Οι διευκολύνσεις, κατά το κοινώς λεγόμενο, τα ρουσφέτια, αποτελούν απαραίτητο συστατικό της προεκλογικής περιόδου, επίσημης και ανεπίσημης, όπως όλοι γνωρίζουν. Οι προσφορές προς τους -εν δυνάμει- ψηφοφόρους είναι πολλές και μεγάλες και δυστυχώς δεν εντάσσονται καν στο πλαίσιο ενός σχεδιασμού, τα οφέλη του οποίου θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν στο μέλλον. Με λίγα λόγια, προσλαμβάνονται άνθρωποι που δεν χρειάζονται, σπαταλώνται κοινοτικά κονδύλια και δίδονται υποσχέσεις που δεν είναι δυνατόν να τηρηθούν.
Στις 4 Αυγούστου η εταιρεία ΑΓΡΟΓΗ Α.Ε. δημοσίευσε πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος «για να συμβληθεί με στελέχη» καθώς, όπως επισημαίνεται στην προκήρυξη, έχουν διαπιστωθεί «έκτακτες και επείγουσες ανάγκες». Η προθεσμία υποβολής των αιτήσεων έληγε μόλις 6 ημέρες αργότερα, στις 10 Αυγούστου, προφανώς λόγω του επείγοντος των αναγκών. Αξίζει να επισημανθεί ότι συγκεκριμένη εταιρεία έχει συσταθεί το 1998 από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης προκειμένου να συμβάλει -μέσω των αναδασμών- στη μεγέθυνση της αγροτικής γης, αλλά έως σήμερα έχει επιδείξει μικρή αποτελεσματικότητα.
Ενα μήνα αργότερα και μόλις δύο ημέρες μετά την επίσημη προκήρυξη των εκλογών, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης υπέγραψε την έναρξη του προγράμματος για την «Ολοκληρωμένη Διαχείριση Βάμβακος» με στόχο, όπως προβλήθηκε, να αποκτήσει «ταυτότητα» το βαμβάκι. Στην πραγματικότητα, όσοι ενταχθούν στο πρόγραμμα απλώς θα λάβουν περισσότερα χρήματα ανά κιλό βάμβακος και μάλιστα χωρίς να κάνουν τίποτα, αφού θα καταθέσουν τώρα αίτηση για το το έτος 2009, ενώ τα βαμβάκια έχουν ήδη συλλεγεί.
Οι εκλογές, με αυτό τον τρόπο πολλές φορές εκπίπτουν, και, από την ύψιστη δημοκρατική διαδικασία, υποβαθμίζονται συχνά σε δοσοληψία, μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να βρεις μια δουλίτσα στο Δημόσιο, να μπεις σε ένα κοινοτικό πρόγραμμα, να εξασφαλίσεις ένα οικονομικό βοήθημα και μάλιστα χωρίς βέβαια να διαθέτεις τις απαραίτητες προδιαγραφές – προσόντα. Με τη συνενοχή αμφοτέρων των συμμετεχόντων βέβαια. Ωστόσο είναι φανερό ότι ο ρόλος του εκμαυλιστή ανήκει σε έναν από τους δύο.