Θα περίμενε κανείς η μιντιακή ατμόσφαιρα να είναι διαφορετική της συνηθισμένης, τούτες τις λίγες μέρες της προεκλογικής περιόδου. Τόσο από πλευράς «οικοδεσποτών» στα τηλεοπτικά παράθυρα και πάνελ, όσο και από πλευράς προσκεκλημένων των κομμάτων. Αλλου βάρους και στόχευσης ερωτήσεις, άλλης ποιότητας και εξειδίκευσης απαντήσεις, διαφορετικό το ζητούμενο (η ενημέρωση του κόσμου πάνω σε θέσεις, προτάσεις, σχέδια) από τις συζητήσεις και όχι ο συνήθως επιδιωκόμενος… «τζερτζελές», οι κόντρες, οι καβγάδες, ακόμη και οι προσβολές, που… ανεβάζουν τηλεθεάσεις. Τα πρώτα δείγματα από τη μέρα που ουσιαστικά άρχισε η προεκλογική περίοδος, πολύ φοβούμεθα ότι δεν είναι ενθαρρυντικά.
Τα λεγόμενα δελτία ειδήσεων εξακολουθούν να είναι… πασαρέλες για τις γνωστές τηλεπερσόνες, τις εμμονές και τις ιδεοληψίες τους, συχνά «βιτρίνες» συμφερόντων και σκοπιμοτήτων μακράς στόχευσης των καναλαρχών. Οι πραγματικές ειδήσεις δεν αποτελούν παρά μια ασήμαντη, χρονικά, «πάσα» και μόνο, που δίνει την ευκαιρία σε παρουσιαστές και «παραθυράτους» σχολιαστές να… κάνουν αυτοί οι ίδιοι «παιγνίδι», να πλασαρισθούν αυτοί ως οι προσωπικότητες της επικαιρότητας, οι διαμορφωτές γνώμης. Φυσικά, κάτω από ένα φερετζέ «αντικειμενικότητας», άλλοτε πιο αραχνοΰφαντο, συχνά πιο αδιαφανή. Οπως όλες τις «κανονικές» μέρες των δελτίων – μόνο που αυτές οι λίγες μέχρι τις 4 Οκτωβρίου είναι προεκλογικές και η χειραγώγηση «γνώμης» δεν διαμορφώνει μόνο… διαφοροποιήσεις στις δημοσκοπήσεις, αλλά για μια κατηγορία θεατών, μπορεί να έχει και ψηφοθηρικά αποτελέσματα…
Θα ήταν άδικο, πάντως, γι’ αυτό το θλιβερό αποτέλεσμα να κατηγορήσει κανείς αποκλειστικά τις δημοσιογραφικές τηλεπερσόνες. Τεράστιο μερίδιο ευθύνης έχουν και οι πολιτικοί προσκεκλημένοι τους. Που δεν δείχνουν να ‘χουν καταλάβει την αναξιοπιστία που έχει περιπέσει ο «κλάδος» τους, αλλά και όσοι το έχουν αντιληφθεί, δεν πολυνοιάζονται (οι περισσότεροι, για να ‘μαστε δίκαιοι…) για την αποκατάσταση του κύρους και της αξιοπιστίας πολιτικής και πολιτικών, αλλά για την έρμη… «αναγνωρισιμότητά» τους (ιδίως τώρα που δίνουν και τη μάχη του σταυρού – μάχη απείρως σκληρότερη στο εσωκομματικό επίπεδο απ’ ό,τι η σύγκρουση μεταξύ αντιπάλων κομμάτων…).
Με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι προσκεκλημένοι ή… παπαγαλίζουν (δείχνοντας πως από το «μάθημα» που λένε, πολύ λίγα πράγματα αντιλαμβάνονται!) επίσημες κομματικές θέσεις που διανέμονται σε «non paper», ή αρκούνται σε στείρες και γενικευμένες αρνήσεις και απορρίψεις των αντιπάλων τους, τόσο στο κομματικό όσο και προσωπικό επίπεδο – με τη… γελοία αναφορά, κάθε τόσο, «δεν αναφέρομαι, φυσικά, σε σας προσωπικά…»! Ακούς πολιτικούς (ακόμη και εν ενεργεία υπουργούς!) της Ν.Δ. να εκφράζουν την «άποψή» τους και να απαντούν στις ερωτήσεις των τηλεοπτικών οικοδεσποτών ή των συναδέλφων τους των άλλων κομμάτων, για τους λόγους, π.χ., που κρίθηκαν απαραίτητες οι πρόωρες εκλογές και δεν διατυπώνεται ούτε μια φράση που να μην είναι πιστή «κόπια» των πρωθυπουργικών δηλώσεων! Ετσι, ελαφρώς… παραλλαγμένη, για να μην μπουχτίζουμε! Τους ρωτούν, λ.χ., «και γιατί όλα όσα λέτε ότι θα κάνετε, αν ξαναβγείτε στην εξουσία, δεν τα κάνατε… έξι χρόνια που κυβερνάτε;» και απαντούν με… πάθος και σοβαρότητα «όλα αυτά τα εξήγησε ο Καραμανλής»!
Οι ΠΑΣΟΚοι, όταν τους στριμώχνουν να εξηγήσουν «και με ποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα σκοπεύετε να αντιμετωπίσετε τη μεγάλη οικονομική κρίση, ποια συγκεκριμένα μέτρα θα πάρετε;», είτε… περιορίζονται στο «έχουμε πρόγραμμα και θα το εκθέσουμε επαρκώς στον κόσμο…», οι δε πιο «τολμηροί» που επιχειρούν να δώσουν κάποιες συγκεκριμένες απαντήσεις, διατρέχουν τον κίνδυνο αυτά που θα πουν να… ανασκευασθούν από άλλους «συντρόφους» τους σε κάποια άλλα τηλεοπτικά πάνελ!
Οι του ΚΚΕ, πιο… μαθημένοι στις «κασέτες», σε γενικές γραμμές δεν επιχειρηματολογούν γιατί ζητούν να τους ψηφίσουμε, αλλά επιμένουν να μας πείσουν γιατί… δεν πρέπει να ψηφιστούν «οι άλλοι» (και αν ερωτηθούν τι θα γίνει αν κανένα κόμμα δεν σχηματίσει κυβέρνηση, από τη στιγμή που οι ίδιοι αρνούνται τις συνεργασίες, σου απαντούν… δυναμικά: «το ζητούμενο είναι να χάσουν και οι δύο»!). Οι «ανανεωτικοί» της Αριστεράς (δεν μπορείς πια ούτε ΣΥΝ ούτε ΣΥΡΙΖΑ να τους πεις, τα ‘χουν μπερδέψει και μεταξύ τους!) με… λυγμώδες ύφος ζητούν να τους λυπηθούμε και να τους βάλουμε στη Βουλή, και… «μετά» θα προσπαθήσουν να ξεκαθαρίσουν αν είναι κόμμα ή… ποδοσφαιρική ομάδα! Οσο για τον ΛΑΟΣ, είναι πολυάσχολο να… μαζεύει κομμάτια και κομματάκια από τα «αζήτητα» των άλλων κομμάτων και να ευαγγελίζεται την ανανέωση του «πολιτικού κόσμου με… απολιτίκ φιγούρες από τις μεσημεριανές κουτσομπολίστικες τηλεοπτικές εκπομπές!
Και… στο μεσοδιάστημα, ο «πόλεμος» καλά κρατεί για το πώς, με ποιους, από ποιους και… για ποιους θα στηθεί το τηλεοπτικό «ντιμπέιτ» που ΟΛΟΙ παραδέχονται πως έτσι όπως γίνεται, δεν έχει καμιά βαρύτητα και καμιά σημασία!