«Το σημαντικότερο ερώτημα», όπως το έθεσε ο Γιώργος Σουφλιάς με τις χθεσινές δηλώσεις του, «είναι γιατί ο κόσμος να μην ψηφίσει εμάς, που έχουμε το θάρρος και δεσμευόμαστε για τα αναγκαία μέτρα που είναι και δυσάρεστα, και να ψηφίσει το ΠΑΣΟΚ, που δεν έχει πρόγραμμα και δεν δεσμεύεται για αναγκαία μέτρα για την οικονομία».
Εχει δίκιο ο Γ. Σουφλιάς, αλλά η απάντηση στο ερώτημα φοβάμαι ότι δεν θα του αρέσει. Διότι ο κόσμος δεν έχει τη διάθεση να ακούσει τη δυσάρεστη πραγματικότητα. Διότι επί πεντέμισι χρόνια η λεγόμενη Νέα Διακυβέρνηση χάιδευε τα αυτιά του κόσμου και τον νανούριζε με μια άλλοτε εξωραϊσμένη και άλλοτε επιλεκτική παρουσίαση της πραγματικότητας. Διότι ο κόσμος δεν διαβάζει – μόνον ακούει και βλέπει το ξεκατίνιασμα στο show των τηλεοπτικών δελτίων, που μετά βίας στριμώχνουν μία είδηση από τα διεθνή στο τελευταίο λεπτό τους και των οποίων η αντίληψη για την οικονομία περιορίζεται σε ρεπορτάζ για τη δυστυχία όσων δεν μπορούν να συμμετάσχουν στο όργιο της κατανάλωσης, που γίνεται με δανεικά.
Αυτός ο κόσμος, από τον οποίο ο Γ. Σουφλιάς περιμένει να καταλάβει ότι το μακροπρόθεσμο συμφέρον του βρίσκεται στις δύσκολες επιλογές, είναι ένα παιδάκι, το οποίο οι γονείς του έχουν μεγαλώσει με γλυκίσματα και ζαχαρωτά. Τώρα που το παιδάκι της παρομοίωσης είναι 10 ετών, ζυγίζει 80 κιλά και έχει διαγνωσθεί διαβητικό, οι γονείς του κόβουν τα γλυκά με το μαχαίρι. Περιμένει κανείς ότι το παιδάκι θα καταλάβει το συμφέρον του και θα νιώσει ευγνωμοσύνη για τη συμπεριφορά τους; Πιθανότερο μου φαίνεται να πληγωθεί και να πιστεύει ότι οι γονείς του το πρόδωσαν.
Ενδεικτική της βαθιάς άγνοιας του κόσμου ήταν η στάση των δημοσιογράφων (των διαμορφωτών της κοινής γνώμης…) στη συνέντευξη του Κώστα Καραμανλή στη ΔΕΘ. Είχαν μπροστά τους έναν πρωθυπουργό, ο οποίος -έστω οψίμως- παραδεχόταν την αποτυχία της κυβέρνησής του στην οικονομία και οι ερωτήσεις τους αφορούσαν τα μάλλον επουσιώδη: ποιους θα αποκλείσει από τα ψηφοδέλτια και τα συναφή. Κανείς δεν τον ρώτησε, γιατί εφέτος το Δημόσιο δανείστηκε 20 δισ. ευρώ περισσότερα από όσα είχε υπολογίσει και ποί πήγε αυτό το ποσό. Κανείς δεν ρώτησε πώς μιλάει για πόλεμο κατά της φοροδιαφυγής, όταν η αύξηση των φορολογικών εσόδων του κράτους ήταν μηδενική, ενώ προβλεπόταν αύξηση 13%.
I have a dream…
Να δω στην ορκωμοσία της Νέας Βουλής τον Ηλία Ψινάκη, με τον Κώστα Αϊβαλιώτη από τη μια πλευρά και τον «Μπουμπούκο» Γεωργιάδη από την άλλη. Για τη στιγμή αυτή προσεύχομαι…
Rip Van Winkle
Είναι ο ήρωας του ομώνυμου διηγήματος του Αμερικανού συγγραφέα Washington Irving (1783 – 1859). Κατέφυγε σε ένα σπήλαιο για να γλιτώσει από τη στρίγκλα σύζυγό του και ξύπνησε έπειτα από είκοσι χρόνια, για να βρει το σπίτι του ρημαγμένο και τον κόσμο ολότελα διαφορετικό. Περιττεύει να επισημάνω τη σχέση του Ριπ Βαν Γουίνκλ με την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα…
Το σχέδιο του Γιώργου
Κατ’ αρχάς, να αγοράσει το νέο ποδήλατο από ανθρακονήματα, που είναι τόσο ελαφρύ, ώστε μπορεί να το σηκώσει κάποιος με το ένα δάκτυλο…
Για μια θέση στη σωστική λέμβο
Πληροφορούμαι ότι αναπτύσσεται ανταγωνισμός μεταξύ Γιώργου Σουφλιά και Δημήτρη Σιούφα, για την πρώτη θέση στο ψηφοδέλτιο επικρατείας. Με την επιδίωξη η θέση αυτή να είναι δική του επισκέπτεται σήμερα τον πρωθυπουργό ο τέως πρόεδρος της Βουλής. Βέβαιη θέση φέρονται να έχουν εξασφαλίσει ο Ευάγγελος Αντώναρος και ο γενικός διευθυντής της Ν. Δ. Μενέλαος Δασκαλάκης. Ισως αυτό εξηγεί τον αέρα της υπεροχής με τον οποίο κυκλοφορούσε στη Θεσσαλονίκη το Σαββατοκύριακο ο Ευάγγελος…
Η δικαίωση
Κάνοντας την αυτοκριτική του ο πρωθυπουργός για τις μεταρρυθμίσεις που δεν έσπρωξε, όπως είπε, όσο δυνατά θα έπρεπε, χωρίς να περιμένει τον υποτιθέμενο διάλογο, ανέφερε χαρακτηριστικά το παράδειγμα της Μαριέτας Γιαννάκου. Φαντάζομαι ότι, εκείνη τη στιγμή, η ίδια θα ένιωσε την ικανοποίηση της δικαίωσης, έστω και καθυστερημένα. Δεν είμαι βέβαιος, εντούτοις, αν ισχύει το ίδιο για όσους την ακολούθησαν στον υπουργικό θώκο, τον Ευριπίδη Στυλιανίδη και τον Αρη Σπηλιωτόπουλο.
Παρ’ όλα αυτά, ο τελευταίος μπορεί να αισθάνεται υπερήφανος για το έργο που αφήνει στην Παιδεία. Επειτα από πολλά χρόνια (τότε που ίσως ούτε εσείς ούτε εγώ θα είμαστε εδώ…), όταν φοιτητές από τις ευρωπαϊκές χώρες (γιατί όχι και από την Αμερική!) θα καταφθάνουν γεμάτοι όνειρα στο μαγευτικό Αγρίνιο, για να σπουδάσουν στο φημισμένο Πανεπιστήμιο Δυτικής Ελλάδας, θα στέκονται μπροστά στον ανδριάντα του υπουργού (τον φαντάζομαι φιλοτεχνημένο στο πρότυπο του ανδριάντα του Τζον Χάρβαρντ, στο προαύλιο του ιστορικού κτιρίου του πανεπιστημίου…) επί των ημερών του οποίου ιδρύθηκε και θα συλλογίζονται για λίγο την προσφορά του…
Ο κονφερασιέ
Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης (ο άνθρωπος -θυμίζω- που επεχείρησε να ανοίξει τον δρόμο της πολιτικής στην καλλιτέχνιδα κυρία Εφη Σαρρή…) αποκρούει, με επιχειρήματα, την κατηγορία του ακραίου: «Εγώ ακραίος; Ξέρετε, το 2004 καθυστέρησα σε μια ομιλία, γιατί πηγαίνοντας χτύπησα ένα σκυλάκι με το αυτοκίνητο κι έπρεπε να γυρίσω πίσω για να το πάω στο κοντινότερο νοσοκομείο σκύλων. Δεν είμαι ακραίος άνθρωπος». Ηταν η γλαφυρότερη στιγμή από τη χθεσινή συνέντευξη του προέδρου στη Θεσσαλονίκη…