Απόσυρση Ι.Χ.
Κύριε διευθυντά
Το ΥΠΕΧΩΔΕ αποφάσισε με παροιμιώδη ταχύτητα, αλλά με τη γνωστή προχειρότητα που χαρακτηρίζει τις κυβερνητικές αποφάσεις στη χώρα μας, την παροχή κινήτρων για απόσυρση ρυπογόνων ΙΧΕ, η οποία χρηματοδοτείται με ταυτόχρονη σημαντική αύξηση των τελών κυκλοφορίας. Αυτά θα υπολογίζονται πλέον βάσει των εκπομπών καυσαερίων κάθε οχήματος. Παρά το ότι η κυβέρνηση προσέφυγε στις κάλπες αναζητώντας νωπή λαϊκή εντολή, επέλεξε να προωθήσει την ανωτέρω ρύθμιση «παρά φύσει» με πράξη νομοθετικού περιεχομένου, χωρίς δηλαδή να περιμένει την ετυμηγορία των πολιτών. Προ τριετίας αγόρασα ένα μεγάλου κυβισμού αυτοκίνητο υβριδικής τεχνολογίας, με βασικό κριτήριο για την απόφασή μου αυτή, πέρα από την οικονομία στα καύσιμα, το χαμηλό συνολικό κόστος κατοχής, χάρη στην απαλλαγή της συγκεκριμένης κατηγορίας οχημάτων από τα τέλη ταξινόμησης και κυκλοφορίας και την ελεύθερη είσοδό τους στον δακτύλιο. Αν και ακόμη δεν είναι σαφές το τι θα ισχύσει στη δική μου περίπτωση, απ’ όσα είδαν το φως της δημοσιότητας προκύπτει ότι καταργούνται τα προαναφερθέντα ευεργετήματα και αυξάνεται κατακόρυφα το κόστος κατοχής του αυτοκινήτου, το οποίο, σημειωτέον, δεν έχω αποπληρώσει. Ανατρέπονται, δηλαδή, οι όροι βάσει των οποίων αποφάσισα μια σημαντική επένδυση σε ένα κεφαλαιουχικό αγαθό με ορίζοντα τουλάχιστον μία πενταετία. Φοβάμαι πως η συγκεκριμένη συμπεριφορά του κράτους θυμίζει περισσότερο παπατζή στο Μοναστηράκι, παρά ευνομούμενη πολιτεία, η οποία επιθυμεί σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης με τους πολίτες. Πρόσφατα, ο υπουργός Οικονομικών μίλησε περί κοινωνικής αδικίας, αναφερόμενος στη φοροδιαφυγή, δηλαδή μια ασυνεπή συμπεριφορά του πολίτη προς το κράτος. Δικαιούται τελικά οποιοσδήποτε κυβερνητικός αξιωματούχος να ομιλεί περί υπεύθυνης συμπεριφοράς των πολιτών, όταν το ίδιο το κράτος λειτουργεί κατά τα φαινόμενα με πρότυπο γραφικούς μικροαπατεώνες;
Βασιλης Μασσελος / Ψυχικό
Η φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας
Κύριε διευθυντά
Στην πρόσφατη συνέντευξή του στο πλαίσιο της ΔΕΘ, ερωτηθείς για τη φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας και το πολιτικό κόστος, ο κ. Παπανδρέου δήλωσε ότι το ΠΑΣΟΚ θέλει να βάλει κανόνες και γι’ αυτό έχει ξεκινήσει διάλογο γι’ αυτό το θέμα με την Εκκλησία της Ελλάδος. Ας ελπίσουμε ότι, οποιοδήποτε κόμμα κι αν εκλεγεί, ο διάλογος αυτός θα γίνει με σεβασμό και νηφαλιότητα, χωρίς ιδεολογικές και συναισθηματικές υπερβολές, και θα καταλήξει σε ένα δίκαιο και πρακτικό αποτέλεσμα. Είναι πολλά εκείνα τα δεδομένα τα οποία πρέπει να ληφθούν υπόψη από τα μέρη του διαλόγου. Ενδεικτικά, αναφέρω μερικά.
Πρώτα-πρώτα, πρέπει να εντοπιστεί και να αξιολογηθεί η εκκλησιαστική περιουσία κατά τρόπο υπεύθυνο, αντικειμενικό και ανεξάρτητο από πολιτικούς η άλλους επηρεασμούς. Το έργο αυτό θα απαιτήσει προσπάθεια και χρόνο, και βέβαια περιουσιακά στοιχεία της Εκκλησίας τα οποία ήδη φορολογούνται (αστικά ακίνητα για τα οποία ήδη καταβάλλεται ΕΤΑΚ), βρίσκονται υπό δικαστική ή άλλη ανάλογη αμφισβήτηση (τουλάχιστον μέχρι την τελεσίδικη επίλυση αυτών των διαφορών) ή είναι κοινόχρηστα (π.χ. δάση) δεν θα συνυπολογιστούν (μένουν κυρίως τα αγροκτήματα). Αν ο διάλογος καταλήξει σε κοινώς αποδεκτό αποτέλεσμα, έχει καλώς. Πρέπει, όμως, να προβλεφθεί μια διαδικασία για την επίλυση της διαφοράς, αν ο διάλογος δεν καταλήξει σε συμφωνία, ώστε να μην υπάρξει διάσταση Εκκλησίας και Κράτους και διχασμός του λαού. Μια τέτοια διαδικασία μπορεί να περιλαμβάνει περαιτέρω διαπραγματεύσεις με τη βοήθεια κοινώς αποδεκτού μεσολαβητή ή διαιτησία.
Επειτα πρέπει να υπολογιστεί ο φόρος και να εξεταστεί ποια θα είναι η συνέπεια του καταλογισμού του στο κοινωνικό έργο της Εκκλησίας. Αν η φορολόγηση ματαιώσει ή δυσχεράνει το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας, πρέπει να γίνει μια σύγκριση κέρδους και ζημιών από τη φορολόγηση και υπολογιστεί τι είναι το συμφέρον για το κοινωνικό σύνολο και το κράτος. Περαιτέρω, πρέπει να είναι σαφές ότι ο διάλογος με την Εκκλησία της Ελλάδος δεν μπορεί να επηρεάσει τα δικαιώματα των άλλων δογμάτων και θρησκειών χωρίς τη συμμετοχή τους και χωρίς όλα τα μέρη του διαλόγου να λάβουν υπόψη τους το διεθνές δίκαιο και τη διεθνή πρακτική, καθώς και τις διεθνείς συνέπειες των όποιων αποφάσεών τους. Κατά τον ίδιο τρόπο, ο διάλογος δεν μπορεί να επηρεάσει τα δικαιώματα του Αγίου Ορους, που είναι αυτοδιοίκητο μέρος της ελληνικής επικράτειας και των παλαιφάτων Πατριαρχείων Κων/πόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων, χωρίς να ληφθούν σοβαρά υπόψη όλα αυτά τα δεδομένα τα οποία μόλις αναφέρθηκαν.
Είναι εξαιρετικά σημαντικό τα μέρη στο διάλογο αυτόν να εξετάσουν προσεκτικά τις πιθανές συνέπειες των όποιων αποφάσεών τους στη μεταχείριση των Πατριαρχείων από τα κράτη στα οποία τα Πατριαρχεία εδρεύουν. Σίγουρα, κανένας Ελληνας δεν θα ήθελε οι αποφάσεις του κράτους να οδηγήσουν σε δήμευση ή αφανισμό μέσω της φορολόγησης της περιουσίας των Πατριαρχείων από άλλα κράτη. Κι αν ακόμη κάποιοι στην Ελλάδα, για ιδεολογικούς ή άλλους λόγους, αποδέχονται αυτό το αποτέλεσμα, σίγουρα ο ελληνισμός (έννοια μεγαλύτερη του ελληνικού κράτους) και η Ορθοδοξία (έννοια μεγαλύτερη και του ελληνισμού) δεν μπορούν να δεσμευτούν και αυτό το θέμα θα πρέπει να προσεχτεί ώστε να αποφευχθεί διχασμός ανάμεσα στο ελληνικό κράτος και στον ευρύτερο ελληνισμό και στην Ορθοδοξία. Κανένα χρηματικό αντάλλαγμα δεν μπορεί να αντισταθμίσει τη σημασία της ενότητας του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.
Σπυρος Μπαζινας
Τα παράλογα στο Π. Ψυχικό
Κύριε διευθυντά
Ο Δήμος Π. Ψυχικού εδώ και δύο μήνες εκτελεί έργο αβδηριτικής έμπνευσης και εντελώς αμφιβόλου χρησιμότητας πάνω στα πεζοδρόμια του προαστίου μας. Πρόκειται για έναν κατ’ ευφημισμό ποδηλατόδρομο, που μέχρι στιγμής τον έχουμε δει να εκτείνεται (μάλλον να κακοκατασκευάζεται) πάνω στα ευρύχωρα και χρησιμότατα για τους πεζούς, πεζοδρόμια της λεωφ. Διαμαντίδου και της οδού Αγίου Δημητρίου, στην περιοχή της Σχολής Μωραΐτη.
Η πρώτη λογική απορία είναι, γιατί τάχα ο Δήμος αποφάσισε να ποδηλατοδρομήσει πάνω σε οδικές αρτηρίες του Π. Ψυχικού, οι οποίες, ως προς την τερατώδη κυκλοφορία τους δεν διαφέρουν και πολύ από την παρακείμενη λεωφ. Κηφισίας; Στα ομολογουμένως ευρύχωρα πεζοδρόμια αυτών των δρόμων, μέχρι στιγμής, κυκλοφορούν πλήθος μαθητών των γειτονικών σχολείων, καροτσάκια με μωρά, αλλά και με ψώνια από τις παρακείμενες αγορές, συνοδευόμενα οικόσιτα τετράποδα και άτομα με ειδικές ανάγκες που ασκούνται κινούμενα πάνω σε καλοστρωμένο και ασφαλή χώρο. Τώρα προστίθενται και τα ποδήλατα που θα πρέπει να ελίσσονται ανάμεσα σε πεζούς, κορμούς δέντρων, θάμνους, περβάζια και ζαρντινιέρες, ισορροπώντας πάνω σε μια στενή πεζοδρομιακή λωρίδα από κακοσυναρμολογημένους κυβόλιθους. Συμπέρασμα: ο δημοτικός ποδηλατόδρομος, αν και όποτε πραγματοποιηθεί, θα είναι επικίνδυνος τόσο για τους πεζούς, όσο και για τους ποδηλάτες. Με γερή δόση αυθαιρεσίας (και άρωμα Δημοσίου) ο Δήμος συντηρεί και επεκτείνει παράνομα κτίσματα μέσα στο δασάκι της Πλ. Βασ. Γεωργίου Β΄, όπου και ετοιμάζεται να επαναλειτουργήσει το αλήστου μνήμης καφέ «Blue Bell», με ό,τι συνεπάγεται αυτό σε κυκλοφοριακή επιβάρυνση και ηχορύπανση, σε μια περιοχή όπου υποτίθεται ότι απαγορεύεται οιαδήποτε επαγγελματική εγκατάσταση.
Τέλος, μέσα στον πευκόφυτο ερειπιώνα των ανακτόρων του Ψυχικού (των λεγομένων της Φρειδερίκης), το ξερό χόρτο, πυκνότατο, έχει φτάσει στο μπόι του ανθρώπου. Πώς δεν άρπαξε φωτιά μέχρι τώρα, είναι ένα θαύμα. Βέβαια, τα ανάκτορα είναι τώρα ιδιωτική ιδιοκτησία και οι αρμόδιοι δηλώνουν αναρμόδιοι και μας παραπέμπουν στον απροσπέλαστο ιδιοκτήτη. Δεν θα έπρεπε ωστόσο ο Δήμος, να αναλάβει πρωτοβουλίες για στοιχειώδη προληπτικά μέτρα ώστε να προστατέψει τους δημότες του;
Αλκιβιαδης Τσαπουλης / Παλαιό Ψυχικό
Στρατός και φωτιές
Κύριε διευθυντά
Διάβασα στο φύλλο της 6ης Σεπτεμβρίου επιστολή του κ. Γ. Παπαθανασίου, με την οποία διατυπώνει την απαίτηση, ως «φορολογούμενος πολίτης», όπως επισημαίνει, να αναλάβει ο Στρατός τη φύλαξη των δασών με τη συμμετοχή βέβαια των… ΟΤΑ(!!!), αλλά και εθελοντικών συλλόγων (ποιων άραγε;). Αντιλαμβάνομαι την αγωνία του διαμένοντος στην Εκάλη κ. Παπαθανασίου και συμφωνώ απολύτως… Το έχουν διαλύσει που το έχουν διαλύσει το κατάστημα (με τις συνεχείς μειώσεις της θητείας για μικροπολιτικούς λόγους και παρά την αντίθετη γνώμη της στρατιωτικής ηγεσίας, διάλυση μονάδων κ.λπ.), αλλά να κάνουμε τώρα και τον Στρατό πυροφύλακα, πάει πολύ.
Ακόμη προχωρώ και λίγο πάρα πέρα και προτείνω να ανατεθεί η φύλαξη των συνόρων στην Πυροσβεστική και τους ΟΤΑ, βοηθουμένων βεβαίως από τον Στρατό και οι αναχαιτίσεις στο Αιγαίο στην Αγροφυλακή, βοηθουμένης από την Πολεμική Αεροπορία…
Οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι (πού τους θυμήθηκα τώρα…) έλεγαν «έκαστος, εφ’ ω ετάχθη» ή, όπως λέει και ο πάνσοφος λαός μας «΄Η παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς». Ας αφήσουμε λοιπόν τον Στρατό στην ησυχία του να κάνει τη δουλειά του, την οποία, να είναι όλοι βέβαιοι, ότι την κάνει πολύ καλά.
Χρ. Μπολωσης, Υποστράτηγος ε.α.