Στις οκτώ παρά είκοσι το βράδυ της Τετάρτης η κούραση και η ένταση της ημέρας μού προκάλεσαν περίεργα «παιχνίδια του μυαλού». Καθώς περίμενα το διάγγελμα του πρωθυπουργού άρχισα να ακούω ένα διαφορετικό μήνυμα: «Ελληνίδες, Ελληνες, η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη σήμερα στον τόπο μας και αισθάνομαι ότι πρέπει να απευθυνθώ σε εσάς σήμερα για να ζητήσω τη στήριξή σας στους δύσκολους μήνες που θα ακολουθήσουν. Αναγκάζομαι πρώτα απ’ όλα να σας ανακοινώσω μια σειρά από μέτρα για την πάταξη της φοροδιαφυγής και την περικοπή της κρατικής σπατάλης, τα οποία θα είναι επώδυνα αλλά αναγκαία. Δυστυχώς ο τόπος δεν έχει άλλη επιλογή. Δεν είναι δημοφιλή μέτρα, ενδεχομένως να οδηγήσουν στην καταβαράθρωσή μου στις επόμενες δημοσκοπήσεις. Δεν με ενδιαφέρει, όμως, γιατί έχω αυτή την ώρα την ευθύνη για τη διακυβέρνηση του τόπου. Και πιστεύω ότι και εσείς θα αντιληφθείτε ότι αυτός είναι ο δρόμος της ευθύνης. Ορισμένοι επιχειρούν να σύρουν τη χώρα σε άμεσες εκλογές. Δεν θα υποκύψω στις πιέσεις τους και δεν θα σύρω τον τόπο σε μια περιπέτεια προτού τελειώσω το έργο μας στην οικονομία, τη δημόσια τάξη, τις διαρθρωτικές αλλαγές. Ταυτόχρονα αποφάσισα να προχωρήσω σε έναν ευρύ δομικό ανασχηματισμό, αναθέτοντας τα κρίσιμα πόστα στους πλέον επιτυχημένους υπουργούς και ορισμένους εξωκοινοβουλευτικούς τεχνοκράτες. Γνωρίζω πως είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να χαθεί η κοινοβουλευτική πλειοψηφία από κάποιους που θα θεωρήσουν υπερβολικά τα μέτρα που θα σας ανακοινώσω ευθύς αμέσως ή από κάποιους που βρέθηκαν εκτός του κυβερνητικού σχήματος. Σας είπα, όμως, ότι θα βαδίσω στον μοναχικό δρόμο της ευθύνης, πληρώνοντας ίσως έτσι και για τα λάθη που ο ίδιος έκανα τα τελευταία χρόνια. Θα ήθελα πολύ να μπω σε αυτό τον δρόμο μαζί με τον κ. Παπανδρέου, αφού συμφωνήσουμε στις θεμελιώδεις αλλαγές που χρειάζεται ο τόπος. Δυστυχώς αυτό δεν είναι εφικτό».
«Ξύπνησα» από το ευχάριστο όνειρο του διαγγέλματος που δεν έγινε ποτέ και κοίταξα γύρω μου. Είδα πρόσωπα του απώτατου πασοκικού παρελθόντος, ξεπερασμένες φιέστες της 3ης του Σεπτέμβρη, γενικολογίες περί «πορείας στο μεγάλο όραμα» και επικίνδυνα πυροτεχνήματα για το πώς ένα χρεοκοπημένο κράτος θα… ξαναγοράσει τον ΟΤΕ, την Εμπορική κ.λπ. κ.λπ. Και από την άλλη, τον πρωθυπουργό να εξηγεί την κατάσταση στη χώρα σαν να ήταν μελετητής εκ του εξωτερικού και όχι ένοικος του Μαξίμου τα τελευταία πεντέμισι χρόνια. Δεν θέλω να είμαι σκληρός, γιατί φαντάζομαι τις πιέσεις και τις δυσκολίες που έχει η πρωθυπουργία σε μια χώρα σαν την Ελλάδα. Απλά διαπιστώνω με τρόμο πως έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε έναν άνθρωπο που τις κατάλαβε πολύ αργά και έναν άνθρωπο που δεν είναι βέβαιο ότι έχει αντιληφθεί ακόμη την κρισιμότητα των περιστάσεων.