Μια μεγάλη τηλεοπτική ημέρα ήταν η περασμένη Τετάρτη. Μεγάλη, αφού στη διάρκεια των δελτίων των οχτώ, ο πρωθυπουργός της χώρας ανακοίνωσε την απόφασή του για πρόωρες εκλογές. Κι ευθύς άρχισε η παρέλαση των πολιτικών, που τους τελευταίους μήνες τους είχαμε χάσει λόγω καλοκαιριού, από τα πάνελ και τα παράθυρα. Από νωρίς το άλλο πρωί, τα ίδια. Ο,τι προλάβουμε, παιδιά, προτού τεθούν σε εφαρμογή οι περιορισμοί της Διακομματικής. Ετσι, σηματοδοτείται η έναρξη της φετινής τηλεοπτικής σεζόν: με δεκάδες ασώματες κεφαλές που απαντούν με άνεση ακόμα και όταν πρέπει να σωπάσουν.
Για τα περισσότερα δελτία, η αναγγελία των εκλογών σήμανε την επιστροφή στη μονοθεματικότητα. Ο «πολύτιμος» τηλεοπτικός χρόνος αφιερώνεται σχεδόν εξ ολοκλήρου στα εκλογικά σενάρια. Γκάλοπ, καταλληλότεροι, αυτοδυναμίες, συμμαχίες. Οχι πως οι τηλεθεατές αδιαφορούν -απόδειξη τα υψηλά ποσοστά τηλεθέασης που δίνουν στα μονοθεματικά προεκλογικά δελτία-, όμως υπάρχουν και άλλα θέματα στον κόσμο ή μάλλον οι εκλογές θα ήταν μια ευκαιρία για να εξεταστούν, όσο γίνεται πιο διεξοδικά, και τα «άλλα» θέματα, όπως συνέβη προχθές με τη συζήτηση στον ΣΚΑΪ για τις πυρκαγιές. Σε μαύρες ράχες στήνονται οι φθινοπωρινές κάλπες, μην το ξεχνάμε.
Μέχρι την Τετάρτη, το κυρίαρχο θέμα σε πολλά δελτία ήταν το αν θα γίνουν ή δεν θα γίνουν πρόωρες εκλογές. Με το που εξαγγέλθηκαν, η συζήτηση στράφηκε στο ποια στελέχη της κυβέρνησης «ήξεραν» ότι θα γίνονταν εκλογές τον Οκτώβριο, αλλά δεν το μαρτυρούσαν. Ναι, κάποιοι λίγοι, τρεις-τέσσερις ήξεραν, μας λένε. Και καμιά εικοσαριά αετονύχηδες δημοσιογράφοι ήξεραν και αυτοί. Ομως κι εμείς που δεν ξέραμε, δεν χάσαμε και πολλά.
«Ερχονται χρόνια δύσκολα». Οχι, δεν πρόκειται για το γνωστό τραγούδι του Στέλιου Καζαντζίδη (ίσως το τελευταίο που ηχογράφησε), αλλά για την επίσημη πρωθυπουργική προειδοποίηση από το βήμα της ΔΕΘ. Από το ανέμελο «mamma mia», επιστρέψαμε στο «αχ, μανούλα μου» και στο «όι, όι, μάνα μου»;
Το βράδυ της εξαγγελίας των εκλογών έτυχε να δω το προτελευταίο επεισόδιο της «Ζωής του Αττίκ», μια παλιά σειρά που πρόβαλε σε επανάληψη η ΕΤ1. Εδώ, ο έξοχος και αλησμόνητος Μίμης Χρυσομάλλης υποδύεται τον καλλιτέχνη που, εκτός των άλλων, κάνει πολιτική σάτιρα στη θρυλική Μάντρα, στη δεκαετία του ’30, παραλλάζοντας τους στίχους των δικών του τραγουδιών. Οι πολιτικοί της εποχής (Βενιζέλος, Τσαλδάρης, Μιχαλακόπουλος, Μεταξάς) τραγουδούν σε πρώτο πρόσωπο ο καθένας τον καημό του και ύστερα ο Αττίκ σχολιάζει: «Δεν είναι αλήθεια πως οι Ρωμιοί είναι κουτορνίθια/ και αν δυστυχήσουν/ χωρίς το αίμα τους να χύσουν/ όλους θ’ αρπάξουν,/ θα τους πετάξουν/ στις όρνιθές τους για φαγί/ Λευτέρη, Γιάγκο, Παναγή». Το γεγονός ότι ο Αττίκ ήταν ένθερμος βενιζελικός δεν τον εμπόδισε να εκφράσει ένα λαϊκό αίσθημα που και σήμερα δεν μας είναι και τόσο ξένο. Μια διαφορά είναι ότι στα σπίτια μας δεν εκτρέφουμε πια όρνιθες.