Η ονομασία του σκοπιανού κράτους
Κύριε Καρκαγιάννη
Απογοητευτικό για την αξία της σύγχρονης διπλωματίας μας είναι ότι 125 κράτη, εξαπατημένα ή όχι, έχουν αναγνωρίσει το με όνομα ξένο περί τα Σκόπια κράτος, έκγονο του διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας, προκατασκεύασμα του Κροάτη Τίτο με απόσπαση εδάφους της Σερβίας.
Πιστεύω, και δεν είμαι ο μόνος, για τη γνήσια πολιτική, ότι πρέπει να είναι σύμφωνη με την ηθική. Πρεσβεύω, άρα, ότι ο σφετερισμός αλλότριου ένδοξου ονόματος για την ονομασία κράτους δεν είναι πολιτικά επιτρεπτός. Επισημαίνω, μάλιστα, για την ανοχή του σφετερισμού αυτού από άλλα κράτη, ότι ενέχει κατά το φυσικό Διεθνές Δίκαιο κάτι ανάλογο σχεδόν προς την αποδοχή κλοπιμαίων κατά το εσωτερικό Δίκαιο των κρατών.
Το ηθικοπολιτικό αδιέξοδο, λοιπόν, με τη συμπερίληψη της λέξεως Μακεδονία στην ονομασία του περί τα Σκόπια κράτους, πρέπει να υπερνικηθεί με πρωτοβουλία του ίδιου αυτού ετερώνυμου σήμερα κράτους ή και των αρμόδιων ίσως διεθνών οργανισμών.
Απευθύνω έκκληση προς τους Ελληνες διπλωμάτες να παραμένουν ανένδοτοι σε όποιες τυχόν πιέσεις και να αποτρέψουν την απαλλοτρίωση, έστω και υπό συσκευασία, του ελληνικού ονόματος Μακεδονία. Πρέπει και ο αξιότιμος ξένος μεσολαβητής να μάθει τις υπαγορεύσεις της Ιστορίας και της γεωγραφίας και της εθνοτικής πραγματικότητας και να χειραφετηθεί από την επιρροή των καταλοίπων της πολιτικής του Τίτο.
Αλλά και οι αξιωματούχοι του σκοπιανού κράτους πρέπει να σοβαρευθούν: να ξεφύγουν από την αναξιοπρεπέστατη απάρνηση της εθνικής του λαού των σλαβικής ταυτότητας, δηλαδή να θεσπίσουν όνομα γνήσιο του κράτους των, ιδικό του και όχι αλλότριο, εκφραστικό της αλήθειας για τον πληθυσμό του και για το έδαφός του. Με τη λέξη Μακεδονία στην ονομασία του εμφανίζεται σήμερα το σκοπιανό κράτος, σαν να είναι αποσπασμένη επαρχία της Βόρειας Ελλάδος, κάτι αντίθετο προς την πραγματικότητα. Ονομα του σκοπιανού κράτους, εκφραστικό της αλήθειας, θα ήταν «Δαρδανσλαβία», καθώς το μεγαλύτερο μέρος του εδάφους του είναι η αρχαία Δαρδανία, εχθρική προς τη Μακεδονία του Φιλίππου, και το μεγαλύτερο μέρος του λαού του είναι Σλάβοι και με γλώσσα σλαβική. Η αληθινή αυτή ονομασία διαδηλώνει ότι ο λαός του μικρού αυτού κράτους ανήκει στη μεγάλη οικογένεια των σλαβικών λαών και υποδηλώνει ότι αποτελούν απλώς μειονότητα οι Αλβανοί κάτοικοι του εδάφους του.
Ονομα, παραδεκτό επίσης ηθικο-πολιτικά, δίχως την τριπλή εκφραστικότητα όμως του εύηχου «Δαρδανσλαβία», παρόμοιου του Γιουγκοσλαβία, θα ήταν και το «Σκοπιανία», παρέκταμα ονομαστικό της πρωτεύουσας του μικρού κράτους, θεσπιστέο, εάν για οιονδήποτε λόγο το άριστο «Δαρδανσλαβία» δεν κατορθωθεί να θεσπισθεί. Είτε ως Δαρδανσλαβία είτε ως Σκοπιανία, το γειτονικό της Ελλάδος μικρό κράτος θα έχει ακέραιη την εθνική αξιοπρέπεια του λαού του, αλλά και την εκτίμηση και τη συμπαράσταση του ελληνικού λαού.
Κ. Δεσποτοπουλος – πρώην υπουργός
Μνήμη Τάκη Ζενέτου
Κύριε διευθυντά
Ενώ σας αξίζουν συγχαρητήρια που δημοσιεύετε γράμματα σαν εκείνο του καθηγητή Χ.Ν. Ψαραύτη («Μουσείο Ακρόπολης», βλ. «Η Καθημερινή» 26/8/09, σ. 14), που απαιτούν θάρρος και από τις δύο μεριές (συγγραφέα και εκδότη), δεν νομίζω πως ισχύει το ίδιο για την επιστολή «Το κτίριο Φιξ» του υπογράφοντος ως οικονομολόγου – επιχειρησιακού ερευνητή κ. Παναγιώτη Μπαζιωτόπουλου (βλ. «Η Καθημερινή» 28/8/09) Το γράμμα αυτό είναι ατεκμηρίωτο και προσβάλλει τη μνήμη ενός από τους διεθνώς καταξιωμένους και μεγάλους αρχιτέκτονες του ελληνικού εικοστού αιώνα, του Τάκη Ζενέτου. Αν ο κύριος επιχειρησιακός ερευνητής έχει βρει στοιχεία που καταμαρτυρούν όσα με την επιστολή του μόνο ως δυσφημιστικά μνήμης νεκρού μπορεί να διαβαστούν (π.χ. το: «…διότι ο Ζενέτος εκτελώντας πειθήνια εντολές υπηρέτη σε αφεντικό ξήλωνε συστηματικά κατ’ εντολήν του Φιξ και των διαδόχων του…» κ.τ.λ.), οφείλει να τα συμπεριλάβει στην επιστολή του, τουλάχιστον να διορθώσουμε κι εμείς τις επόμενες εκδόσεις των βιβλίων μας και να επανεκτιμήσουμε όσα γνωρίζουμε για τον σπουδαίο αυτό αρχιτέκτονα με τα στοιχεία που έχουμε μέχρι τώρα. Πέρα από αυτά, ο κύριος οικονομολόγος προσβάλλει και έναν ολόκληρο κλάδο (των αρχιτεκτόνων – επαγγελματιών και ακαδημαϊκών), ιδίως τους υπέρμαχους της διατήρησης της αρχιτεκτονικής μας κληρονομιάς ανάμεσά μας, αποκαλώντας τη θέση τους «ψευτοκουλτουριάρικη». Είχα την τύχη να γνωρίζω τον αείμνηστο Τάκη Ζενέτο, να γνωρίζω το αρχιτεκτονικό και αισθητικό του ήθος, να γνωρίζω ότι την «Α»ρχιτεκτονική και μόνο την αρχιτεκτονική με «Α» κεφαλαίο και όπως την πίστευε «διακονούσε», να έχω γράψει επανειλημμένως γι’ αυτόν στον ελληνικό και τον διεθνή αρχιτεκτονικό Τύπο (άρθρα και βιβλία), αλλά και να έχω από πρώτο χέρι στοιχεία από μέρους του για τον σχεδιασμό του κτιρίου Φιξ, που σε ορισμένα θέματα του σχεδιασμού του, έχω δημόσια και με αρχιτεκτονικό λόγο πάρει κατά καιρούς κριτική θέση.
Αντωνης Κ. Αντωνιαδης – Αρχιτέκτων – Πολεοδόμος – τ. καθηγητής Αρχιτεκτονικής UΤΑ
Το κοινό συμφέρον
Κύριε διευθυντά
Παρακολουθώ καθημερινά 2-3 αθηναϊκές εφημερίδες, που συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων αναγνωστών και διακρίνονται για την πιο μεστή και αντικειμενική ειδησεογραφία τους, αλλά κυρίως για την πληθώρα των άρθρων, σχολίων και απόψεων εκλεκτών δημοσιογράφων τους και καταξιωμένων τακτικών συνεργατών τους, που αναλύουν και σχολιάζουν κοινωνικά και πολιτικά θέματα της χώρας μας.
Το κακό είναι ότι όλοι αυτοί οι αναλυτές και σχολιαστές περιορίζονται κυρίως στο να ασκούν άλλοτε ήπια και άλλοτε μια κάποια πιο αυστηρή κριτική στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση, αλλά αποφεύγουν όλοι τους σχεδόν να πουν τα πράγματα με το όνομά τους και να εκφράσουν απροκάλυπτα τη γνώμη τους για πρόσωπα και καταστάσεις που ενοχλούν, ζημιώνουν και βλάπτουν ανεπανόρθωτα πολλές φορές, το κοινό συμφέρον της χώρας.
Ολοι τους σχεδόν (με ελάχιστες εξαιρέσεις) αναλώνονται στο τι ασήμαντο είπε ο ένας πολιτικός εναντίον κάποιου άλλου, στο τι τυχόν είπε ο αρχηγός του ενός κόμματος και τι απάντησε ο εκπρόσωπος Τύπου του άλλου κόμματος και το χειρότερο είναι πως αμέσως μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση, αρχίζει η εκλογολογία, για το αν και πότε προβλέπεται να γίνουν και πάλι εκλογές, για το αν θα πρέπει ή όχι να γίνουν τώρα ή αργότερα νέες εκλογές, για το τι θα συμβεί στη μια ή στην άλλη περίπτωση, ποιον συμφέρει και ποιον όχι, ποια τα «κρυφά χαρτιά» του ενός και του άλλου κ.λπ., κ.λπ.
Εχουμε φτάσει πλέον στο σημείο να μας έχουν κουράσει περισσότερο αυτού του είδους οι επαναλαμβανόμενες ανιαρές αναλύσεις, όπως και οι ακατάσχετες «προβλέψεις» και «προφητείες» των διαφόρων εφημερίδων, από όσο μας έχουν κουράσει αυτοί οι ίδιοι οι πολιτικοί μας, με την όποια έλλειψη, ανικανότητα, ασχετοσύνη, αυθάδειά τους και τις τυχόν διαπλοκές τους με σκάνδαλα και άλλες απαράδεκτες ενέργειές τους.
Κανείς, σήμερα, διευθυντής ή συντάκτης σοβαρής εφημερίδας δεν έχει το θάρρος να πει ξεκάθαρα στους αρχηγούς των ελληνικών κομμάτων ότι έχουν κουράσει πλέον τους Ελληνες πολίτες με την αδυναμία τους να κυβερνήσουν ή και να ασκήσουν αντιπολίτευση.
Κανείς δεν τολμάει να τους πει ευθέως και απροκάλυπτα πως είναι καιρός να μας απαλλάξουν οριστικά με την παρουσία τους και πως είναι πλέον ανάγκη να δημιουργηθούν νέα πολιτικά κόμματα από νέα άφθαρτα και καταξιωμένα στον ιδιωτικό τους βίο στελέχη, που θα τολμήσουν να κάνουν βαθιές τομές, όπως στο εκλογικό σύστημα και στον τρόπο ανάδειξης των βουλευτών, στη μείωση του αριθμού των βουλευτών, στην καθιέρωση οκταετίας, ως μάξιμουμ χρόνου της βουλευτικής θητείας, στην αλλαγή όλων των προκλητικών προνομίων που ισχύουν σήμερα για υπουργούς και βουλευτές, στον πλήρη επί τέλους διαχωρισμό πολιτείας και Εκκλησίας, αλλά και στον πλήρη επίσης διαχωρισμό της νομοθετικής, της εκτελεστικής και της δικαστικής εξουσίας κ.λπ.
Μεγάλες επίσης αλλαγές πρέπει να γίνουν και στο Σύνταγμα, αλλά και σε όλους τους βασικούς νόμους που αφορούν την αμοιβή εργασίας, την άμεση και έμμεση φορολογία του πολίτη, αλλαγές και βελτιώσεις στα θέματα Υγείας και Κοινωνικής Ασφάλειας, στα θέματα της Παιδείας, της οικονομικής και γεωργικής ανάπτυξης, στη διάρθρωση και στον εξοπλισμό των Ενόπλων Δυνάμεων κ.λπ., κ.λπ. Χρειάζεται όντως «επανίδρυση» του κράτους, όχι όμως με άτολμους και δειλούς πρωθυπουργούς, ούτε με υπουργούς που φοβούνται να πουν «τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη».
Είναι αστείο, λοιπόν, να περιμένει κανείς αλλαγές στη χώρα αυτή, αν παραμείνουμε με τα ίδια κόμματα και τα ίδια πολιτικά πρόσωπα. Και δεν φταίνε απλώς οι πολιτικοί αυτοί, αλλά, δυστυχώς, όλοι εμείς που δεν τολμάμε το μόνο αποτελεσματικό όπλο: «Μαύρο και Δαγκωτό»!
Κωστας Σπανος
Τι θα κάνουν;
Κύριε διευθυντά
Μετά την απόφαση του αρχηγού του κυβερνώντος κόμματος να παραιτηθεί και να ζητήσει διενέργεια βουλευτικών εκλογών για τις 4/10/2009, αυτόματα ο λαός έχει την απαίτηση από τα δύο κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία να εκθέσουν τι πρόκειται να προτείνουν για να αντιμετωπίσει το κράτος μας την πάρα πολύ δύσκολη εποχή που διερχόμαστε.
Πρέπει να μας αναλύσουν ξεκάθαρα τι πολιτική θα εφαρμόσουν αν ο λαός τούς αναθέσει τη διακυβέρνησή μας. Το δε καθήκον των πολιτικών είναι να εκλέξουν τους σχετικά πιο ικανούς και έντιμους πολιτικούς με εντελώς αξιοκρατικά κριτήρια και που θα τηρούν αυστηρά τους νόμους.
Πράγματι, η επιλογή είναι δύσκολη γιατί το επίπεδο των περισσοτέρων πολιτευτών μας είναι πολύ χαμηλό σήμερα.
Ο Θεός βοηθός για να αποφύγουμε πολιτικές περιπέτειες. Δεν υπάρχουν περιθώρια πια.
Θεμ. Χρ. Σαρακος / Εκάλη