Ο Βύρων Πολύδωρας στέκεται στη μέση της αίθουσας. Μπροστά του το ποίμνιο των βυρωνικών. «Παιδί ήμουν εριφιοτρόφος», λέει. «Φύλαγα κατσικάκια». Λίγα πράγματα έχουν αλλάξει από τότε. Απλώς αντικαταστήστε το «φύλαγα» με «φίλαγα»: ο κ. Πολύδωρας φιλά τους πιστούς έναν έναν. Ο Κ. Καραμανλής από ψηλά τον κοιτά βλοσυρός: η φωτογραφία του είναι πιασμένη με συρραπτικό πάνω στην μπλε κουρτίνα.
Τετάρτη βράδυ, και στο Δημαρχείο του Μαρουσιού, ζούμε την πρώτη προεκλογική εμφάνιση του σχήματος «Βύρων & Friends». Οσο για το ποιοι είναι οι «friends»… όπως θα έλεγε και ο κ. Πολύδωρας, «αναμείνατε! Ολα θα τα μάθετε». Η ώρα είναι 7.35 και η γιαγιά δίπλα μου χτυπά με τη μαγκούρα το πάτωμα από ανυπομονησία. Αλλά αντί αυτό ν’ ανοίξει όπως στην περίπτωση του συνομήλικού της Μωυσή, ένα άλλο θαύμα συντελείται. Ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης εμφανίζεται ξαφνικά μπροστά της! Η γιαγιά απορεί: «Εγώ τη Φάνη Πάλλη Πετραλιά ήρθα να δω!». Προς στιγμήν θεωρώ πως είναι ένα ακόμα θύμα του Αλτσχάιμερ, καθώς ο μέσος όρος ηλικίας στην αίθουσα ξεπερνά το προσδόκιμο ζωής. Και τότε ακούω ένα «Γεια σας φίλοι μου!», με φανηπαλική χροιά. Μόνο που, καθώς γυρίζω, αντί για την κόμη της Φάνης Πετραλιά, αντικρίζω το τριχωτό (που λέει ο λόγος…) της κεφαλής του Κωστή Χατζηδάκη!
Οι «άλλοι»
Ο πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής απ’ το πόντιουμ μας διαφωτίζει: «Είπαμε να κάνουμε μια βραδιά για την κυρία Πετραλιά, αλλά μας ήρθαν κι οι άλλοι!». Και καθώς οι «άλλοι» απ’ την πρώτη σειρά τον κοιτούν δολοφονικά που τους ανήγγειλε σα να είναι «της προσκολλήσεως», ο πρόεδρος διορθώνει: «εεε, δηλαδή το κόμμα τους έστειλε». Σαν η λέξη «κόμμα» να έχει επάνω του την επίδραση που έχει το «help!» στο Σούπερμαν, ξαφνικά, ο Λευτέρης Ζαγορίτης εμφανίζεται στην πόρτα! Κι αν προσθέσουμε και την Κατερίνα Παπακώστα, έχουμε 6 στελέχη για μια αίθουσα 400 ατόμων. Δηλαδή, 66 άτομα έκαστος. Διόλου παράξενο που ο κ. Πολύδωρας κοιτά τη μοκέτα σα να ‘χει πέσει σε μαρασμό.
Η κυρία Πετραλιά, όμως, δεν πτοείται. Πάει για το κρεσέντο στο πόντιουμ, όταν ένα εξάχρονο κοριτσάκι απ’ την τρίτη σειρά πετιέται σα λιλιπούτειος καμικάζι μπροστά της. Η κυρία Πετραλιά κάνει πως δεν το βλέπει – «είμαστε θυμωμένοι με όσους δεν τίμησαν τους αγώνες μας!», ξεσπαθώνει τη στιγμή ακριβώς που το κοριτσάκι επιχειρεί κωλοτούμπα στη μοκέτα. Ευτυχώς, η μαμά του το μαζεύει πριν ο Κωστής Χατζηδάκης ανέβει στο βήμα για την κατήχηση: «εσείς είστε στελέχη της Ν.Δ.!». «Είμαστε!», πετιέται ένας γέρος. «Είστε πρεσβευτές της Ν.Δ. στη δουλειά σας!», συνεχίζει ο κ. Χατζηδάκης. «Ποια δουλειά μας;», κάνει η γιαγιά δίπλα, που πρέπει να έχει πάρει σύνταξη απ’ το ’90.
Κι ύστερα, ανέβαινε ο κ. Πολύδωρας στο πόντιουμ κι όλα αλλάζουν: «Ηρθα για να εξομολογηθούμε ο ένας στον άλλον», λέει με βαθιά φωνή. «Για να ορκιστούμε πριν από τη μάχη». «Τζζζιτ!», κάνει η λάμπα δίπλα του, τρομάζοντας τον παρακείμενο γέρο. Ο κ. Πολύδωρας δεν δίνει σημασία. Πρώτα λέει για τον Περσέα και τη Μέδουσα, κι ύστερα ρίχνει βυρωνική μπηχτή στο Γ. Παπανδρέου: «μιλάει με τα τσάτρα – πάτρα ελληνικά του και μετά μας λένε «τι σπουδαίος ρήτορας!»». Αλλά το καλύτερο το φυλά για το τέλος: «Με λοιδώρησαν. Με εχλεύασαν. Με προπηλάκισαν!». Και σπρώχνοντας με το λουστρίνι το πόντιουμ σα να γκαζώνει, «…αλλά θα δικαιωθώ!». Με το γεροντικό ακροατήριο σε έκσταση φωσκολικής Λάμψης, ο ρήτορας αγριεύει: «Και για το Στρατηγό Ανεμο θα δικαιωθώ! Και για τις ασύμμετρες απειλές! Και γιατί μου έκαψαν τον Αγνωστο Στρατιώτη!». Τα μάτια του πάνε να πεταχτούν απ’ τις κόγχες – αν δεν ήταν σίγουρο πως το κοινό έχει τρινιτρίνες, ίσως θα έπρεπε κανείς να ανησυχήσει.
«Νον Πασαράν!»
«Θα νικήσουμε! Εχετε πίστην! Νον Πασαράν!», φωνάζει, κι εντελώς απροειδοποίητα αφήνει το πόντιουμ. Σχεδόν τρέχει προς το διάδρομο. Να είναι άραγε επειδή έπεται η Κατερίνα Παπακώστα που καμιά δύναμη στη γη δεν μπορεί να τη σταματήσει όταν αρχίσει να μιλά; Ο,τι και να είναι αυτό που τον κάνει να βιάζεται, θα πρέπει να περιμένει. «Είμαι απ’ το Αρτεμίσιο, με τον Αργύρη τον παιδίατρο», του λέει ο κυριούλης που τον μαντρώνει στο έβγα. Ο Βύρων πισωπατά, αλλά πέφτει σε έτερο ψηφοφόρο. «Εκείνη την ατάκα σας δεν την κατάλαβα!», κάνει ο πανύψηλος γέροντας. «Τόσες έχω πει! Δεν έβρισκες καμιά άλλη που να μην έχει πρόβλημα ερμηνείας;», απαντά ο κ. Πολύδωρας, και με μια πιρουέτα τρυπώνει στο αυτοκίνητο. «Ολα τα ωραία τελειώνουν…» αναστενάζει μια γιαγιά. Κι όπως η Μερσεντές χάνεται, μεσ’ την ήσυχη νύχτα ακούγεται μόνο ο ήχος που κάνουν τα τζιτζίκια κι ένα μακρινό στρίγκλισμα. Προφανώς η Κατερίνα Παπακώστα δεν τελείωσε ακόμη το λόγο της…