Μας προκαλούν δυσχρωματοψία

Μας προκαλούν δυσχρωματοψία

1' 44" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τι ωραίοι στίχοι, απλοί και ουσιαστικοί, μιλούν στον καθένα: «Πράσινο, βαθύ πράσινο, βαθύ μπλε, βαθύ μοβ. Πράσινο, γαλάζιο πράσινο, γαλάζιο μπλε, γαλάζιο μοβ…».

Παλιό τραγουδάκι του Λουκιανού Κηλαηδόνη, διά πάσαν χρήσιν. Δημοσκοπικώς, ταιριάζει περισσότερο σ’ αυτούς που δηλώνουν αναποφάσιστοι – «δεν απαντώ», ένα ποσοστό περί το 25%, διόλου ευκαταφρόνητο. Ας πάρουμε ως σημείο αναφοράς τον «μέσο πολίτη», αυτόν τον άνθρωπο-λάστιχο, που ούτε εξπέρ στα οικονομικά είναι ούτε ιδιότητες ψυχοερευνητή έχει ώστε να σιγουρευτεί ποιοι του λένε αλήθεια και ποιοι ψέματα. Αυτό που βλέπει στους τηλεπαραθυράκηδες υποψηφίους είναι η αγριάδα, το ταλαιπωρημένο νευρικό τους σύστημα και οι συνθηματολογικές τους αερολογίες. (Οι εξαιρέσεις προσώπων που τηρούν τους κανόνες ευπρεπούς διαλόγου, επιβεβαιώνουν τον κανόνα.)

Εχω τη αίσθηση ότι οι βαρύγδουπες αναλύσεις, είτε από «αριστερή» είτε από «δεξιά» θέαση, πάσχουν στο εξής: δεν προσμετρούν στο βαθμό που πρέπει το θυμικό του ψηφοφόρου, του εύπλαστου και ευάλωτου μισθοδίαιτου, του αληθινά κουρασμένου, που ανάλογα με τις συγκυρίες εύκολα συγχωρεί παλαιότερες πολιτικές αμαρτίες, όσο εύκολα τιμωρεί τις πιο πρόσφατες αθετήσεις υπεσχημένων.

Υπενθυμίζω ότι ο βασικός λόγος που το ΠΑΣΟΚ σωριάστηκε εκλογικά το 2004, ήταν το ηθικό πρόταγμα εξυγίανσης της πολιτικής ζωής και του δημόσιου βίου της χώρας. Πέντε χρόνια μετά -ναι, τόσο λίγα- κεντρικό ζητούμενο και των δύο μεγάλων κομμάτων παραμένει η απολύμανση των εστιών διαφθοράς.

Τολμώ να υποθέσω το εξής: αν τα οικονομικά μεγέθη της χώρας μας ήταν πολύ πολύ καλύτερα, οι αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις γενναιόδωρες, αν το ΕΣΥ και η δημόσια παιδεία ήταν υψηλού επιπέδου, αν η ποιότητα ζωής εφάμιλλη αυτής που απολαμβάνουν πολίτες άλλων ευρωπαϊκών κρατών, άραγε -εάν ίσχυαν όλα αυτά- τότε πόσοι από εμάς θα εξεγείρονταν από τα ίδια κρούσματα διαφθοράς και θα ζητούσαν την κεφαλή επί πίνακι των (πάντα χρήσιμων) αποδιοπομπαίων τράγων;

Μη βιαστείτε. Και σε ισχυρές δημοκρατικές χώρες έρχονται στο φως μεγάλα σκάνδαλα, αλλά εκεί χωρίς ηθικολογικές δολιχοδρομίες οι ένοχοι τιμωρούνται πριν λησμονηθούν τα πεπραγμένα τους, δεν μένουν σκιές και πολιτικοί ολίγον ένοχοι και μαζί ολίγον αθώοι.

Παρακολουθώντας τα φραστικά γρονθοκοπήματα των υποψηφίων, άκρη δεν βγάζεις. Αραδιάζουν χύδην αριθμούς, μάς μπερδεύουν, στο τέλος τσακώνονται, επιτείνουν τη δυσχρωματοψία μας.

«Πράσινο, βαθύ πράσινο, βαθύ μπλε, βαθύ μοβ…».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή