O Κώστας Καραμανλής δημοσιοποίησε, επιτέλους, την «απόφασή» του. Για άλλη μια φορά το έπραξε πολύ καθυστερημένα, με αποτέλεσμα ακόμη και αν είναι ορθή, να μην έχει το ποθητό αποτέλεσμα. Η απόφασή του ελήφθη υπό την πίεση συγκυριών, αλλά και συνεργατών του. Ομως, την έλαβε ο ίδιος, το ρίσκο που αναλαμβάνει είναι προσωπικό, και αυτός θα κριθεί από το αποτέλεσμα.
Το πολιτικό σκηνικό δεν είναι καθόλου ευνοϊκό για τη Ν.Δ. Ο νεαρός, άφθαρτος πολιτικός, που θριάμβευσε το 2004, είχε την τύχη να ηγείται της χώρας κατά τη διάρκεια των επιτυχημένων Ολυμπιακών Αγώνων, και πρόβαλε ως ο εκφραστής των αναγκαίων για το μέλλον της χώρας μεταρρυθμίσεων, δεν τόλμησε. Δεν προώθησε τομές. Η ανασυγκρότηση του κράτους δεν ήρθε ποτέ. Αντίθετα, υπήρξαν η υποχώρηση έναντι των «νταβατζήδων», η αδυναμία ουσιαστικής μεταρρύθμισης στην παιδεία το 2006, η παταγώδης αποτυχία στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών το 2007, οι λανθασμένες εντολές που δεν επέτρεψαν να τεθεί έγκαιρα υπό έλεγχο η κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας τον Δεκέμβριο του 2008, και η αποτυχία στην πρόληψη και η έλλειψη συντονισμού στις φωτιές του 2009.
Υπάρχει ένα υγιές τμήμα της κοινωνίας που δεν ακολουθεί τυφλά το ένα ή το άλλο κόμμα. Τα κρίνει πάντα αυστηρά, αλλά καλόπιστα, με ανιδιοτέλεια, και με γνώμονα το συμφέρον της χώρας. Αυτοί οι ψηφοφόροι, που αποτελούν το 6%-8% του εκλογικού σώματος και «βγάζουν κυβέρνηση», αναζητούσαν την αξιοκρατία και την αποτελεσματικότητα, αλλά έχουν απογοητευθεί, όχι μόνο από πολλά στελέχη της Ν.Δ., αλλά πλέον και από τον ίδιο τον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος ώς σήμερα εμφανιζόταν ως το «ισχυρό χαρτί» της παράταξης.
Οι άνθρωποι αυτοί πιστεύουν ότι οι πραγματικοί ηγέτες δημιουργούν τις εξελίξεις, δεν σύρονται σε αυτές από συνεργάτες τους. Αμφιβάλλουν για το κατά πόσον, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις, ο πρωθυπουργός έλαβε την απόφασή του με μοναδικό γνώμονα το εθνικό συμφέρον, ενώ παρότι προβληματίζονται για τις ικανότητες του Γιώργου Παπανδρέου, αλλά για πρώτη φορά βλέπουν με επιείκεια και ανοχή -αν και όχι ακόμη με προσμονή- το ενδεχόμενο ανάληψης της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ.
Με την ευφράδεια που διαθέτει ο πρωθυπουργός έθεσε χθες στο διάγγελμά του σημαντικά διλήμματα και χρησιμοποίησε σοβαρά επιχειρήματα. Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την ανάγκη ισχυρής κυβέρνησης που θα λάβει δύσκολες αποφάσεις. Ομως, απώλεσε το ηθικό πλεονέκτημα που διέθετε έναντι του Γιώργου Παπανδρέου σε ό,τι αφορά τη δεδηλωμένη απόφαση του τελευταίου να οδηγήσει τον τόπο σε πρόωρες εκλογές στις αρχές του επόμενου έτους εν μέσω βαθιάς οικονομικής κρίσης.
Μέχρι πρόσφατα ο κ. Καραμανλής εμφανιζόταν ως ο ηγέτης που δεν «παίζει» με τους θεσμούς. Δήλωνε πως εάν ο κ. Παπανδρέου εκβιάσει εκλογές θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν. Οι μετρήσεις έδειχναν ότι η κοινή γνώμη όντως «χρέωνε» στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ το ενδεχόμενο πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, με την οποία ήταν αντίθετη.
Τελικά, προκήρυξε ο ίδιος πρόωρες εκλογές δύο μόλις χρόνια μετά την επίσης πρόωρη προσφυγή στις κάλπες το 2007. Ταυτόχρονα, δεν επέδειξε την αναγκαία πυγμή και δεν είχε την αποφασιστικότητα ή την τόλμη να επιβάλλει μια ενιαία γραμμή στα στελέχη του, συμπεριλαμβανομένων και των κορυφαίων. Αυτό οδήγησε στο πρωτοφανές αλαλούμ των τελευταίων ημερών, όπου πολλοί υπουργοί, βουλευτές και στελέχη, τάσσονταν ανοικτά κατά των εκλογών, με αποτέλεσμα όχι μόνο να βρίσκονται τώρα σε δύσκολη θέση οι ίδιοι, αλλά να πλήττεται και η εικόνα του κ. Καραμανλή ως αδιαφιλονίκητου ηγέτη της παράταξης.