THE DAILY SΤΑR
Ομοιότητες σε Γάζα και Λίβανο
Υπάρχουν πολλές αναλογίες ανάμεσα στην ισραηλινή επίθεση εναντίον της Γάζας και στον πόλεμο του Λιβάνου, το 2006, όταν το Ισραήλ συγκρούστηκε με τη Χεζμπολάχ. Η πρώτη σχετίζεται με το γεγονός ότι τόσο η Χαμάς όσο και η Χεζμπολάχ δεν υφίσταντο πριν από τις αρχές της δεκαετίας του ’80. Η ύπαρξή τους και η δύναμή τους τελικά θα πρέπει να θεωρηθεί απάντηση στην κατοχή του Ισραήλ και στην αποικιοκρατική πολιτική στην Παλαιστίνη και τον Λίβανο. Η Χαμάς και η Χεζμπολάχ είναι τα ιδεολογικά θετά παιδιά του ισραηλινού κόμματος «Λικούντ» και ειδικότερα του Αριέλ Σαρόν που αγκάλιασε τη βία, το ρατσισμό και την αποικιοκρατία ως βασική διαπραγματευτική αρχή με τους υπό κατοχή αραβικούς πληθυσμούς. Οι τρεις πολιτικοί, οι οποίοι εφαρμόζουν την πολιτική του Σαρόν, δηλαδή ο Εχούντ Ολμερτ, ο Εχούντ Μπάρακ και η Τζίπι Λίβνι δρουν σαν να μην αντιλαμβάνονται ότι όσο περισσότερη βία χρησιμοποιεί το Ισραήλ εναντίον των Αράβων, τόσο ισχυρότερη είναι η απάντηση των αντιστασιακών κινημάτων, τα οποία κερδίζουν ευρύτερη δημόσια υποστήριξη. Μια άλλη αναλογία αφορά την τεχνική βελτίωση της Χεζμπολάχ και της Χαμάς. Και οι δύο οργανώσεις έχουν αυξήσει την αποφασιστικότητά τους, αλλά και την ικανότητά τους να χρησιμοποιούν πυραύλους πλήττοντας με τον τρόπο τους το Ισραήλ. Ο αριθμός των νεκρών Ισραηλινών τα τελευταία χρόνια βρίσκεται στα χαμηλότερα επίπεδα, συγκρινόμενος με τους εκατοντάδες Παλαιστίνιους που έχουν σκοτωθεί από ισραηλινά πυρά. Ομως η καταστροφή και η καταμέτρηση των νεκρών δεν είναι τα χρησιμότερα των κριτηρίων για τέτοιου είδους αναλύσεις. Το πραγματικό μέτρο κι αυτό που ενδιαφέρει πολιτικά είναι ότι το Ισραήλ εμφανίζεται ευάλωτο, ενώ οι Παλαιστίνιοι σηκώνουν ψηλότερα το ανάστημά τους, αντιδρούν και ανθίστανται, και εμφανίζονται αποφασισμένοι να πολεμήσουν. Η τρίτη αναλογία αφορά τη σύγκλιση ανάμεσα στη θρησκεία, τον εθνικισμό, τη διακυβέρνηση και την πολιτική. Στην Παλαιστίνη και τον Λίβανο, τα κοσμικά πολιτικά συστήματα έχουν αποδειχθεί δυσλειτουργικά, διεφθαρμένα και ανίκανα να προστατεύσουν την κοινωνία εναντίον της ισραηλινής επιθετικότητας ή των εσωτερικών αναταραχών. Τα κινήματα της Χαμάς και της Χεζμπολάχ δημιουργήθηκαν με στόχο να καλύψουν το κενό της διακυβέρνησης, αλλά και για να αντιμετωπίσουν θέματα ασφάλειας και εσωτερικής τάξης. Πέτυχαν ανάμεικτα αποτελέσματα, καταγράφοντας επιτυχίες σε κάποιους τομείς, αλλά και αποτυχίες σε άλλους.
ΗΕRΑLD ΤRΙΒUΝΕ
Με ποιο ανθρώπινο κόστος;
Καθώς τα ισραηλινά άρματα μάχης και τα στρατεύματα επιχειρούν πλέον εντός της Λωρίδας της Γάζας, ένα ερώτημα εγείρεται επιτακτικό: μπορούν οι συντονισμένες στρατιωτικές επιχειρήσεις να σταματήσουν τις επιθέσεις με ρουκέτες της Χαμάς, εφόσον βεβαίως αυτή η οργάνωση παραμένει στην εξουσία; Και αν η απάντηση είναι όχι, τότε ο πραγματικός στόχος αυτής της τεράστιας επιχείρησης είναι η απομάκρυνση της Χαμάς, ανεξαρτήτως κόστους; Να υπενθυμίσουμε ότι η Χαμάς εξελέγη δημοκρατικά προ τετραετίας κι έχει υπό την εποπτεία της πάνω από 20.000 ένοπλους άνδρες. Τους τελευταίους 18 μήνες ενίσχυσε την εξουσία της, απομονώνοντας στη Δυτική Οχθη τον πολιτικό της αντίπαλο και τον αρχηγό της, δηλαδή τη Φατάχ και τον Μαχμούντ Αμπάς. Να επισημάνουμε επίσης ότι αυτή τη φορά υπάρχει έντονη κριτική σε βάρος του Ισραήλ από τη διεθνή κοινότητα, εξαιτίας της δύναμης που εκπέμπει η τηλεοπτική εικόνα αφενός και αφετέρου γιατί είναι διάχυτη η αίσθηση ότι το Ισραήλ έχει και στο παρελθόν καταφύγει σε παρόμοιες τακτικές χωρίς επιτυχία. Πολλοί θυμίζουν τον πόλεμο του 2006 εναντίον της Χεζμπολάχ στον Λίβανο, όπου το Ισραήλ προσπάθησε να καταστρέψει τους εκτοξευτές πυραύλων και να πλήξει τον πυρήνα της εχθρικής οργάνωσης, για να καταλήξει στο τέλος να σκοτώσει αθώους πολίτες και να αφήσει πίσω του τη Χεζμπολάχ περισσότερο δημοφιλή και ίσως δυνατότερη απ’ ό,τι ήταν πριν από τον πόλεμο. Οι στρατιωτικοί αναλυτές στην Ιερουσαλήμ, ωστόσο, διατείνονται ότι δεν υπάρχουν κοινά σημεία στις δύο αυτές επιπτώσεις και ότι το Ισραήλ έχει πάρει το μάθημά του. Η Γάζα είναι μικρότερη και επίπεδη σε σχέση με τον νότιο Λίβανο και το πιο σημαντικό, δεν συνορεύει με τη Συρία, απ’ όπου τα όπλα περνάνε ευκολότερα. Καταστρέφοντας επομένως τα τούνελ προς την πλευρά της Αιγύπτου και περιορίζοντας τις αποθήκες όπλων, οι Ισραηλινοί πιστεύουν ότι θα πετύχουν τον στόχο τους. Ισως χρειαστούν εβδομάδες και μήνες για να δουλέψει το σχέδιο. Παρ’ όλα αυτά το ερώτημα παραμένει: Με ποιο ανθρώπινο κόστος; Και ποιος θα είναι στην εξουσία όταν όλα θα έχουν τελειώσει;
DW-WΟRLD.DΕ
Ηρθε η ώρα να κάνουμε αυτό που πρέπει
Η εξέλιξη ήταν προδιαγεγραμμένη. Η εισβολή χερσαίων δυνάμεων στη Λωρίδα της Γάζας ήρθε ακριβώς μια εβδομάδα μετά την έναρξη των βομβαρδισμών και λίγες ώρες μετά την εντατικοποίηση των προσπαθειών του ισραηλινού στρατού να εξουδετερώσει από αέρος και από θαλάσσης κάθε ικμάδα αντίστασης των μαχητών της Χαμάς. «Βρισκόμαστε στη δεύτερη φάση της επιχείρησης «Συμπαγές μολύβι», που θα μας βοηθήσει να αποκομίσουμε εδαφικά πλεονεκτήματα στη Λωρίδα της Γάζας» επιβεβαίωνε εκπρόσωπος του ισραηλινού στρατού. «Ο στόχος αυτής της φάσης είναι να πλήξουμε τη στρατιωτική δομή της Χαμάς και να κατακτήσουμε τις περιοχές απ’ όπου θα εκτοξεύσει τις ρουκέτες». Συνεργάτες ανθρωπιστικών οργανώσεων εκφράζουν φόβους ότι οι άμαχοι ζουν μια ανθρωπιστική τραγωδία απερίγραπτων διαστάσεων. Λείπουν τα πάντα. Λίγο πριν από την έναρξη των χερσαίων επιχειρήσεων ο ισραηλινός στρατός έκοψε την ηλεκτροδότηση, εκατομμύρια άμαχοι κλείνονται στα σπίτια τους στο σκοτάδι και ελπίζουν να μην είναι ο επόμενος στόχος. Οι χερσαίες επιχειρήσεις θα διαρκέσουν. Ο επόμενος στόχος ενός πολέμου που θα είναι δύσκολος και μακρύς, όπως τόνισε και ο υπουργός Αμυνας Εχουντ Μπάρακ. «Αναζητούμε την ειρήνη. Για μεγάλο διάστημα δαγκώναμε τα χείλη μας. Αλλά τώρα ήρθε η ώρα να κάνουμε αυτό που πρέπει, να δώσουμε στους πολίτες μας αυτό που αξίζει σε όλους τους πολίτες στον κόσμο: Ασφάλεια και ηρεμία, και ει δυνατόν να εξαλείψουμε κάθε μελλοντική απειλή». Μέσα σ’ αυτό το σκηνικό, κάθε προσπάθεια διαμεσολάβησης, όπως αυτή που ξεκίνησε η τσεχική προεδρία στην Ε.Ε. φαντάζει εξαιρετικά δύσκολη.
ΤΗΕ NEW YORK ΤΙΜΕS
Τα χαμένα μέιλ
Παθιασμένη με τη μυστικότητα, η κυβέρνηση Μπους αφήνει πίσω της τεράστια κενά στα πιο ευαίσθητα αρχεία της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας του Λευκού Οίκου και με τους δικηγόρους και τις οργανώσεις σε αναζήτηση πληροφοριών που υπό κανονικές συνθήκες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της αμερικανικής ιστορίας. Τα ηλεκτρονικά μηνύματα τα οποία περιέργως πώς έχουν εξαφανιστεί, υπολογίζονται σε εκατομμύρια. Θα μπορούσαν ενδεχομένως να συνθέτουν τις σκοτεινές στιγμές της κυβέρνησης, όπως για παράδειγμα το πώς στοιχειοθετήθηκε ο πόλεμος στο Ιράκ, τι συνέβη με τις ανακρίσεις της CIA για τα βασανιστήρια και τέλος τι έγινε στην πολύκροτη υπόθεση των μυστικών υπηρεσιών για τη Βάλερι Πλέιμ Ουίλσον…