Η ορθή πολιτική λύση
Κύριε διευθυντά
Τις μέρες αυτές όλοι ασχολύνται με τις επικείμενες εκλογές! Ολοι παρακολουθούν, μετά μανίας, τις ειδήσεις στα ΜΜΕ. Και όχι μόνο. Πολλοί μετράνε τα… κουκιά, υπολογίζουν τις ιδιαιτερότητες, σταθμίζουν τις προηγούμενες εμπειρίες και προσπαθούν να προμαντεύσουν τα αποτελέσματα που θα βγάλουν οι κάλπες.
Αλλά και τα κόμματα λογαριάζουν τα δεδομένα και ευελπιστούν ότι η έκβαση των εκλογών θα είναι σύμφωνη με τις προσδοκίες τους. Ετσι στο ΠΑΣΟΚ ελπίζουν ότι θα είναι πρώτο κόμμα, στη Νέα Δημοκρατία ότι θα επιτύχουν τη μεγάλη ανατροπή και στα μικρά κόμματα ότι κανένα από τα δύο μεγάλα δεν θα επιτύχει αυτοδυναμία και, επομένως, ότι αυτά με τους λίγους βουλευτές τους θα γίνουν ρυθμιστές της κατάστασης!
Οπως και να ‘χει το θέμα, όποια πολιτική λύση και αν υπάρξει, η κυβέρνηση που θα προκύψει μετεκλογικά θα είναι δέσμια κάποιων συνδυασμών ή στην καλύτερη περίπτωση, θα έχει μεν αυτοδυναμία, αλλά με μια πολύ ασθενή πλειοψηφία που δεν θα της επιτρέψει να εφαρμόσει ριζικές λύσεις.
Δυστυχώς, όμως, και στην ακραία περίπτωση που θα προκύψει μια κυβέρνηση με ισχυρή πλειοψηφία, είναι απολύτως βέβαιο ότι αυτή δεν θα εφαρμόσει τις πρέπουσες λύσεις, γιατί αυτές θα έχουν πολύ μεγάλο πολιτικό κόστος! Μη βιαστείτε να με κατηγορήσετε ότι τα βλέπω όλα… μαύρα. Μην με κατακρίνετε πως παριστάνω των απαισιόδοξο… μάντη και ότι θ’ αναγκαστείτε να μου πείτε όπως ο… Αγαμέμνων στον Κάλχα: «Ω Μάντη κακών, ου πώποτέ μοι το κρήγυον είπας»! Γιατί εγώ έχω να προτείνω μια λύση του προβλήματος. Λύση απλή, λογική και εφαρμόσιμη. Προτείνω λοιπόν:
Να συνεννοηθούν τα δύο μεγάλα κόμματα (ίσως και τα μικρά) να κάνουν μαζί μια υπηρεσιακή κυβέρνηση με τεχνοκράτες (όχι πολιτικούς), που θα είναι αποφασισμένοι να δώσουν υποδειγματικές, τέλειες και οριστικές λύσεις στα μεγάλα προβλήματα του τόπου, που χρονίζουν. Οπως το οικονομικό, το ασφαλιστικό, το υγειονομικό, το θεσμικό κ.λπ. κ.λπ.
Βέβαια, για να εφαρμοστεί αυτή η λύση, θα πρέπει τα κόμματα να εγκαταλείψουν τους λαϊκισμούς και τις εσωστρέφειες, να παραμερίσουν τις φιλοδοξίες τους για την κατάληψη κάποιας καρέκλας και να κάνουν επιτέλους κάτι καλό για τον λαό, όπως μας υπόσχονται τόσα χρόνια από τα μπαλκόνια. Και αυτό δεν είναι δύσκολο. Θάρρος χρειάζεται και πολιτική συνείδηση. Ας ελπίσουμε, λοιπόν, ότι τις δύσκολες μέρες που περνάμε, οι πολιτικοί μας θα παραμερίσουν το προσωπικό τους συμφέρον και θα ενεργήσουν με μόνο γνώμονα το καλό της πατρίδας μας.
Νικος Δυοβουνιωτης – Πολιτικός Μηχανικός / Κηφισιά
Οι ΧΥΤΑ στην Αττική
Κύριε διευθυντά
Στην Αττική, που αποτελεί περίπου το 4% της Ελλάδος, κατοικεί σχεδόν το 50% του πληθυσμού της. Η περιβαλλοντική επιβάρυνση της Αττικής τα τελευταία χρόνια, ιδίως και μετά τις μεγάλες πυρκαγιές της Πάρνηθας, της Πεντέλης και πρόσφατα της βορειοανατολικής πλευράς της, έχει αυξηθεί σημαντικά.
Η υγεία των κατοίκων της Αττικής κινδυνεύει από τον αέρα που αναπνέουμε, τα τρόφιμα που τρώμε, το νερό που πίνουμε.
Στο ήδη επιβαρυμένο περιβάλλον της Αττικής κάποιοι επιμένουν να προσθέσουν και την εναπόθεση σκουπιδιών στο Καματερό και το Γραμματικό με την ξεπερασμένη από τη σύγχρονη τεχνολογία μέθοδο ΧΥΤΑ, επιπλέον των ήδη λειτουργούντων σε άλλες περιοχές της Αττικής.
Η Ευρωπαϊκή Ενωση και ειδικοί επιστήμονες (όπως η μελέτη του Πανεπιστημίου Κρήτης) συνιστούν ότι σήμερα η καλύτερη λύση είναι η δημιουργία μικρού αριθμού σύγχρονων μονάδων διαχείρισης απορριμμάτων (όχι ΧΥΤΑ), σε όλη την ελληνική Επικράτεια, π.χ. μία μονάδα για όλη την Κρήτη, μία για όλη την Πελοπόννησο, συνολικά 6-8 μονάδες σε όλη την Ελλάδα.
Λέγεται ότι η διαχείριση των απορριμμάτων συνοδεύεται από εκατομμύρια ευρώ και ορισμένοι ισχυρίζονται ότι εκεί βρίσκεται η παράλογη επιμονή για τη δημιουργία νέων ΧΥΤΑ στην Αττική.
Τα επιτελεία και των δύο κομμάτων, που φιλοδοξούν να κυβερνήσουν τη χώρα στις 4 Οκτωβρίου, μιλούν για νέα περιβαλλοντική συνείδηση και νέα πράσινη ανάπτυξη. Ελπίζω να ξεκαθαρίσουν γρήγορα ότι, επειδή η Αττική του 2009 είναι πολύ πιο υποβαθμισμένη περιβαλλοντολογικά από εκείνη του 2001 (που είχαν αποφασισθεί οι επιπλέον ΧΥΤΑ στην Αττική), θα πρέπει να ανεθεωρήσουν τα παλαιά σχέδια και να προχωρήσουν σε μια σύγχρονη αποκεντρωμένη κεντρική διαχείριση των απορριμμάτων για το καλό όχι μόνο των κατοίκων της Αττικής, αλλά και της υπόλοιπης Ελλάδας.
Δημητριος Λινος / Χειρουργός
Το τραμ
Κύριε διευθυντά
Σε επιστολή του αναγνώστη σας κ. Μενούνος, στο φύλλο της εφημερίδας «Καθημερινή», με ημερομηνία δημοσίευσης 02/09 και με τίτλο «Το τραμ», αναφέρονται ανακριβή στοιχεία, τα οποία διαστρεβλώνουν σημαντικά την εικόνα του μέσου και της ΤΡΑΜ Α.Ε. Εκτιμώντας ιδιαίτερα την εφημερίδα σας, επιτρέψτε μας με την παρούσα επιστολή να παραθέσουμε στο μεγάλο ανγνωστικό κοινό σας την άποψη της εταιρείας μας, συμβάλλοντας στην αποκατάσταση της πραγματικότητας.
Απαντώντας, λοιπόν, στην ερώτηση του αναγνώστη σας που αφορά την αιτία που δεν υφίστανται πλέον ακυρωτικά μηχανήματα εντός των οχημάτων τραμ, σας επισημαίνουμε ότι η απόφαση αυτή ελήφθη, στο πλαίσιο της καταπολέμησης του φαινομένου της λαθρεπιβίβασης και επιδιώκοντας την εναρμόνιση του τραμ με τα υπόλοιπα Μέσα Σταθερής Τροχιάς (μόνο επί των στάσεων υπάρχουν ακυρωτικά μηχανήματα. Για την εν λόγω αλλαγή που υλοποιήθηκε την 01/12/08, η ΤΡΑΜ Α.Ε. είχε ενημερώσει το επιβατικό κοινό από τις αρχές του προηγούμενου Οκτωβρίου με Δελτίο Τύπου στα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά και σχετική ανακοίνωση επί των στάσεων, εντός των οχημάτων και στην εταιρική ιστοσελίδα.
Οσον αφορά την ύπαρξη ή μη μηχανημάτων παροχής εισιτηρίων στις στάσεις, επιθυμούμε να σας επισημάνουμε ότι η ΤΡΑΜ Α.Ε., από την πρώτη ημέρα εμπορικής λειτουργίας, τον Ιούλιο του 2004, έχει εγκαταστήσει υπερσύγχρονους αυτόματους πωλητές εισιτηρίων touch-screen σε κάθε αποβάθρα όλων των στάσεων του τραμ, κατά μήκος του δικτύου.
Να σας ενημερώσουμε επίσης ότι, για την ακόμα καλύτερη εξυπηρέτηση του επιβατικού κοινού, σε 8 κεντρικές στάσεις του δικτύου (Σύνταγμα, Νέος Κόσμος, Αγ. Φωτεινής, Αιγαίου, Αχιλλέως, ΣΕΦ, Πλατεία Κατράκη, Ασκληπιείο Βούλας) λειτουργούν όλες τις ημέρες της εβδομάδας εκδοτήρια. Ο επιβάτης δύναται επίσης να προμηθευθεί εισιτήριο από περίπτερα κατά μήκος του δικτύου και βέβαια από τα σημεία έκδοσης εισιτηρίων των υπόλοιπων ΜΜΜ, καθώς ισχύει το ενιαίο εισιτήριο. Και βέβαια μην ξεχνάμε τις μηνιαίες και ετήσιες κάρτες των ΜΜΜ, η έκδοση των οποίων συμφέρει τους μόνιμους χρήστες των μέσων.
Γιωργος Γαλουσης / Διευθυντής Επικοινωνίας και Εμπορικής Εκμετάλλευσης
Εθνικός ύμνος
Κύριε διευθυντά
Αναφέρομαι στο άρθρο του έγκριτου δημοσιογράφου σας κ. Δημήτρη Ρηγόπουλου με τίτλο «Η (μακεδονική) σαλάτα της ΕΡΤ», της 9ης Σεπτεμβρίου ’09, σελ.14. Γράφει ο κ. Ρηγόπουλος στην πρώτη παράγραφο του άρθρου του:
«Και είναι αστείο να παριστάνουμε τους έκπληκτους ή τα θύματα από τη στιγμή που Ελληνες φίλαθλοι συνηθίζουμε να αποδοκιμάζουμε τους εθνικούς ύμνους άλλων χωρών (κυρίως στα κρίσιμα ποδοσφαιρικά ματς), εκτός κι αν πια παίζουμε με την Κύπρο ή το Λουξεμβούργο».
Θα έπρεπε, νομίζω, να ξέρει ο κ. Ρηγόπουλος, τουλάχιστον ως δημοσιογράφος, ότι ο εθνικός ύμνος της Κύπρου είναι ο ελληνικός εθνικός ύμνος. Δεν είναι ξένος εθνικός ύμνος όπως υπονοείται, πράγμα που ισχύει για τη δεύτερη χώρα του παραδείγματός του. Επομένως, η αποδοκιμασία του ελληνικού εθνικού ύμνου από τους Ελληνες φιλάθλους δεν θα μπορούσε να συμβεί.
Πέραν τούτου, πιστεύω ότι θα είναι καλύτερα για το εθνικό συμφέρον αν οι δημοσιογράφοι μας γνωρίσουν καλύτερα και βαθύτερα τα θέματα της Κύπρου και τις ελληνικές πτυχές που περιέχουν, έτσι ώστε σε μια εποχή που η Τουρκία τα θέλει όλα δικά της από την Ελλάδα, να ενημερώνουν τον κόσμο που απευθύνονται ακριβέστερα και υπευθυνότερα.
Σαββας Νικολαϊδης / Ν. Πεντέλη
Ποδηλατόδρομος στην Εκάλη
Κύριε διευθυντά
Η δήμαρχος Εκάλης αποφάσισε την κατασκευή ποδηλατοδρόμου στην οδό Ρόδων και ήδη άρχισε τα έργα με παροιμιώδη ταχύτητα, παρά τις σφοδρές και οργισμένες αντιδράσεις των κατοίκων.
Εκτός από άσκοπο, αντιαισθητικό, κακοφτιαγμένο, δαπανηρό και τελικά, άχρηστο, αποδεικνύεται επικίνδυνο για όσους θα χρησιμοποιούν αυτόν τον δρόμο.
Δημιουργεί μια στενή λωρίδα πλάτους ώστε να εξαναγκάζονται οι οδηγοί να περνούν ξυστά σε άλλα οχήματα, αυξάνοντας την πιθανότητα ατυχήματος. Ακόμη, η ορατότητα στις διασταυρώσεις ουσιαστικά μηδενίζεται με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την οδική ασφάλεια. Πέραν όμως από αυτό, ο σχεδιασμός του ποδηλατοδρόμου δείχνει τους μελετητές και τους δημάρχους (αυτό το κακό συμβαίνει και σε άλλα προάστια της Αθήνας) να αγνοούν πώς γίνεται η ποδηλασία.
Η σοβαρότητα του όλου θέματος, πέραν από τις οποιεσδήποτε διαφωνίες, έγκειται στο ότι ένα απλό τεχνικό θέμα, με τη στάση, της η δήμαρχος το μετέτρεψε σε πολιτικό. Η δήμαρχος ξεχνάει πως είναι εντολοδόχος ενός προγράμματος που εξήγγειλε στις εκλογές και για εκείνο ψηφίστηκε.
Κατασκευή ποδηλατοδρόμου δεν ετέθη ποτέ, άρα για μια τόσο σημαντική παρέμβαση θα έπρεπε να ζητήσει τη γνώμη των πολιτών.
Δυστυχώς, με τη συμπεριφορά της η δήμαρχος δείχνει πως έχει παρεξηγήσει τον κοινωνικό της ρόλο και αντιλαμβάνεται τον δήμο ως φέουδο (τιμάριο, τσιφλίκι το ίδιο σημαίνει), και ότι δεν οφείλει εξηγήσεις στους πολίτες. Ομως, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Οι πολίτες απαιτούν να σταματήσουν τα έργα αμέσως και να ματαιωθεί η κατασκευή του ποδηλατοδρόμου.
Χρηστος Τερζοπουλος / Εκδότης