Οταν η Πόλη γίνεται θάλασσα

Οταν η Πόλη γίνεται θάλασσα

2' 4" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Δεκάδες ήταν οι νεκροί από τις πλημμύρες στην Κωνσταντινούπολη. Τα δελτία έδειξαν εικόνες με δρόμους που είχαν μετατραπεί σε θάλασσες, με ανθρώπους που είχαν σκαρφαλώσει στις οροφές των αυτοκινήτων τους περιμένοντας τα σωστικά συνεργεία, ενώ εφτά κλωστοϋφαντουργίνες πνίγηκαν έξω από το εργοστάσιο, μες στο φορτηγάκι που τις πήγαινε στη δουλειά. Αδοξο τέλος για εφτά κόμισσες της φάμπρικας.

Είναι τόσοι πολλοί οι νεκροί από πλημμύρες, κατολισθήσεις και υποχωρήσεις εδαφών στο Μπανγκλαντές, την Ινδία, τη Λατινική Αμερική που τα νούμερα δεν μας σοκάρουν πια. Ισως όμως θα έπρεπε να μας σοκάρει το γεγονός ότι οι νεκροί αυτής της εβδομάδας είναι θύματα της αστικοποίησης, κάτοικοι της μεγαλούπολης, και όχι φτωχοί αγρότες που βρίσκονται στο έλεος των ακραίων καιρικών φαινομένων.

Σε 15 εκατομμύρια υπολογίζεται ο πληθυσμός της Κωνσταντινούπολης, όσος μιάμιση Ελλάδα. Τις τελευταίες δεκαετίες μιλιούνια ήρθαν εδώ από την Ανατολία με το όνειρο της προκοπής ή μάλλον της επιβίωσης. Ναι, 80 χρόνια είχε να πέσει τέτοια βροχή, όμως τα θύματα θα ήταν λιγότερα αν η πόλη διέθετε την αναγκαία υποδομή, όπως παρατηρούν οι τουρκικές εφημερίδες.

Και τι μας νοιάζει εμάς; Το ανθρωπιστικό χρέος μας δεν το αρνηθήκαμε, αφού το υπουργείο Εξωτερικών προσφέρθηκε να δώσει η Ελλάδα βοήθεια στους γείτονες. Εμείς εκλογές έχουμε, ψηφοδέλτια καταρτίζονται, περιοδείες άρχισαν, ονόματα κλειδώνουν, ονόματα λαμπερά παίζονται. Ισως όμως το θέμα θα έπρεπε να μας νοιάζει ακριβώς επειδή έχουμε εκλογές, αφού μετά τις αυγουστιάτικες πυρκαγιές στην Αττική ο κίνδυνος μιας φονικής πλημμύρας χτυπά και τη δική μας πόρτα, ενώ ο εφιάλτης της ερημοποίησης αφορά και την αυριανή κυβέρνηση, όποια και αν θα είναι αυτή. Οι συγκλονιστικές προχθεσινές εικόνες δεν έρχονται από ένα τριτοκοσμικό παρελθόν, αλλά από ένα απειλητικό μέλλον.

Δεν είναι προεκλογικό το θέμα, δεν «πουλάει» όπως κάθε χρόνο πουλάει η τουρκική συμμετοχή στη Εurovision, όπως πουλάει η τηλεοπτική ελληνοτουρκική φιλία που την εξέφρασε το δημοφιλές σίριαλ «Τα σύνορα της αγάπης». Στο σίριαλ αυτό βλέπαμε τη βιτρίνα της Κωνσταντινούπολης, τους μεγάλους δρόμους, τα πολυτελή ξενοδοχεία, τη μεγάλη γέφυρα στον Βόσπορο, όχι όμως τις υποβαθμισμένες συνοικίες, σαν κι αυτές που έπληξε η πλημμύρα. Η Πόλη δεν είναι μόνο η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2010, αλλά και η άτυπη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα των σλαμ, αφού σε καμιά άλλη πόλη της ηπείρου μας δεν συναντάμε τόσο τραγικές συνθήκες στέγασης για εκατομμύρια κατοίκους. Τα gecekondular, οι εκτεταμένες περιοχές αυθαιρέτων που θυμίζουν τον Ασύρματο, τη φτωχογειτονιά που το 1961 αποτυπώθηκε στην ταινία «Συνοικία το όνειρο», μένουν εκτός τηλεοπτικού ονείρου, εκτός ευρωπαϊκού πολιτιστικού κάδρου. Ασύρματοι χτισμένοι σε μια νύχτα και πολύ πιο πυκνοκατοικημένοι απ’ ό,τι το παλιό ελληνικό αδελφάκι τους.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή