Εγκλημα διάρκειας χωρίς τιμωρία
Κύριε διευθυντά
Κάθε χρόνο τα δάση της πατρίδας μας παραδίδονται στο αδηφάγο πυρ, παραδίδονται στις αδηφάγες φλόγες. Είναι έγκλημα διαρκείας και χωρίς τιμωρία. Κάθε χρόνο, κατά τη θερινή περίοδο, η πατρίδα μας ζει τον πύρινο εφιάλτη. Ζει την πύρινη κόλαση. Ζει την κόλαση του Δάντη και κάτι παραπάνω και χειρότερο. Βλέπει τις πύρινες γλώσσες, την πύρινη λαίλαπα να αφανίζει στο πέρασμά της τα πάντα. Να κατακαίει ό,τι βρίσκει μπροστά της. Να κάνει τα πάντα στάχτη και αποκαΐδια. Να τα κάνει σεληνιακό πεδίο, αγνώριστα, κρανίου τόπο. Βλέπει και ζει στιγμές εφιαλτικές, δραματικές. Βλέπει τον ήλιο να γίνεται κατασκότεινος και τον ουρανό κατασκότεινο από τον πυκνό καπνό. Και τα μέρη γύρω από τα πύρινα μέτωπα να μυρίζουν καπνίλα και τα πάντα να γεμίζουν με την πνοή του ανέμου στάχτη και άλλα μικρά σωματίδια. Και να νομίζει κανείς, κάποια στιγμή, ότι ήρθε πλέον η συντέλεια του κόσμου. Ηρθε η δευτέρα παρουσία!
Βλέπει δάση παρθένα και πανέμορφα, πράσινους πνεύμονες, δάση πολύτιμα, ευεργέτες της ζωής, του ανθρώπου, πλούτο δασικό και «εν ταυτώ» πλούτο εθνικό να χάνονται εν ριπή οφθαλμού. Να γίνονται στάχτη και αποκαΐδια. Δέντρα πεθαμένα όρθια. Θάμνους νεκρούς όρθιους. Βλέπει απέραντα νεκροταφεία δέντρων και θάμνων. Αγρια πτηνά και ζώα να κείτονται νεκρά. Επίσης, να κείτονται νεκρά και ζώα ήμερα – αιγοπρόβατα, μελίσσια… Βλέπει καλλιεργήσιμες εκτάσεις και αγροικίες να έχουν γίνει παρανάλωμα του πυρός. Βλέπει επίσης και κατοικίες να έχουν γίνει βορά του αδηφάγου πυρός. Βλέπει να χάνονται κινητές -οχήματα- και ακίνητες περιουσίες, κόποι και βιος μιας ολόκληρης ζωής.
Το δε χειρότερο όλων, βλέπει ανθρώπινα δράματα, ανθρώπινες τραγωδίες, βλέπει την απώλεια ανθρώπινων υπάρξεων. Βλέπει να καίγονται όρθιοι, σαν λαμπάδες, άνθρωποι. Στην πυρκαγιά της Ηλείας το 2007, καθώς και σε άλλες πυρκαγιές της χώρας κάηκαν όρθιοι, σαν λαμπάδες, συνολικά 70 Ελληνες και Ελληνίδες. Και κανείς και ποτέ δεν θα μπορέσει να ξεχάσει την τραγική εκείνη μητέρα της Ηλείας, που κάηκε όρθια σαν λαμπάδα, αγκαλιά με τα τέσσερα παιδιά της. Απώλεια ανθρώπινων υπάρξεων είχαμε κατά το παρελθόν και στα άλλα μέρη, όπως στη νήσο Ικαρία, όπου κάηκαν όρθιοι, σαν λαμπάδες, 15 κάτοικοι και στον Υμηττό, όπου κάηκαν όρθιοι, σαν λαμπάδες, 4 μόνιμοι πυροσβέστες και ένας εθελοντής. Τα μέσα δασοπυρόσβεσης, επίγεια και εναέρια δίνουν πραγματική μάχη με τις φλόγες. Καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες. Κάνουν ό,τι είναι ανθρωπίνως εφικτό, δυνατό και κατορθωτό. Το δε έργο τους καθίσταται ακόμη δυσχερέστερο, όταν βρίσκονται αντιμέτωπα με καιρικές συνθήκες εξαιρετικά αντίξοες και περιοχές δύσβατες. Ρίχνονται στον πόλεμο κατά της φωτιάς, κατά των πύρινων γλωσσών με πραγματική αυτοθυσία και αυταπάρνηση.
Τα ξένα τηλεοπτικά δίκτυα μετέδωσαν ότι οι Ελληνες πυροσβέστες είναι καλά εκπαιδευμένοι στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών, αλλά εμποδίζεται το έργο τους από την πνοή των ισχυρών ανέμων, από το δύσβατο των περιοχών και το σκοτάδι της νύχτας.
Η ΒΑ Αττική επί ένα τριήμερο: 22, 23 και 24 Αυγούστου 2009 είδε και έπαθε. Εζησε στιγμές οδυνηρές, εφιαλτικές, δραματικές. Εζησε για τρεις ημέρες τον πύρινο εφιάλτη. Είδε εικόνες «Βατερλό». Καταστροφή βιβλική, οικολογική. Το κάψιμο των δασών είναι εθνική συμφορά. Τα καίνε χέρια διεστραμμένων ανθρώπων. Χέρια βέβηλα. Χέρια ανίερα, άπιστα και άθεα. Τη νύχτα τα μεσάνυχτα οι φωτιές δεν ανάβουν από μόνες τους. Τις βάζουν άνθρωποι εμπρηστές, δόλιοι, κακόβουλοι, εγκληματίες. Είναι εγκληματίες διαρκείας. Διαπράττουν έγκλημα διαρκές και χωρίς τιμωρία. Μένουν ασύλληπτοι και ατιμώρητοι.
Εως πότε θα βλέπουμε βομβαρδισμένα τοπία; Εως πότε θα βλέπουμε βιβλικές καταστροφές; Εως πότε θα καταστρέφονται δάση και δασικές καλλιέργειες; Εως πότε θα καίγεται το φυτικό και ζωικό βασίλειο; Εως πότε θα καίγονται σπίτια; Θα καταστρέφονται κινητές και ακίνητες περιουσίες; Θα καίγονται άνθρωποι; Η διάπραξη κάθε εγκλήματος πρέπει να τιμωρείται. Να συλλαμβάνεται ο δράστης, ο εγκληματίας και να υφίσταται τις συνέπειες του νόμου. Η ψυχή της Πολιτείας και της κοινωνίας είναι ο νόμος! Και τον νόμο τον εφαρμόζει το επίσημο κράτος, η επίσημη Πολιτεία. Αυτή λύνει τα προβλήματα. Δεν τα λύνουν τα ΜΜΕ. Δεν τα λύνει η TV και ο Τύπος. Δεν τα λύνουν οι ατέρμονες και ανούσιες συζητήσεις. Το κλειδί της λύσης των προβλημάτων το έχει η εκτελεστική, η νομοθετική και η δικαστική εξουσία!
Δημητρης Γ. Μπρανης – Σχολικός σύμβουλος
Η φοροδιαφυγή
Κύριε διευθυντά
Ποιος θα μας δώσει απάντηση στα κατωτέρω δύο ερωτήματά μου.
Η φοροδιαφυγή ως γνωστόν είναι αδίκημα κατά των πολιτών, κατά της κοινωνίας. Οι διάφορες ΔΟΥ γνωρίζουν ή μπορούν να γνωρίσουν μέσω των συσταθεισών ΔΟΕ τους φοροφυγάδες.
Γιατί δεν ποινικοποιείται το αδίκημα της φοροδιαφυγής ώστε να επεμβαίνει η εισαγγελική Αρχή;
Το έτερον ερώτημά μου: Κυβέρνηση και αντιπολίτευση φλυαρούν γύρω από το ζήτημα της εξακρίβωσης περί του ποιος ανέντιμος που ανήκει στον πολιτικό τους σχηματισμό είναι μέσα στις «μίζες», στη δωροδοκία, στο μαύρο χρήμα κλπ., ώστε με τον εντοπισμό και τον κολασμό του να επανέλθει η χαθείσα αξιοπιστία προς τον πολιτισμό(;) και την εκτίμηση του λαού προς τους πολιτικούς. Δηλαδή, μετά τον κολασμό; Υπαγε και μηκέτι αμάρτανε. Αμ, δεν είναι έτσι. Η ανεντιμότης των πολιτικών είναι στίγμα, είναι λαδιά που δεν εξαλείφεται με τίποτα.
Στελιος Ναουμιδης – Χολαργός
Το πρόβλημα των graffiti’s
Κύριε διευθυντά
Παρακολουθώ σε συνεχή βάση τα πολύ καλά και τεκμηριωμένα άρθρα του συντάκτη σας κ. Δ. Ρηγόπουλου σχετικά με τα διάφορα προβλήματα που βασανίζουν την Αθήνα και τους πολίτες της. Ειδικά δε τα προβλήματα του Δήμου Αθηναίων, η καθημερινή εικόνα του οποίου δημιουργεί απογοήτευση και θλίψη στους κατοίκους του.
Το άρθρο του κ. Ρηγόπουλου «η πολιτιστική άνοιξη της Αθήνας» που αναφέρεται στη δημιουργία του νέου Μουσείου της Ακρόπολης, της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, τη Βιβλιοθήκη και τη νέα Λυρική Σκηνή, προσφορά του ιδρύματος Σ. Νιάρχος, τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, τη διαμόρφωση νέων χώρων πρασίνου κ.λπ., δίνει έναν αέρα αισιοδοξίας για τη μελλοντική εικόνα της πόλης μας και φυσικά τα μεγάλα αυτά έργα είναι καλοδεχούμενα από όλους.
Υπάρχουν, όμως, «μικρότερα» προβλήματα που δηλητηριάζουν την καθημερινότητά μας και τα οποία είναι πολύ εύκολο να απαξιώσουν την εικόνα ενός μεγάλου και σημαντικού έργου.
Τέτοια προβλήματα είναι οι φρικτοί κάδοι των σκουπιδιών, οι αδέσποτοι σκύλοι και τα περιττώματά τους που γεμίζουν την πόλη, οι κατεστραμμένες πινακίδες οδικής κυκλοφορίας με τις οποίες χρόνια τώρα ουδείς ασχολείται και το πρόβλημα των graffiti’s.
Φαντάζεστε ποια θα είναι η εικόνα οποιουδήποτε κτιρίου, μουσείου, πάρκου κ.λπ., όταν αυτό επισκιάζεται από την ύπαρξη των ανωτέρω προβλημάτων; Θα σταθώ σε ένα από αυτά, που είναι το πρόβλημα των graffiti’s, το οποίο πιστεύω ότι ο Δήμος Αθηναίων μπορεί να επιλύσει τουλάχιστον σε ένα μεγάλο ποσοστό.
Πριν από κάποιο διάστημα επισκέφθηκα για επαγγελματικούς λόγους το Αμστερνταμ όπου μου έκανε εντύπωση η απουσία graffiti’s. Ρώτησα τους Ολλανδούς συνεργάτες μου πώς το έχουν καταφέρει αυτό και η απάντηση που έλαβα ήταν ότι ο Δήμος του Αμστερνταμ έχει οργανώσει μια υπηρεσία που αποτελείται από έναν αριθμό μικρών αυτοκινήτων τύπου βαν με πλήρωμα 1-2 ατόμων και εφοδιασμένο με τα απαραίτητα υλικά για διαγραφή των graffiti’s (βούρτσες – χρώματα – διαλυτικά κ.λπ.).
Η ομάδα αυτή ξεκινάει νωρίς το πρωί και σβήνει ό,τι έχει γραφεί κατά τη διάρκεια της νύχτας. Αυτή η συνεχής διαγραφή είχε σαν αποτέλεσμα να απαγοητευθούν οι δράστες και σιγά σιγά να ατονήσει η δραστηριότητά τους.
Η ομάδα αυτή ανταποκρίνεται επίσης και σε τηλεφωνήματα πολιτών των οποίων τα σπίτια, τα καταστήματα κ.λπ. έχουν υποστεί «επίθεση» και τα αποκαθιστούν ταχύτατα.
Ειδικά για την περίπτωση graffiti’s με κάποιο καλλιτεχνικό ενδιαφέρον ο δήμος έχει προσδιορίσει ορισμένα σημεία στην πόλη όπου οι καλλιτέχνες είναι δυνατόν να τα χρησιμοποιήσουν.
Πιστεύω ότι μια τέτοια λύση είναι μέσα στις δυνατότητες του Δήμου Αθηναίων (και φυσικά κάθε άλλου δήμου) και ότι με τον τρόπο αυτό είναι δυνατόν να απαλλαγεί η πόλη από την τρισάθλια εικόνα των συνθημάτων, ύβρεων, σχημάτων κ.λπ. που γεμίζουν τα διάφορα σημεία της.
Ας αναλάβει την πρωτοβουλία ο κ. Κακλαμάνης.
Γεωργιος Κοτταρινος / Αθήνα
Η τραγωδία συνεχίζεται
Κύριε διευθυντά
Μετά και τη νέα βιβλική καταστροφή της Βορείου Αττικής, επιβεβαιώθηκε περίτρανα ότι, όλες οι σχετικές διαμαρτυρίες μας προς τους αρμοδίους της πολιτείας μας, καταλήγουν εις «ώτα μη ακουόντων». Χρόνια τώρα, δεκαετίες ολόκληρες, φωνάζουμε στεντόρεια για κατάρτιση Κτηματολογίου, Δασολογίου, δασικών χαρτών και αυστηρή εφαρμογή των Νόμων Πολεοδομίας, σχετικά με τις παραβάσεις που αφορούν την αυθαίρετη δόμηση εντός δασικών εκτάσεων και άλλων, παρόμοιων οικολογικών παραβάσεων, χωρίς κανείς αρμόδιος να ενδιαφέρεται και να παρεμβαίνει ουσιαστικά και αποτελεσματικά. Μας εμπαίζουν ασύστολα και γι’ αυτό κάθε τόσο θρηνούμε τραγικά.
Ας σταματήσουν, επιτέλους, οι διάφοροι παράγοντες των εκάστοτε κυβερνήσεων, «αρμόδιοι» και «αναρμόδιοι», να μας προκαλούν βάναυσα από τα ΜΜΕ με βαρύγδουπες δηλώσεις, αφού -την επομένη μέρα κιόλας- όλα αυτά θα πάνε στον κάλαθο των αχρήστων.
Γιατί, φαίνεται, ότι όλη αυτή η οικολογική τραγωδία, που κάθε τόσο θρηνούμε, γι’ αυτούς δεν είναι παρά μια «παρονυχίδα», που την καταπίνει η λήθη και συνεχίζεται η τραγωδία. Και, δυστυχώς, ανάμεσα στη σωρεία των αναρίθμητων αυτών τραγικών καταστάσεων, συμπεριλαμβάνονται και οι προκλητικές Πολεοδομίας, Ναοδομίας και άλλες παραβάσεις της Ι. Μονής μας, που -επ’ ευκαιρία της τελευταίας πύρινης τραγωδίας- καταβάλλεται εργώδης προσπάθεια να παραγραφούν και να «ιεροποιηθούν»!
Ιδού το «μεγαλείον» της «ιερής» τραγωδίας!
Τιμοθεος Κ. Κιλιφης – Αρχιμανδρίτης Ι. Μ. Πεντέλης