Μέσα στη φασαρία των ημερών μόνο για το μέλλον της Ελλάδας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση δεν ακούσαμε. Τα δύο μεγάλα κόμματα αντιμετώπισαν τις εκλογές για την Ευρωπαϊκή Βουλή σαν δημοψήφισμα, σαν πεδίο σύγκρουσης γύρω από σκάνδαλα, σαν πρόβα εθνικών εκλογών. Για τα μικρότερα κόμματα, η μάχη ήταν για το αν θα αυξηθεί ή θα μειωθεί το ποσοστό τους και, συνεπώς, η επιρροή τους στην εθνική πολιτική σκηνή.
Ο ψηφοφόρος αναγκάστηκε να κινηθεί πάνω στη σκακιέρα της εσωτερικής πολιτικής, αντί να αξιολογεί τους υποψήφιους με κριτήριο την ικανότητά τους να προσφέρουν στο Στρασβούργο και τις Βρυξέλλες. Λόγω της συγκυρίας, το κύριο μέλημα των ψηφοφόρων φάνηκε να είναι η διαμαρτυρία εναντίον της κυβέρνησης, χωρίς όμως να θέλουν να επικροτήσουν το ΠΑΣΟΚ. Οπως προανήγγειλαν οι δημοσκοπήσεις, τα μικρότερα κόμματα κέρδισαν ψήφους σε βάρος των μεγάλων, με την εξαίρεση του ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου αρκετοί πρώην οπαδοί δυσαρεστήθηκαν από τις επιλογές της ηγεσίας και στράφηκαν αλλού.
Αντί για μια θετική ψήφο, με το βλέμμα στραμμένο στην Ευρώπη, πολλοί ψηφοφόροι αναγκάστηκαν να σκεφτούν αρνητικά. Ενας συλλογισμός ήταν: «Αν ψηφίσω το ΠΑΣΟΚ, μπορεί να βγει τόσο δυναμωμένο που θα επιστρέψει στην παλιά του αλαζονεία και θα πιέζει συνέχεια για εκλογές, με αποτέλεσμα να μείνει η χώρα ακυβέρνητη». Αλλοι σκέφτηκαν ότι ενώ παλιά είχαν ψηφίσει Νέα Δημοκρατία, τώρα ήθελαν να την τιμωρήσουν – είτε για την ατολμία της είτε για τα σκάνδαλα. Αλλοι επέλεξαν μικρότερα κόμματα. Και άλλοι που θα μπορούσαν να ψηφίσουν κάποιο εναλλακτικό κόμμα (τη Δράση, π.χ.) σκέφτηκαν ότι η ψήφος τους θα πήγαινε χαμένη και έτσι επέλεξαν ένα μεγαλύτερο. Και, βέβαια, πολλοί επέλεξαν την αποχή. Το σύστημα βραχυκύκλωσε.
Η ειρωνεία είναι ότι αρκετοί υποψήφιοι για την Ευρωβουλή είναι αξιόλογοι, ικανοί να προσφέρουν στην Ευρώπη και να υπηρετήσουν τα συμφέροντα της Ελλάδας. Οπως επισήμανε ο Φινλανδός υπουργός Εξωτερικών την περασμένη εβδομάδα, «ένα μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που είναι γλωσσομαθής και δυναμικός και έχει εξειδικευτεί σε θέματα, έχει μεγαλύτερη επιρροή στην ευρωπαϊκή νομοθεσία απ’ οποιονδήποτε υπουργό εθνικής κυβέρνησης».
Ευτυχώς, αρκετοί νέοι ευρωβουλευτές είναι ικανοί να παίξουν θετικό ρόλο στην Ευρώπη. Αλλά δύσκολα θα πιστέψουμε ότι τα κόμματά μας θα τους στηρίξουν, την ώρα που οι ηγεσίες τους δεν βλέπουν τίποτα πέρα από την στενή πολιτική σκηνή της Αθήνας.