Ουδέποτε η προκήρυξη πρόωρων εκλογών προκάλεσε τόσο μεγάλη αντίδραση στους κόλπους ενός κόμματος που είχε τη σχετική πρωτοβουλία. Ουδέποτε η συναισθηματική φόρτιση υπήρξε τόσο έντονη και οι αντιδράσεις επιφανών στελεχών τόσο εξωστρεφείς και καταγγελτικές. Αλλά καιρός να επικρατήσει ψυχραιμία στη Νέα Δημοκρατία, διότι το θέαμα που εμφανίζει είναι ανάξιο κόμματος εξουσίας.
Το μείζον πρόβλημα της κυβερνήσεως του κ. Κώστα Καραμανλή ήδη από τους πρώτους μήνες που ανέλαβε την εξουσία, τον Μάρτιο 2004, δεν ήταν η αντιπολίτευση ή πιο συγκεκριμένα το ΠΑΣΟΚ. Δεν ήταν καν τα αντικειμενικά προβλήματα της χώρας, αλλά η κακοφωνία που επικρατούσε στο επίπεδο των «επιφανών» στελεχών και η υπονόμευση διαφόρων υπουργών που σταδιακώς απομακρύνθηκαν από την κυβέρνηση. Συνέβησαν για όποιον λόγο συνέβησαν όλα αυτά τα απαράδεκτα, αλλά ας παύσει επιτέλους η προεκλογική ασυναρτησία για την οποία δεν ευθύνονται τα ΜΜΕ ή η αντιπολίτευση. Ας παύσει ο «διμέτωπος» στο εσωτερικό του κόμματος και ταυτοχρόνως εναντίον των άλλων παρατάξεων.
Αποτελεί κοινό τόπο ότι η κακή εικόνα της Ν.Δ. έχει επηρεάσει αρνητικά τους παραδοσιακούς οπαδούς της συντηρητικής παρατάξεως. Κοινή πολιτική λογική οδηγεί αβιάστως στο συμπέρασμα ότι ο προεκλογικός αγώνας δεν αφορά την προσέλκυση ψηφοφόρων από τον «μεσαίο χώρο», διότι αυτός κατευθύνεται σταθερά προς το ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για ad hoc ψηφοφόρους που έλκονται από όποιο κόμμα προηγείται.
Ο αγώνας της Ν.Δ. δίνεται για τον επαναπατρισμό αυτών που στρέφονται προς τον ΛΑΟΣ του κ. Γιώργου Καρατζαφέρη. Οι ψηφοφόροι αυτοί δεν είναι μόνον πληβειακά στοιχεία, αλλά και παραδοσιακοί αστοί. Πολίτες της κατηγορίας αυτής είναι οι διαμαρτυρόμενοι εμπράκτως για την εικόνα και τις επιδόσεις της παρατάξεώς τους. Αυτόν τον αγώνα δίδουν όλοι υποψήφιοι βουλευτές της Ν.Δ. στις περιφέρειές τους. Αλλά προφανώς δεν αρκεί. Κάποια μηνύματα, μια κάποια μέριμνα για την κατηγορία αυτή των πολιτών πρέπει να περάσουν και στον κεντρικό πολιτικό λόγο που εκπέμπει η Νέα Δημοκρατία.
Καλώς ή κακώς το φόβητρο της ανόδου του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία δεν φαίνεται να λειτουργεί αποτελεσματικά, τουλάχιστον έως τώρα. Η διαφορά μεταξύ των δύο κομμάτων μπορεί να μην είναι της τάξεως που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις. Ισως είναι μικρότερη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος περαιτέρω αποσυσπειρώσεως της συντηρητικής παρατάξεως.
Συσπειρώσεις κομμάτων δεν επιτυγχάνονται με δηλώσεις και προειδοποιήσεις, όπως αυτές του επιτρόπου κ. Αλμούνια. Ούτε αποκλειστικά με την προβολή του φάσματος της οικονομικής καταστροφής σε περίπτωση εκλογής του αντιπάλου κόμματος. Η πρακτική αυτή δοκιμάσθηκε και απέτυχε στο παρελθόν. Πέραν των όποιων ευθυνών της ηγεσίας, όμως, υπάρχει και η ευθύνη των στελεχών της Ν.Δ., κοινοβουλευτικών ή κομματικών, που είναι σκόπιμο να αντιληφθούν ότι απομένουν λιγότερο από είκοσι ημέρες έως τις εκλογές και ότι θα πρέπει κάποτε να ανακτήσουν την σοβαρότητά τους.