Φυσικά στις κυβερνήσεις δεν γίνονται ψυχογραφήματα. Τούτο όμως δεν σημαίνει και ότι δεν τα χρειάζονται. Μέχρι την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές δεν έχει γίνει γνωστό αν η κ. Μαριέττα Γιαννάκου συμπεριλήφθηκε στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Ν.Δ. και μάλιστα επικεφαλής. Σημασία έχει ότι τούτο επιδιώχθηκε. Δηλαδή, μετά την πρώτη θέση στο ευρωψηφοδέλτιο, προ τριμήνου, η κ. Μ. Γ. προβάλλεται ως σύμβολο πολιτικής συνέπειας, αξιοποιείται ως πρόμαχος σ’ όλες τις αναμετρήσεις και περίπου εξισώνεται με τον… πυρσό, στο έμβλημα της Ν.Δ. Πρόκειται για πράξη απογνώσεως ή για έμπρακτη μεταμέλεια της Ρηγίλλης;
Η Μ.Γ. έχει μια σημαντική και πολυτάραχη πολιτικά πορεία. Ευρωβουλευτής από το 1984, πρώτη στο ευρωψηφοδέλτιο το 1989, υπουργός Υγείας το 1990, το 1993 βουλευτής Αθηνών, το 1999 ξανά στην Ευρωβουλή, το 2000 και το 2004 επανεκλέγεται βουλευτής, οπότε και της ανατίθεται το υπουργείο Παιδείας. Επιχειρεί την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, η οποία προκαλεί σάλο με μαζικές κινητοποιήσεις στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Ομως ο πρωθυπουργός την καλύπτει πλήρως, επισημαίνοντας πως οι αλλαγές αποτελούν βασική επιλογή της κυβερνήσεώς του. Ετσι η μεταρρύθμιση (για όσους το έχουν «ξεχάσει») ψηφίζεται, τελικά, τον Μάρτιο του 2007 και γίνεται νόμος του Κράτους. Αμέσως μετά η Μ.Γ. έρχεται «αντιμέτωπη» με το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού, που συγκεντρώνει τα πυρά ευρύτατου φάσματος ενισταμένων, που καταγγέλλουν απόκρυψη στοιχείων της νεοελληνικής Ιστορίας. Στη άρνηση της Μ.Γ. να το αποσύρει, αποδίδεται από πολλούς και η καταψήφισή της στις εκλογές, που επακολούθησαν.
Συνεπώς το πολιτικό ψυχογράφημα θα αναζητούσε τους λόγους για τους οποίους σήμερα η Μ.Γ. «ευλογείται, εξυμνείται και υπερυψούται» από τη Ν.Δ. Οι λόγοι, φυσικά, δεν μπορούν να έχουν σχέση με την πεισματική στάση της στο βιβλίο της Ιστορίας. Επίσης θα ήταν πολιτικά άηθες να συνδεθούν με τη σοβαρότατη περιπέτεια της υγείας της, σε συνδυασμό με τα θερμότατα αισθήματα, με τα οποία της συμπαραστάθηκε το πανελλήνιο. Απομένει λοιπόν ως εξήγηση η πολιτική συνέπεια και η σθεναρά στάση που επέδειξε η Μ.Γ. στο θέμα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Ωστόσο, όπως είναι σ’ όλους γνωστό, το «επίτευγμα» της Μ.Γ. απεμπολήθηκε από την ίδια τη Ν.Δ. Ο διάδοχός της κ. Ευριπίδης Στυλιανίδης προχώρησε σε συμβιβασμούς και υποχωρήσεις, που απέβλεπαν σαφώς στην «απονεύρωση» της μεταρρύθμισης. Στην περίπτωση που ο αντικαταστάτης της Μ.Γ. ενήργησε αυθαίρετα, εύλογα ο πρωθυπουργός, προσμετρώντας και τα «ολισθήματα» των μπουζουκιών και των γηπέδων, ενώ η Αθήνα καιγόταν στα «Δεκεμβριανά», καθώς και τα ταξίδια χλιδής και κατασπαταλήσεως του δημόσιου χρήματος του συγκεκριμένου πολιτικού, θα ‘πρεπε αμέσως να τον στείλει σπίτι του. Ομως όχι μόνον δεν συνέβη κάτι τέτοιο (με τον κ. Στυλιανίδη να «κοσμεί» ξανά το ψηφοδέλτιο Ροδόπης της Ν.Δ.), αλλά το θέμα υποτροπίασε. Ο διάδοχός του κ. Αρης Σπηλιωτόπουλος, (στον οποίο, παρεμπιπτόντως, ουδείς αρνείται το δικαίωμα να φωτογραφίζεται με ένδυμα ένα λευκό χειρόμακτρο), έριξε την «άσπρη πετσέτα» της πρόωρης ήττας και υποταγής προς όλους τους «αντιμεταρρυθμιστές»…
Κατά τ’ άλλα δεν υπάρχει αμφιβολία πως ένα πολιτικό ψυχογράφημα της Ν.Δ. στο συγκεκριμένο θέμα θα έδιδε πολύτιμες απαντήσεις και για τη γενικότερη παθογένεια του κόμματος αυτού…