Οι απαράδεκτες επιθέσεις με στόχο οργανώσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων που διερευνούν την επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα τον περασμένο Ιανουάριο επιβεβαιώνουν την παρατήρηση του Τσόρτσιλ: «Ενα ψέμα έχει κάνει τον μισό γύρο του κόσμου προτού η αλήθεια προλάβει να βάλει τα παπούτσια της». Η αποστολή με επικεφαλής τον Νοτιοαφρικανό δικαστή Ρίτσαρντ Γκολντστόουν, η οποία συγκροτήθηκε από το Συμβούλιο των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (UNHRC), είναι το πιο πρόσφατο θύμα. Πριν ακόμα γίνει η επίσημη δημοσίευση των ευρημάτων της, δέχτηκε επιθέσεις που ρυπαίνουν τον δημόσιο διάλογο.
Πρόσφατα, η οργάνωση Human Rights Watch (HRW) απάντησε πολύ διεξοδικά σε μια καταιγίδα χυδαίων επιθέσεων στην αξιοπιστία της και στο προσωπικό της. Ωστόσο, ισχυρισμοί τελείως αβάσιμοι -για παράδειγμα, ότι έχει δεχτεί χρηματοδότηση από τη Σαουδική Αραβία ή ότι δεν υπέβαλε την επικριτική για το Ισραήλ έκθεσή της στις ισραηλινές Ενοπλες Δυνάμεις προτού την δημοσιεύσει- εξακολουθούν να ανακυκλώνονται. Η HRW έκανε το λάθος να μην προβλέψει ότι το παράξενο για πολλούς χόμπι του Μαρκ Γκαλάσκο, του ειδικού της σε θέματα όπλων (συλλέγει γερμανικά και αμερικανικά αναμνηστικά αντικείμενα από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο) θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ώστε να αμφισβητηθεί η αξιοπιστία των επικριτικών εκθέσεών του για τη συμπεριφορά του Ισραήλ στη Γάζα. Οταν η ιστορία αυτή βγήκε πρόσφατα στην επιφάνεια, η εξίσωση που περιείχαν ορισμένοι ισχυρισμοί -συλλέκτης «ναζιστικών» αντικειμένων συν «επικριτής του Ισραήλ» ίσον «αντισημίτης»- ήταν αβάσιμη και συκοφαντική. Το γεγονός ότι είχε επίσης συντάξει αναφορές επικριτικές για τη Χαμάς και τη Χεσμπολάχ αγνοήθηκε.
Ο κόσμος των ανθρώπινων δικαιωμάτων δεν είναι υπεράνω κριτικής. Η UNHRC δεν διακρίνεται για αμεροληψία απέναντι στο Ισραήλ. Ο Γκολντστόουν δέχτηκε να αναλάβει τον ρόλο του μόνο αφότου ο πρόεδρος του συμβουλίου συμφώνησε να καλύπτει η έρευνα όλες τις πλευρές της διαμάχης και όχι μόνο το Ισραήλ. Ομως, η δυσπιστία από μόνη της δεν μπορεί να εξηγήσει τις τρομακτικές διαστάσεις των επιθέσεων που δέχονται οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ανάμεσά τους και όλες οι ισραηλινές.
Εκείνοι που προωθούν την ιδέα του «νέου αντισημιτισμού» -ότι το Ισραήλ είναι ο συλλογικός Εβραίος που καταδιώκεται από τη διεθνή κοινότητα- επιρρίπτουν μεγάλο μέρος της ευθύνης στο διεθνές κίνημα για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ανίκανοι να αντιμετωπίσουν το γεγονός ότι η κατοχή και οι ακροδεξιές κυβερνήσεις έχουν μετατρέψει το Ισραήλ σε τραμπούκο της γειτονιάς, και παρερμηνεύοντας τις επιπτώσεις στις εβραϊκές κοινότητες ως εγκατάλειψη από τις προοδευτικές δυνάμεις και τις κυβερνήσεις, πολλοί Ισραηλινοί ηγέτες και διαμορφωτές της κοινής γνώμης έχουν γίνει οι πιο άγριοι επικριτές του κινήματος για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Με την κατηγορία του αντισημιτισμού να πλαισιώνει αυτή την επίθεση, η λογική συζήτηση γίνεται ανέφικτη.
Χαρακτηρίζοντας μεροληπτικές τις εκθέσεις των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι λογχοφόροι της επίθεσης αυτής ενισχύουν τη βλάβη που επιφέρει το Ισραήλ στον ίδιο τον εαυτό του. Βάζει το Ισραήλ στην παρέα εκείνων που κατά συρροήν παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και που κάνουν τα ίδια παράπονα. Και όταν αρνείται να απαντήσει στις επιστολές της HRW, όταν απαγορεύει την είσοδο της αποστολής Γκολντστόουν στο Ισραήλ, όταν περιφρονεί τις μαρτυρίες των κατοίκων της Γάζας εκτός κι αν υποστηρίζουν την ισραηλινή εκδοχή για την εισβολή, και όταν επιτρέπει στον στρατό να κάνει ο ίδιος έλεγχο στον εαυτό του, το Ισραήλ δείχνει ότι δεν μπορεί ούτε καν να ανεχθεί τη λογική κριτική.
Ο Γκολντστόουν, στο μεταξύ, έχει προσελκύσει επιπλέον βολές από ορισμένους, που τον αποκαλούν «προδότη Εβραίο». Θα έλεγαν το ίδιο για έναν άλλο Εβραίο, τον Ρενέ Κασέν, έναν από τους κύριους συντάκτες της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το 1948; Ο Κασέν είχε επηρεαστεί βαθιά από το Ολοκαύτωμα και η οικουμενική διακήρυξη είχε συνταχθεί σε άμεση αντίδραση προς αυτό. Περιέχει τις θεμελιακές αρχές πάνω στις οποίες οι σημερινές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων βασίζουν τη δράση τους. Ο δικαστής Γκολντστόουν είναι δικαιούχος του κληροδοτήματος του Κασέν.
Χρωστάμε τόσο στους Παλαιστίνιους όσο και στους Ισραηλινούς να ακούσουμε τον δικαστή Γκολντστόουν με ανοιχτό μυαλό – μπορεί να μας φέρει πιο κοντά στην αλήθεια για το τι συνέβη στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια στη Γάζα τον Ιανουάριο του 2009.
* Ο Αντονι Λέρμαν είναι πρώην διευθυντής του Ινστιτούτου Ερευνας Εβραϊκής Πολιτικής.