Η προσέλευση του κόσμου και το παρατεταμένο χειροκρότημα είναι πολλές φορές η μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι άνθρωποι που γεννούν ιδέες στον χώρο της τέχνης έχουν το ταλέντο να προκαλούν και να ξεπερνούν πρώτα και πάνω απ’ όλα τον εαυτό τους. Το πείραμα λειτουργεί ανιχνευτικά κι αν πετύχει, ο δρόμος προς την επιτυχία μπορεί να γίνει και μονόδρομος. Στο νησί της Κω, μια χούφτα ανήσυχων ανθρώπων έστησαν μια κινηματογραφική ιστορία. Την είπαν Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου για θέματα Υγείας! Περίεργος τίτλος. Δηλαδή τι; Βρέθηκαν κάποιοι που μας συμβουλεύουν πώς να βελτιώσουμε τους δείκτες μακροβιότητας; Πώς να προστατευτούμε απ’ τους ιούς και τη φθορά των κυττάρων μας και πώς εν ανάγκη να εκμεταλλευτούμε αθώα παιδικά κορμιά (φωτο) για τις ανάγκες μιας μεταμόσχευσης;
Οταν προφέρουμε αυτάρεσκα τη λέξη «υγεία», θέλουμε αυτόματα να ξορκίσουμε την αρρώστια. Οι σύγχρονες κοινωνίες χρειάζονται υγιείς ανθρώπους για να καταναλώνουν, να διασκεδάζουν, να δημιουργούν. Δεν θέλουν ασθενείς και πονεμένους. Και να που εμφανίζεται ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ για να μας περάσει από την άλλη πλευρά του τείχους. Εκεί όπου κυριαρχούν ο πόνος, ο επερχόμενος θάνατος, η αρρώστια, αλλά και η αλληλεγγύη, η ανθρωπιά, η δουλειά πάνω στον άρρωστο, η διάχυση της ελπίδας ακόμη κι όταν όλα μοιάζουν τελειωμένα. Ενα φεστιβάλ, λοιπόν, που δεν ξορκίζει την αρρώστια, ξορκίζει όμως τον κυνισμό που συνοδεύει τις ζωές μας.
Για το φεστιβάλ της Κω έχουν γραφτεί πολλά. Ας επαναλάβω τα βασικά. Τελεί υπό την αιγίδα του υπουργείου Πολιτισμού και Υγείας, υπήρξε πρωτοβουλία της σκηνοθέτιδος Λουκίας Ρικάκη, η οποία συνεργάστηκε με τον Δήμο της Κω, έχει διαγωνιστικό χαρακτήρα και σ’ αυτό συμμετέχουν 62 Ελληνες και ξένοι σκηνοθέτες από 31 χώρες. Σήμερα οι εργασίες του φεστιβάλ ολοκληρώνονται. Επέλεξα να σταθώ στην ταινία «Κρυμμένη Καρδιά», μια αναφορά στην προσφορά του διάσημου καρδιοχειρουργού Μπάρναρντ (φωτο) και την πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς τον Δεκέμβριο του 1967 στο Κέιπ Τάουν. Ο καρδιοχειρουργός Μπάρναρντ έγινε μέσα σε μια νύχτα τόσο διάσημος, όσο κανένας άλλος γιατρός στην ιστορία Φαίνεται όμως ότι με βάση τα λεγόμενα της ταινίας, ο Μπάρναρντ δεν ήταν ο μόνος. Ενας κηπουρός, ονόματι Χάμιλτον Νάκι συμμετείχε στη συγκλονιστική αυτή επέμβαση. Η ταινία μιλάει για δύο άνδρες, για την αίγλη, την αδικία και την εξέγερση των φτωχών.
Η δωρεά οργάνων θεωρείται προσφορά αγάπης προς τον συνάνθρωπο και οι μεταμοσχεύσεις μεγάλο επίτευγμα της επιστήμης. Τα διλήμματα πολλά, οι εσωτερικές συγκρούσεις τεράστιες, αλλά και οι ανάγκες μεγάλες. Το ίδιο και τα ιατρικά ερωτήματα, ο εγκεφαλικός θάνατος, η καταλληλότερη στιγμή για την προσφορά. Ολες αυτές οι μικρές λεπτομέρειες ζωής περιέχονται στην ταινία της Εύας Ντελιδάκη «Δωρεά Οργάνων-Γέφυρα Ζωής». Εξίσου εντυπωσιακή μού φάνηκε η ταινία «Φωνές από το Ελ-Σαγιέντ» Στην έρημο Νεγκέβ του Ισραήλ βρίσκεται το χωριό Βεδουίνων, Ελ-Σαγιέντ, παγκοσμίως πρώτο σε ποσοστό ανθρώπων με κώφωση. Εκεί η κώφωση δεν θεωρείται αναπηρία. Με τον καιρό, μια νοηματική γλώσσα καθιερώθηκε ως λαϊκή καθομιλουμένη αυτής της σπάνιας κοινωνίας, ώς τη στιγμή που ο Σαλίμ αποφασίζει να αλλάξει τη μοίρα του κωφού γιου του με μια επέμβαση μεταμόσχευσης κοχλία… γιατί ο άνθρωπος δεν θέλει να διαφέρει από τους άλλους ανθρώπους.
Οι ταινίες πολλές και εξαιρετικά προσεγμένες. Αλλά και τούτος ο χώρος εξαιρετικά συγκεκριμένος. Γι’ αυτό, ας κλείσω με την απόλυτη ευχαρίστηση. «Αναζητώντας την καρδιά της σοκολάτας», είναι ο τίτλος της ταινίας (φωτο) της Σάρα Φάινμπλουμ που μας εξηγεί τις εμμονές της με τη σοκολάτα. Συνεντεύξεις και φανατικοί οπαδοί, ξεδιάντροπη διείσδυση στις σοκολατένιες πάστες, απόλαυση ενός κρουασάν σοκολάτα, μπέρδεμα του έρωτα και της φαντασίας στο σεξ με οτιδήποτε περιέχει σοκολάτα κι ύστερα, α, ύστερα ποιος ξέρει, μπορεί να μην ξαναμετρήσουμε ποτέ τους δείκτες χοληστερίνης και σακχάρου. Γιατί όχι;