σε κάθε ευκαιρία. Το καλύτερο παράδειγμα είναι ο Αλέκος Αλαβάνος: αν ο Καραμανλής έπαιρνε στα σοβαρά τις τόσο τυπικές τακτικές αντιπολίτευσης και του έβγαιναν οι δημοσκοπήσεις, θα έπρεπε να στηρίξει κυβέρνηση Παπανδρέου. Οχι μόνον γιατί δεν συμφέρει τη σημερινή αντιπολίτευση το σενάριο των διαδοχικών αναμετρήσεων, αλλά γιατί ο Συνασπισμός (για να μη μιλήσουμε για τον Σύριζα) θα κινδύνευε να διαλυθεί, αφού κάμποσοι βουλευτές του θα σκεφτούν πολύ σοβαρά την υποστήριξη χωρίς συμμετοχή.

Ούτε όμως ο Γιώργος Παπανδρέου εννοεί όσα λέγει στο θέμα των εκλογών. Σκεφτείτε τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να περνά τις ημέρες αυτές όπως ο κ. Καραμανλής, προσπαθώντας δηλαδή να λύσει το παζλ (ανα)συγκρότησης μιας (νέας) κυβέρνησης. Παραδόξως, Καραμανλής και Παπανδρέου βρίσκονται αντιμέτωποι με το ίδιο δύσκολο πρόβλημα: «Με ποια ομάδα ανθρώπων μπορεί να κυβερνηθεί καλύτερα ο τόπος;» Ενώ ο κ. Καραμανλής πρέπει να δώσει πειστική απάντηση στη φθορά που έχουν υποστεί πρώτα ονόματα της ομάδας του, ο κ. Παπανδρέου πρέπει να βρει μια σύνθεση που δεν θα προκαλεί αρνητικούς συνειρμούς με το κακό -κυβερνητικό- παρελθόν της παράταξής του. Τόσο ο ένας, όσο και ο άλλος δεν περιβάλλονται από προσωπικότητες που ξεχωρίζουν για ιδέες, λύσεις, εμπειρία, θέληση και αποτελεσματικότητα. Κομματικά στελέχη, με μικρότερη ή μεγαλύτερη κυβερνητική θητεία, δύσκολα πείθουν πως θα πετύχουν τώρα εκεί που τόσον καιρό απέτυχαν. Αλήθεια, ποιο σοβαρό ανώτατο στέλεχος στον ιδιωτικό τομέα θα έβαζε στο βιογραφικό του τις περισσότερες από τις κρατικές θέσεις, όταν τα μετρήσιμα αποτελέσματα παρόμοιων τοποθετήσεων είναι καταστροφικά ή αδιάφορα όταν δεν είναι ύποπτα;

Ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης Καραμανλή είναι πολύ πιθανό να αποτελέσει μια αδιάφορη στιγμή στον δρόμο προς την επόμενο κάλπη. Αν ο κ. Καραμανλής θέλει να έχει αποτελέσματα, πρέπει να προκαλέσει πλήρη αναδιοργάνωση του τρόπου λειτουργίας της κυβέρνησής του. Πρέπει ο ίδιος να είναι στο κέντρο τουλάχιστον τεσσάρων κύκλων κυβερνητικού μάνατζμεντ, πρέπει να θέσει λιγοστούς αλλά μετρήσιμους στόχους – σε χρήμα και σε χρόνο – και να μας δίνει λογαριασμό σε τακτά χρονικά διαστήματα. Πρέπει να ανοίξει τη διαχείριση του κράτους στην κοινωνία και στις καλύτερες δυνάμεις (προφανώς πέραν των κομματικών) που διαθέτει η χώρα. Και κυρίως, πρέπει να το κάνει με επιμονή και χωρίς κρυφούς μικροκομματικούς υπολογισμούς. Αν θέλουμε το κράτος να δουλέψει πιο αποδοτικά, κάτι που αποτελεί το πιο κρίσιμο ζητούμενο εν μέσω κρίσης, πρέπει να αναδιοργανωθεί η ομάδα των διαχειριστών. Σε τελευταία ανάλυση, ένας πολιτικός που όλοι τον δίνουν για χαμένο, μόνον αν τολμήσει την ανατροπή, ακόμη και την πρόκληση, θα μαζέψει και πάλι ελπίδες και πιθανότητες. Εκτός από τις εκλογές, υπάρχει και η πολιτική επιβίωση!

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή