Την ίδια στιγμή που η πολιτική ηγεσία επιμένει στη δημιουργία νέων ΧΥΤΑ «για να χωρέσουν τα σκουπίδια που παράγουμε» σε συγκεκριμένες περιοχές στην Αττική, παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων τους, δεν πραγματοποιείται καμία προσπάθεια να μειωθεί ο όγκος των απορριμμάτων που θα καταλήγουν σε αυτές.
Ο Δήμος Αθηναίων με περισσότερους από 1.000.000 κατοίκους μόλις πρόσφατα ξεκίνησε με αργά βήματα πρόγραμμα ανακύκλωσης μετά πολλές παλινωδίες. Μάλιστα, για κάποιο ανεξήγητο λόγο, αποφασίστηκε να χρησιμοποιηθεί ένα νέο σύστημα, τα «σπιτάκια», που βρίσκονται τοποθετημένα στην πλατεία Συντάγματος, και όχι οι μπλε κάδοι με τους οποίους οι πολίτες έχουν ήδη εξοικειωθεί. Ευτυχώς, τελικά, επικράτησε η κοινή λογική και θα χρησιμοποιηθούν και τα δύο συστήματα… Στο μέλλον, γιατί προς το παρόν ο μεγαλύτερος δήμος της χώρας διαθέτει μόνο 2.500 κάδους ανακύκλωσης, δηλαδή ένας για κάθε 400 κατοίκους, ενώ για να λειτουργήσει το σύστημα απαιτείται ένας για κάθε 50-60. Στον Δήμο Πειραιά, όπου κατοικούν 200.000 άνθρωποι και το λιμάνι παράγει τόνους απορριμμάτων, δεν εφαρμόζεται κανένα σύστημα ανακύκλωσης.
Ο σχεδιασμός για τη χωροθέτηση νέων ΧΥΤΑ στην Αττική -η αποτελεσματικότητα του οποίου τίθεται σε αμφισβήτηση, καθώς το θάψιμο των σκουπιδιών είναι η πλέον ξεπερασμένη μέθοδο- έχει «κολλήσει» εξαιτίας των αντιδράσεων της τοπικής κοινωνίας. Η πολιτεία έχει υποσχεθεί ότι στους νέους ΧΥΤΑ σε Κερατέα και Γραμματικό θα κατευθύνεται το 15% του συνόλου των παραγόμενων σκουπιδιών στην Αττική και τα υπόλοιπα θα εξακολουθήσουν να εναποτίθενται στον ΧΥΤΑ της Φυλής. Ο τελευταίος, όμως, σύντομα, λόγω του μεγάλου όγκου σκουπιδιών που δέχεται, θα φτάσει στα όριά του. «Τότε τι θα συμβεί», αναρωτιούνται εύλογα οι κάτοικοι των περιοχών.
Εχουμε, λοιπόν, πολλά σκουπίδια. Η λογική λέει πως όταν πρέπει να αντιμετωπίσεις «ένα πρόβλημα», κάνεις ό,τι μπορείς για να περιορίσεις τις διαστάσεις του και έτσι, να έχεις «ένα μικρότερο πρόβλημα». Η λογική, όμως, μάλλον είναι άγνωστη παράμετρος, όταν αναφερόμαστε σε πολιτικές αποφάσεις και πρακτικές.