Είναι αναγκαίες και ωφέλιμες οι πρόωρες εκλογές; Το ερώτημα απασχολεί αυτές τις μέρες πολιτικούς και μέσα ενημέρωσης και πρωτίστως, υποθέτω, τον πρωθυπουργό, ο οποίος επιπλέον δέχεται και την όχληση αντιφατικών εισηγήσεων. Από την αντιπολίτευση, το ΠΑΣΟΚ θεωρεί τις πρόωρες εκλογές απολύτως αναγκαίες, γιατί με την παρούσα κυβέρνηση «η χώρα καταστρέφεται» και θα πρέπει το ίδιο να επανέλθει το συντομότερο στην εξουσία για να ανακόψει την καταστροφή και να «σώσει τη χώρα». Δεν μας λέει βέβαια με ποιο τρόπο θα το πετύχει. Ας δεχθούμε όμως τη γενική σκέψη, ότι αν «η χώρα καταστρέφεται», οποιαδήποτε αλλαγή ενδεχομένως να ωφελήσει. Ο ΛΑΟΣ επίσης θέλει πρόωρες εκλογές γιατί πιστεύει ότι θα κερδίσει πόντους από την προβληματική Νέα Δημοκρατία, ώστε, ευκαιρίας δοθείσης, να παίξει καλύτερα τον συμπληρωματικό του ρόλο. Αντιφατικές είναι οι επιδιώξεις και οι επιθυμίες των δύο κομμάτων της Αριστεράς, όπως ανέκαθεν άλλωστε. Το σταθερό και αυτάρεσκο, μέχρι ναρκισσισμού, ΚΚΕ υπολογίζει ότι θα κερδίσει μία-δύο μονάδες (τι είναι ο κάβουρας, τι το ζουμί του) από τον εσωστρεφή, αβέβαιο και διαλυμένο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.
Πιο σύνθετα και περίπλοκα είναι τα πράγματα στην κυβερνητική παράταξη. Βρίσκεται σε φάση απλής δημοσκοπικής κάμψης ή σε ελεύθερη πτώση και πανικό; Οποια λέξη και αν διαλέξετε, οι πρόωρες εκλογές θα μπορούσαν να καταλήξουν σε αυτοκτονία ενός βαριά αρρώστου που δεν αντέχει να βαδίσει ώς το τέλος. Υπουργοί, υφυπουργοί, βουλευτές, κομματικοί παράγοντες, παρατρεχάμενοι βλέπουν τις πρόωρες εκλογές με δέος και με ηττοπάθεια. Εκτός από εκείνους που υπολογίζουν ότι μόνο η ήττα τροφοδοτεί τις φιλοδοξίες τους να διαδραματίσουν άλλο ρόλο, για τη σωτηρία της παράταξης και του τόπου πάντοτε.
Αν η παραπάνω περιγραφή ανταποκρίνεται κάπως στα πράγματα, δικαίως θα παρατηρήσετε ότι κάθε παράταξη, κάθε κόμμα, κάθε γκρουπούσκουλο, ενδεχομένως κάθε πολιτικός ή απλώς πολιτευόμενος κρίνει το αναγκαίο ή το ωφέλιμο των πρόωρων εκλογών με δικά του και θα έλεγα εγωιστικά ή άνευ περαιτέρω νοήματος (θα μπορούσατε να πείτε ανόητα) κριτήρια. Από μια σύνθεση όλων αυτών των ποικίλων κριτηρίων έχουμε τη γενική εικόνα αυτού που συχνά ονομάζουμε μικροπολιτική, δηλαδή πολιτική χωρίς ευρύτερους στόχους και επιδιώξεις. Και, εν τέλει, χωρίς σοβαρή φιλοδοξία.
Ας θέσουμε όμως διαφορετικά το ερώτημα: Αν οι πρόωρες εκλογές δεν είναι ωφέλιμες, μήπως είναι αναπόφευκτες; Μήπως φτάσαμε σ’ ένα σημείο που κυβερνήτες και κυβερνώμενοι δεν μπορούν να ζήσουν στο ίδιο σχήμα; Μήπως, ακόμη περισσότερο, πολιτικοί και πολίτες δεν μπορούν πλέον να ζήσουν με την ίδια, μέχρι σήμερα, σχέση; Μήπως αυτή η σχέση, κυρίως, πρέπει να αλλάξει;
Οτιδήποτε από τα δύο και αν συμβαίνει, ιδιαίτερα το δεύτερο, δεν είναι διόλου βέβαιο ότι οι πρόωμες εκλογές θα είναι ωφέλιμες για τον τόπο. Είναι όμως αναπόφευκτες, έστω και αν ζήσουμε μία ακόμη ψευδαίσθηση «σωτηρίας».