Η αξιοπρέπεια του κυρίου Λιάπη

Η αξιοπρέπεια του κυρίου Λιάπη

4' 10" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αγαπητοί αναγνώστες, «χρειάζεται υπομονή και κουράγιο στα δύσκολα χρόνια που έρχονται», για να χρησιμοποιήσω και εγώ την ωραία φράση με την οποία Εκείνος τελείωσε τη δήλωσή του. Η Βουλή που θα προκύψει από τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου θα είναι φτωχότερη. Ο εκπρόσωπος του γαλλικού κλάδου της οικογενείας Καραμανλή, ο Michel de Liapis, προέταξε του εθνικού συμφέροντος την προσωπική του αξιοπρέπεια και ανακοίνωσε την απόφαση να μην είναι υποψήφιος. Το έθνος πενθεί. Πανηγυρίζει η Μύκονος. (Αλλά κι αυτή τμήμα του έθνους είναι, ίσως μάλιστα το σημαντικότερο…)

Για σταθείτε όμως, παρακαλώ! Πώς εννοεί την αξιοπρέπεια ο formidable Michel; Αν οι λόγοι της αποχώρησής του περιορίζονταν στη διαφωνία του ως προς την αναγκαιότητα των εκλογών, θα το καταλάβαινα απολύτως και θα έλεγα «chapeau». Πράγματι, το τελευταίο διάστημα, διαλαλώντας τη θέση του κατά των πρόωρων εκλογών, είχε εκτεθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε, αν συμμετείχε στον προεκλογικό αγώνα, υποστηρίζοντας τα ακριβώς αντίθετα από εκείνα που έλεγε ώς και την προηγούμενη της προκήρυξης των εκλογών, η στάση του θα τον οδηγούσε στη γελοιοποίηση. (Αφήστε δε την ασύλληπτη δοκιμασία για τα νεύρα του!..)

Ομως στη δήλωσή του αναφέρει ότι είχε στείλει στον πρωθυπουργό και εξάδελφό του επιστολή με τις απόψεις του, όπου επισήμαινε «τους κινδύνους των πρόωρων εκλογών, για τον τόπο και το κόμμα. Αλλά κυρίως για τον ίδιο προσωπικά». Ενήργησε, δηλαδή, με γνώμονα και το ενδιαφέρον για τον μικρό του εξάδελφο. Αμέσως παρακάτω όμως, αποκαλύπτει ότι, ενώ αρχικά ο πρωθυπουργός είχε συμφωνήσει μαζί του, αργότερα υπαναχώρησε, επειδή «κάποιοι με πολλαπλές διασυνδέσεις και προφανείς ιδιοτελείς λόγους τον μετέπεισαν». Μας λέει, με άλλα λόγια, ότι όχι μόνον ο πρωθυπουργός είναι το έρμαιο συμφερόντων, αλλά αφήνει να εννοηθεί ότι είναι και ηθικά ευάλωτος ώστε να κάμπτεται στις πιέσεις τους. Διερωτώμαι, συνεπώς, πού είναι το ενδιαφέρον του Michel προσωπικά για τον Κώστα Καραμανλή, το οποίο επικαλείται ως κίνητρό του.

Συμπεραίνω, επομένως, ότι πρόθεση τού τέως υπουργού ήταν μάλλον να βλάψει τον εξάδελφό του, ωθούμενος από το πάθος της εκδίκησης. (Εξ ου και η σύγχυση που γίνεται αισθητή στο κείμενο της επιστολής…) Αυτό όμως δεν είναι στάση που ταιριάζει σε έναν sportsman της πολιτικής, που έχει μάλιστα διατελέσει και υπουργός Πολιτισμού. Είναι η στάση του κακομαθημένου παιδιού, που επειδή χάνει στο σκάκι όχι μόνον τα παρατάει, αλλά αναποδογυρίζει και το τραπέζι. Οσο για την αξιοπρέπεια, ας την αφήσει στην ησυχία της…

Λέων του Βουκουρεστίου

Μαθαίνω ότι ο πρωθυπουργός ήταν σε εξαιρετική φόρμα στο υπουργικό συμβούλιο. Αποφασιστικός, σταθερός, ανυποχώρητος – ήταν ο «λέων του Βουκουρεστίου», για να δανειστώ την προσφυή διατύπωση καλής συναδέλφου. Φαίνεται, λοιπόν, ότι η ατμόσφαιρα της μάχης στην πολιτική τον αναζωογονεί. Του βγάζει τον καλύτερο εαυτό του! Το πρόβλημα, δυστυχώς, είναι στα ενδιάμεσα διαστήματα, όταν πρέπει να κυβερνήσει…

Το Κραχ της Μεταπολίτευσης

Την αρχή έκανε ο Κώστας Καραμανλής, ακολούθησε ο Μιχάλης Λιάπης. Χθες το μεσημέρι κυκλοφορούσε η φήμη ότι θα παραιτηθεί και ο Αλέκος Αλαβάνος. Φοβάμαι λοιπόν ότι η Μεταπολίτευση θα τελειώσει όπως το μεγάλο Κραχ του 1929: με τους πρωταγωνιστές να πηδάνε από τα παράθυρα…

Η τιμωρία του γλείφτη

Ο Michel ήταν ένας κακομαθημένος πρίγκηψ της πολιτικής, τουλάχιστον όμως δεν ήταν ποτέ γλείφτης -ή, έστω, είχε την πολυτέλεια ώστε να μην ήταν γλείφτης. Τι να πω όμως για όλους εκείνους που μέχρι πρότινος αντιμετώπιζαν τον Κώστα Καραμανλή με εμετική δουλοπρέπεια; Ολους εκείνους που γούρλωναν τα μάτια και πλήρεις δέους έλεγαν: «Δεν μπορούμε εμείς να ξέρουμε αυτά που ξέρει ο Καραμανλής!» Ολους αυτούς που, κατά βάθος, έφριτταν με την ιδέα των εκλογών και οι οποίοι προχθές, στη Βουλή, στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τον περνούσαν γενεές δεκατέσσερις. Αν είχαν αίσθηση της αξιοπρέπειας, αυτή η στάση τους θα ήταν η τιμωρία τους. Αλλά το πλεονέκτημα των γλειφτών, που τους προστατεύει από το αίσθημα της ντροπής, είναι η αναισθησία τους…

Λαϊκισμός εκ του ασφαλούς

Υπάρχουν και χειρότερα. Εννοώ από το γλείψιμο του αδύνατου προς τον δυνατό. Επιφανές στέλεχος της απερχόμενης κυβέρνησης (με ηγετικές φιλοδοξίες μάλιστα…), από εκείνα που υποστήριζαν ενθέρμως την προσφυγή στις κάλπες, διέδιδε προχθές ότι προσέφερε την παραίτησή του στον Κ. Καραμανλή, προκειμένου να τον διευκολύνει και να αποφευχθούν οι πρόωρες εκλογές. Η σκοπιμότητα του στελέχους πίσω από τη διαρροή ήταν να φανεί ότι συμπλέει με το γενικό αίσθημα της κοινοβουλευτικής ομάδας, ώστε να μην το συμπεριλάβουν στις κατάρες τους. Αυτό όμως δεν είναι υπεύθυνη στάση από στέλεχος με ηγετικές φιλοδοξίες. Είναι στάση που αποσκοπεί στην κολακεία των πολλών, δηλαδή λαϊκισμός και μάλιστα εκ τους ασφαλούς…

Τρέχει και δεν φτάνει!

Αν υπάρχει κάποιος, για την προσπάθεια του οποίου να επανεκλεγεί θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε την έκφραση «τα δίνει όλα», αυτός είναι οπωσδήποτε ο Πέτρος Δούκας. Να φαντασθείτε ότι απουσίαζε από την τελευταία συνεδρίαση του ΔΣ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Γκολφ, της οποίας είναι πρόεδρος…

Υποθετικώς…

Αν η Ν.Δ. ηττηθεί (υποθετικώς το λέω…), ο πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ και ευρωβουλευτής Γιώργος Παπανικολάου θα ξαναπάει με λαμπάδες, σημαίες και συνθήματα στο Ζάππειο ή έχει πλέον εξευρωπαϊσθεί;

Η ποίηση της καθημερινότητας

«Στις πέντε παρά δέκα, δηλαδή δέκα λεπτά πριν από τις δέκα, οι τρομοκράτες άφησαν τη βόμβα στα οπίσθια (sic) του κτιρίου μέσα σε κατσαρόλα». Σας το μεταφέρω, όπως ακριβώς το είπε ο ανταποκριτής στη Θεσσαλονίκη ραδιοφωνικού σταθμού…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή