Καημένοι και κατακαμένοι, ωστόσο καλωσορίζουμε…

«Καλό μήνα», αρχή ημερολογιακού φθινοπώρου που φέτος μας προσφέρει αντί για κυκλάμινα ξυλοκάρβουνα, λίγο παραπέρα από τη γειτονιά μας. Περιμένοντας τη βροχή για να δούμε τι θα κατεβάσουν η καρβουνιασμένη πλαγιά της Πεντέλης, οι λόφοι της Σταμάτας και του Γραμματικού, παρατηρούμε ότι ύστερα από την καταιγιστική επικαιρότητα, αναγκαστική όταν καίγεται η Αττική και το σπίτι του παραδιπλανού σου, πέφτει η τηλεοπτική σιωπή, ένα είδος λήθης που ενεργεί υπέρ των υπευθύνων του κακού και εις βάρος αυτών που πρέπει να ζήσουν με τα καμένα (από τη μετοχή παθητικού παρακειμένου βγαίνει το επίθετο «καημένος», μας λέει το λεξικό Δημητράκου, αλλά και «ο καϊμός» δημοτική γραφή του «καημός» και «καημένος»). Καμένοι και καημένοι, λοιπόν, συνεχίζουμε να ζούμε σαν να μη συνέβη τίποτα το ασυνήθιστο, γιατί ο καημός θέλει παρηγορία… Στοίβα στο δημοσιογραφικό γραφείο οι αναγγελίες συναυλιών στο Μέγαρο, εκθέσεων στα Μουσεία Μπενάκη και Κυκλαδικό, προσκλήσεις σε κοινωνικές εκδηλώσεις, με φιλανθρωπικό σκοπό οι περισσότερες. Μπορεί το χορτάρι να μη φυτρώσει κάτω από τα πόδια μας, αλλά υπάρχει και ο… χλοοτάπητας με το μέτρο, να ντύσουμε, να ξανακάνουμε πράσινη τη δόλια την Αττική! Ανοιξαν και τα περίπτερα που είχαν κλείσει κι αυτά για διακοπές, άνοιξαν και τα ανθοπωλεία στις γωνιές των δρόμων στα προάστια, επανεμφανίσθηκαν στα φανάρια, με μαντιλάκια για τη γρίπη, άκρως επίκαιροι και οι μελαμψοί αλλοδαποί. Ανοίγουν και τα σχολεία για αγιασμό την Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου, ώστε να ανοίξουν κανονικά -εάν δεν υπάρχει κανένα «απαγορευτικό» από το υπουργείο Υγείας- τη Δευτέρα 14. Με το σχολικό κουδούνι ερημώνουν και οι εξοχές και επιστρέφουν και οι τελευταίοι οικογενειάρχες από νησιά. Ευκαιρία για ιδανικές διακοπές για σώφρονες αδειούχους που επιμένουν να επιλέγουν το γλυκό κλίμα του Σεπτέμβρη, με τις δροσιές από τους μήνες της ζέστης, όπου μόνο το θαλασσινό μπάνιο και το κλιματιστικό μέσα στους κλειστούς χώρους κάνουν τη ζωή υποφερτή. Κλείνουν ένα – ένα και τα θερινά σινεμά με μια νύξη αποχαιρετισμού, γιατί ποτέ δεν ξέρεις αν, ώς του χρόνου το καλοκαίρι, θα λειτουργήσουν και πάλι ως κινηματογράφοι, ένεκα η κρίση. Ευτυχώς, τα «διατηρητέα» με τους πιστούς τους φίλους -βλέπε «Ριβιέρα», «Μπομπονιέρα», «Χλόη», «Φιλοθέη», «Θησείον», «Ορφέας» Σαρωνίδας- μας συντροφεύουν ώς τα πρώτα κρύα, απτόητα από περαστικές μπόρες…