THE GUΑRDΙΑΝ
Νέες ενδείξεις
Υπό την «επιτηρούμενη ανεξαρτησία» που κατέκτησε τον Φεβρουάριο του 2008, το Κοσσυφοπέδιο βρίσκεται και πάλι σε αναταραχή. Η δομή των θεσμών που επιβλέπουν τη Δημοκρατία του Κοσσυφοπεδίου έμοιαζε ανέκαθεν εύθραυστη. Τώρα έχει αρχίσει να εμφανίζει ρωγμές. Για πρώτη φορά μετά τον Μάρτιο του 2004 η βαθιά δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης για τη διεθνή παρουσία στο Κοσσυφοπέδιο έχει έλθει στο προσκήνιο. Σήμερα, όπως και πριν από πέντε χρόνια, οπότε είχαν ξεσπάσει βίαιες ταραχές, οι αξιωματούχοι αδυνατούν να αντιληφθούν τις πρώτες ενδείξεις της έντασης. Είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι πολλοί Αλβανοί αντιδρούν στη διεθνή παρουσία, θεωρώντας την αυθαίρετη. Αντιμέτωπη με την άρνηση της Σερβίας να την αποδεχθεί αλλά και μ’ έναν κουρασμένο αλβανικό πληθυσμό, η διεθνής κοινότητα βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Οι αρχές του Κοσσυφοπεδίου, επίσης, αντιμετωπίζουν σοβαρή πρόκληση: Εφόσον σέβονται τη διεθνή νομοθεσία, χάνουν τη νομιμότητα που τους προσδίδει η δημοτικότητα στο εσωτερικό. Θα έπρεπε να έχει γίνει ήδη σαφές ότι ένα «ανεξάρτητο προτεκτοράτο» δεν είναι ο κατάλληλος τρόπος για να φτιάξεις ένα νέο κράτος.
SUDDΕUΤSCΗΕ ΖΕΙΤUΝG
Ντροπή για τη Λέσβο
Οι συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων στην Παγανή της Λέσβου είναι πέρα για πέρα άθλιες. Ντροπή! Η Υπάτη Αρμοστεία του ΟΗΕ περιγράφει την κατάσταση σοκαριστική, ύστερα από τη δημοσιοποίηση των εικόνων της απόλυτης αθλιότητας που επικρατεί στον προσφυγικό καταυλισμό.
«Πλήρη αποτυχία» επέρριψε η οργάνωση για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Human Rights Watsch στην ελληνική κυβέρνηση για την πολιτική της στα θέματα προσφύγων και ασύλου. Στο Ιντερνετ μπορεί ο καθένας να δει το βίντεο που ανέβασαν Γερμανοί και Ελληνες ακτιβιστές στις 20 Αυγούστου.
Το βίντεο, το οποίο γυρίστηκε κρυφά από έναν πρόσφυγα, δείχνει τις άθλιες συνθήκες στον καταυλισμό, ο οποίος προοριζόταν κανονικά για τριακόσια άτομα και στον οποίο εν τω μεταξύ στοιβάζονται χίλια.
Σε ένα δωμάτιο στεγάζονται 150 μητέρες με τα μικρά παιδιά τους και σε ένα άλλο 160 νέοι σε κρεβάτια, τα οποία βρίσκονται το ένα πάνω στο άλλο, και σε στρώματα. Οι 160 άνθρωποι μοιράζονται μια τουαλέτα!
ΤΗΕ ΙΝDΕΡΕΝDΕΝΤ
Η συγγνώμη
Πριν από 70 χρόνια ο στρατός του Χίτλερ εισέβαλε στην Πολωνία, βυθίζοντας την Ευρώπη σε έναν εξαετή πόλεμο που πέρασε στην Ιστορία ως ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Ο κόσμος έμαθε για την εξόντωση των Εβραίων της Ευρώπης στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα ονόματα των οποίων (Αουσβιτς, Νταχάου…) πέρασαν στη συλλογική μνήμη ως τόποι απίστευτου μαρτυρίου. Πράγματι, το μέγεθος των δεινών των Εβραίων στον πόλεμο είναι τέραστιο, αλλά όσον αφορά τα κράτη, κανένα δεν υπέφερε τόσο όσο η Πολωνία.
Το πολωνικό έδαφος κατακλύστηκε από στρατιώτες και τεμαχίστηκε, οι άνθρωποι σκλαβώθηκαν και η πρωτεύουσα υπέστη μεγάλες ζημιές. Η Πολωνία δεν δέχτηκε επίθεση μόνο από τη δύση, αλλά και από την ανατολή. Η ναζιστική Γερμανία και η σοβιετική Ρωσία συμφώνησαν να μοιράσουν τα πολωνικά λάφυρα τον Αύγουστο του 1939 υπό το σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μολότοφ. Και τελικά ήταν οι Σοβιετικοί και όχι οι Γερμανοί που πραγματοποίησαν τις μαζικές εκτελέσεις εκατοντάδων Πολωνών αξιωματικών στο Κατίν. Η σημερινή Ρωσία σωστά ζητάει συγγνώμη από τους Πολωνούς…
ΑRΑΒ ΝΕWS
Οικουμενικός;
Ο Αμερικανός πρόεδρος Ομπάμα έχει αποκτήσει τη φήμη του ανθρώπου που ποτέ δεν απογοητεύει τον άλλο. Ανθρωποι παντού στον κόσμο ελπίζουν σ’ αυτόν που δεσμεύτηκε να αλλάξει τα πράγματα, αλλά επτά μήνες μετά η μόνη αλλαγή που έχει κάνει είναι ο σκύλος στον Λευκό Οίκο!
Ενώ τα ποσοστά δημοτικότητας του Ομπάμα έχουν πέσει αρκετά, εκείνος παλεύει με την οικονομία και προσπαθεί να «πουλήσει» το αμφιλεγόμενο νομοσχέδιο για την υγεία. Στην εξωτερική πολιτική τα πράγματα βαδίζουν στ’ αχνάρια του Μπους. Καμιά αλλαγή στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Το Γκουαντάναμο στην Κούβα δεν έχει κλείσει. Τα προγράμματα των κρατουμένων της CIA δεν έχουν καταργηθεί και ο «οδικός χάρτης» της Μέσης Ανατολής παραμένει ίδιος και απαραλλακτος και ανενεργός. Σ’ αυτό το σκηνικό να προστεθεί και η σταθερή εχθρότητα προς το Ιράν.
Ο Ομπάμα είναι σαν να εκπροσωπεί την άλλη πλευρά του νομίσματος Μπους. Και ενώ ο Μπους ήταν ειδικός στο να εξαγριώνει τον κόσμο, ο Ομπάμα θέλει όλους να τους ευχαριστεί και στο τέλος δεν ευχαριστεί κανένα.