Γραμματα Αναγνωστων

6' 13" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο εκλογικός νόμος

Κύριε διευθυντά

Στην ελληνική πολιτική σκηνή η επίκληση της ανάγκης για προσφυγή στις κάλπες θεωρείται απαραίτητο συστατικό αντιπολιτευτικού λόγου, εργαλείο στήριξης της ενότητας τής εκάστοτε κυβερνητικής παράταξης και αγαπημένο θέμα για τα υπερβάλλοντα ΜΜΕ. Τι γίνεται όμως όταν η εκλογολογία ξεκινάει σχεδόν αμέσως μετά την εκλογική μάχη και καταλήγει να γίνεται η επίσημη αιτία προκήρυξης πρόωρων εκλογών; Ο ισχύων εκλογικός νόμος προβλέπει ενίσχυση του πρώτου κόμματος ώστε να διευκολύνεται η «ισχυρή» και «σταθερή» διακυβέρνηση της χώρας. Τι πήγε λοιπόν στραβά;

Η συμπίεση του ποσοστού αυτοδυναμίας για το πρώτο κόμμα σημαίνει αυξημένο ποσοστό πολιτών που διαφωνούν με το κυβερνητικό πρόγραμμα κάτι που δεν μένει ανεκμετάλλευτο από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα οποία δεν μπορούν να εμποδίσουν την άσκηση νομοθετικού έργου, ξέρουν όμως πως έχουν ευρύ ακροατήριο στο οποίο να απευθυνθούν. Ταυτόχρονα, περιορίζεται η κρίσιμη μάζα πολιτών που μπορούν (και πρέπει) να στηρίζουν τις νομοθετικές πρωτοβουλίες εκτός του Κοινοβουλίου, στην κοινωνία, με αποτελέσμα την αδυναμία άσκησης αποφασιστικής και μεταρρυθμιστικής πολιτικής. Αρα δημιουργείται αστάθεια που δεν οφείλεται τόσο στην οριακή πλειοψηφία των 152 βουλευτών όσο στο γεγονός πως οι 152 βουλευτές εκπροσωπούν το 41% των πολιτών (και με τον επερχόμενο νόμο ακόμα μικρότερο ποσοστό).

Η ουσιαστική αναντιστοιχία μεταξύ της πραγματικής αποδοχής των κυβερνητικών πολιτικών και της δυνατότητας εφαρμογής τους δημιουργεί αίσθημα «επιβολής», το οποίο συνδυαζόμενο με την πάγια έλλειψη ουσιαστικού πολιτικού διαλόγου και την προχειρότητα στη σύνταξη των νόμων, οδηγεί σε άμβλυνση της συμμετοχικότητας των πολιτών και σε εμπέδωση αισθήματος αυθαιρεσίας. Η νοητή επέκταση της πολιτικής φιλοσοφίας του εκλογικού νόμου είναι πως η ισχυρή διακυβέρνηση είναι σημαντικότερη από την αποδοχή των αποφάσεων από την κοινωνία.

Επιπλέον, σε ορισμένες περιφέρειες το πρώτο κόμμα εκλέγει πολύ περισσότερους βουλευτές από το δεύτερο χωρίς η διαφορά σε ψήφους να είναι ανάλογη, στερώντας από τους συγκεκριμένους βουλευτές την απαραίτητη αυτοπεποίθηση και κοινωνική στήριξη. Ταυτόχρονα, τους καθιστά υποχείρια του κομματικού μηχανισμού (εφόσον η εκλογή τους εξαρτάται από τη γενική επίδοση του κόμματος) και κάνει το εκλογικό διακύβευμα ακόμη μεγαλύτερο, ενθαρρύνοντας τη διαφθορά και τη συνδιαλλαγή.

Συμπερασματικά, ο ισχύων εκλογικός νόμος (και πολύ περισσότερο αυτός που θα ισχύσει μετά) ενισχύει την πολιτική αστάθεια, την εκλογολογία και τη διαφθορά και ψαλιδίζει τη δυνατότητα χάραξης αναξάρτητης και μεταρρυθμιστικής πολιτικής. Εμπεδώνει την αντίληψη πως τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται με ένταση του αισθήματος ευθύνης και αυξημένη συλλογικότητα, αλλά με πολιτικούς χειρισμούς και απόδραση από την πραγματικότητα. Ρίχνοντας τον πήχυ των απαιτούμενων πολιτικών επιδόσεων για την «κατάκτηση» της κυβερνητικής εξουσίας στην ουσία ρίχνουμε τον πήχυ της πολιτικής σκέψης και δράσης και επενδύουμε στην πολιτική της διαφθοράς. Η εκτελεστική εξουσία δεν μπορεί να στηρίζεται σε εικονική πλειοψηφία, γιατί ένα ψέμα μόνο με περισσότερα ψέματα συντηρείται. Ισως ήρθε η ώρα να δοκιμαστεί και στην Ελλάδα ένα σύστημα πολύ πιο αναλογικό, ένα σύστημα ευθύνης και συλλογικότητας. Ούτως ή άλλως, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως και η επόμενη κυβέρνηση θα έχει αντιμέτωπη την πλειοψηφία της κοινωνίας, άρα από την εκλογολογία και ένα ακόμη ρεκόρ πρόωρης προκήρυξης εκλογών δεν θα γλιτώσουμε.

Ηλιας Καζανης – Βιολόγος, Πανεπιστήμιο Cambridge

Ελληνες και Δύση

Κύριε Καρκαγιάννη

Στο φύλλο της «Καθημερινής» της 15ης Αυγούστου και στη στήλη σας «Κάθε Κυριακή» δημοσιεύετε απόσπασμα από ανέκδοτη, όπως λέτε, μελέτη του καθηγητή κ. Τάσιου, με θέμα την ελληνική επίδραση στη δυτική λεγόμενη Αναγέννηση. Εκεί, μεταξύ των άλλων προσώπων, παρουσιάζεται τιμητικά και ο εκ Καλαβρίας Ελληνας μοναχός Βαρλαάμ, ως ένας από τους σοφούς που επηρέασαν από ελληνικής πλευράς τη Δύση. Ο εν λόγω Βαρλαάμ είναι όμως εκείνος προς τον οποίο ο Αγιος Γρηγόριος Παλαμάς έδωσε μεγάλους και νικηφόρους ως προς την αλήθεια αγώνες εκ μέρους της Εκκλησίας του Θεού.

Επειδή είναι προφανώς υποχρέωσή σας (έστω και αν δεν την τηρείτε, ελεύθερος άνθρωπος είστε…) να μην προκαλείτε σύγχυση στους αναγνώστες σας, σας αποστέλλω ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο του π. Ιωάννου Ρωμανίδη «Ρωμαίοι ή Ρωμιοί πατέρες της Εκκλησίας», Τόμος Ι, εκδόσεις Π. Πουρναρά, Θεσσαλονίκη, όπου όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να βρει όλα τα συγκεκριμένα στοιχεία για τη μεγάλη μάχη Ανατολής και Δύσης (της καθ’ ημάς Ανατολής απέναντι στη λατινική κακοδοξία), μάχη όντως της αλήθειας απέναντι στο ψεύδος.

Το απόσπασμα έχει ως εξής:

«Πάντως, εξ όσων αναπτύξαμε μέχρι τούδε, φαίνεται σαφώς ότι ο Βαρλαάμ αγνοεί τελείως την Πατερικήν διδασκαλίαν περί αδιαλείπτου νοεράς προσευχής, ως και αυτήν περί διακρίσεως μεταξύ των λογικών και νοερών ενεργειών της ψυχής. Το σπουδαιότερον δε πάντων είναι ότι ουδέν γνώριζε περί της θεώσεως και ως εκ τούτου ιδέαν δεν είχε περί των θεμελίων της Ορθοδόξου πίστεως. Η γενική του άγνοια περί της Πατερικής θεολογίας, ως και αι πολλαί ενδείξεις περί της Φραγκολατινικής του θεολογικής προελεύσεως, αποδεικνύουν σαφώς ότι δεν αντιπροσώπευε καμιάν ρωμαϊκήν θεολογικήν παράδοσιν. Απλώς ανήκει εις την Αυγουστίνειον Φραγκολατινικήν Παράδοσιν έχων τον θαυμασμόν του Αυγουστίνου διά την ελληνικήν φιλοσοφίαν, κυρίως την του Πλάτωνος και τον θαυμασμόν των μετά τον Θωμάν Ακινάτην Φράγκων διά τον Αριστοτέλη. Εις τούτο οφείλεται και το υπό του Παλαμά αποδοθέν εις τον Βαρλαάμ όνομα «Λατινέλλην», δηλαδή Φραγκολατίνος, θιασώτης της ελληνικής ή ειδωλολατρικής σοφίας».

Οπως βλέπουμε, οι «Ελληνες που επηρέασαν» δήθεν τη Δύση ήταν άνθρωποι που είχαν ήδη παραδοθεί ψυχή τε και σώματι σ’ αυτήν.

Σταυροσ Νικολαϊδης -Εμπορος / Βόλος

Η ηθική των κομμάτων

Κύριε διευθυντά

Διάβασα με κατάπληξη τη στήλη του κ. Καρκαγιάννη «Κάθε Μέρα», με τίτλο «Η ηθική των κομμάτων».

Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο κ. Καρκαγιάννης εισάγει το θέμα του δηλώνοντας ότι βρίσκει δικαιολογημένη την άρνηση του ΚΚΕ να δεχθεί τον έλεγχο οποιασδήποτε κρατικής αρχής στα οικονομικά του κόμματος. Το λοιπό κείμενο συσκοτίζει μάλλον παρά διευκρινίζει τη γνώμη του κ. Καρκαγιάννη.

Τι γίνεται εδώ; Ο κ. Καρκαγιάννης μου θυμίζει ένα σχόλιο – απάντηση του τότε προέδρου του κόμματος, Χαρίλαου Φλωράκη, μέσα στη Βουλή το 1985-1986, όπως το άκουσα ο ίδιος, επί λέξει: «Εμείς είμαστε επαναστατικό κόμμα». Ουδέν σχόλιο ακολούθησε εκείνη τη στιγμή εντός Βουλής ή ακολούθως στον ημερήσιο Τύπο, την αναιδή δήλωση του προέδρου του κόμματος -το οποίο ακριβώς συμμετείχε στη Βουλή ελέω όχι ένοπλης επαναστατικής βίας, αλλά πολιτικής ελευθερίας και ανοχής εκ μέρους της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.

Τι ακριβώς θέλει να πει ο συνήθως καλά μελετημένος και μετρημένος κ. Καρκαγιάννης; Μήπως έχασε προσωρινά το μέτρο σε μιαν ατυχή στιγμή;

Λαμπης Μαυριδης / Κηφισιά

Επιστήμη και μεταφυσική

Κύριε διευθυντά

Με τίτλο «Γρίπη και Θεία Κοινωνία», η «Κ» δημοσίευσε στις 10-09-09 επιστολή του κ. Μιχαήλ Μυκωνιάτη, τέως αναπληρωτού καθηγητού Ιατρικής.

Ο επιστολογράφος επιτίθεται στον κ. Καρκαγιάννη για άρθρο του με τίτλο «Αραβες ή Βυζαντινοί έφεραν την αρχαία γνώση», ειδικά για την παράγραφο που αναφέρεται στον ιό της νέας γρίπης Η1Ν1.

Ο κ. Καρκαγιάννης ορθώς στηλίτευσε θέσεις της επίσημης εκκλησίας που είπε πως «τα ιερά σκεύη της θείας Μετάληψης είναι ασημένια, με συνέπεια οι ιοί και τα μικρόβια να μην μεταδίδονται».

Κάθε ιατρός οφείλει να σέβεται τους βασικούς κανόνες της επιστήμης του, που είναι το πείραμα, η παρατήρηση και η στατιστική από όπου εν τέλει εξάγονται τα ιατρικά συμπεράσματα.

Πείραμα με τη Θεία Κοινωνία είναι αδιανόητο, διότι προσβάλλει το βασικό δικαίωμα του θρησκευόμενου ατόμου, την πίστη του, που είναι ιερό και σεβαστό. Στους κανόνες της Ιατρικής επιστήμης, φυσικά δεν χωράει μεταφυσική. Διαφορετικά ακόμη και σήμερα ο Γαλιλαίος θα κινδύνευε από την Ιερά Εξέταση και τα θαυμαστά επιτεύγματα της Ιατρικής (μεταμοσχεύσεις, βαριές και σωτήριες επεμβάσεις και μάχη κατά του καρκίνου), θα ήταν στη σφαίρα της φαντασίας αν βασιζόμασταν στα ιερά βιβλία που είναι γραμμένα πριν από δύο χιλιάδες τόσα χρόνια.

Απόψεις σαν αυτές του κ. Μυκωνιάτη μοιάζουν με τις πρόσφατες παροτρύνσεις του Πάπα, που πήγε στην Αφρική και ξιφούλκησε κατά του προφυλακτικού!

Επειδή όμως το έιτζ δεν εμποδίζεται από τα Θεία, παρά μόνο από το προφυλακτικό, καλό είναι σε θέματα επιστήμης και Ιατρικής να μην υπεισέρχεται η Μεταφυσική.

Δημητριος Γεωργαντας – Χειρουργός / Μαρούσι

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή