Το αστεράκι μέσα από την αριστερή καμάρα του Ηρωδείου, μας έστελνε λαμπερά σινιάλα: «Χαρείτε το δώρο της μουσικής από μια μεγάλη φωνή! Χαρείτε τη βραδιά αυτή, από τις τελευταίες του καλοκαιριού που φεύγει»… Και αυτό ακριβώς έκανε το γεμάτο ώς επάνω ρωμαϊκό αμφιθέατρο με τον διάσημο τενόρο Χοσέ Καρέρας στη σκηνή να τραγουδάει με τη μοναδική γλυκύτητα της φωνής του γι’ αυτό το πιστό του ελληνικό κοινό. Συγκινημένος μπροστά σε τέτοια κοσμοσυρροή και θερμή υποδοχή – χειροκροτήματα υποδέχθηκαν την εμφάνισή του στη σκηνή, καθώς με νεανικό βήμα πέρασε μέσα από τους μουσικούς της Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας της ΕΡΤ, ακολουθούμενος από τον μόνιμο μαέστρο του, τον αρχιμουσικό Νταβίντ Χιμένεθ- ο Χοσέ τραγούδησε από μικροφώνου, με φωνή και καρδιά, με εκφραστικές λιτές χειρονομίες, με σεβασμό για το κοινό, αλλά και για το ξεχωριστό του ρωμαϊκού θεάτρου. «Πριν από 25 χρόνια «ντεμπουτάρησα» σε αυτόν τον ιδιαίτερο χώρο, με την «Κάρμεν», του Μπιζέ και την Αγνή Μπάλτσα στον ομώνυμο ρόλο, και από τότε επιστρέφω στη θέρμη της αγάπης σας», είπε. Και τραγούδησε, σε ωραία ελληνικά, το τραγούδι του Σταύρου Ξαρχάκου σε στίχους Βαγγέλη Γκούφα – Βασίλη Ανδριόπουλου «Τα τρένα που φύγαν, αγάπες μού πήρανε…». Και όλες οι κερκίδες το σιγανομουρμούρισαν, ένας ψίθυρος σεβασμού για την προσωπικότητα του λυρικού τραγουδιού, που νίκησε με προσωπική μάχη τη λευχαιμία, επέστρεψε στη σκηνή, αλλά δεν ξέχασε και δημιούργησε το ίδρυμα «Jos Carreras International Leykaemia Foundation», το 1988, του οποίου προεδρεύει και συνεχίζει τον αγώνα κατά της ασθένειας. Και η συναυλία του Σαββάτου 19/9 είχε ξεχωριστό χαρακτήρα, μέρος των εσόδων δόθηκε στη «Φλόγα», τον σύλλογο γονιών παιδιών με νεοπλασματική ασθένεια, για τους σκοπούς του.
Οργανώθηκε από τη Half Note για τα 30 χρόνια δραστηριότητάς της, η δε παράσταση ήταν αφιερωμένη στη μνήμη του Νίκου Σαχπασίδη, ιδρυτού της Half Note Productions, που έχασε το 1997 τη μάχη από τον καρκίνο, η δε σημερινή διευθύντρια της εταιρείας κ. Μαίρη Τηλεμάχου και οι συνεργάτες του τίμησαν τη μνήμη του. Αυτή τη φορά, ο Χοσέ Καρέρας επέλεξε να ερμηνεύσει τραγούδια του έρωτα και του πολέμου, κυρίως Ισπανών συνθετών, των Valis, Gardel, Ribass, Cambardella, Valente, Cardilio και, μαζί με τη Σαμπίνα Πουερτόλας, ένα ντουέτο από την «Εύθυμη Χήρα», του Φραντς Λέχαρ, συνοδεία κερκίδων! Στη συνέχεια, ενέδωσε στις «παραγγελιές» επίμονης φωνής από ψηλά και ερμήνευσε τις κοσμαγάπητες επιτυχίες του «Σορέντο» και «Γρανάδα», με τον Μάριο Φραγκούλη στην πρώτη σειρά.
Ο θώκος, ακόμη μια φορά, αδειανός, εκτός από τις κυρίες του συλλόγου «Φλόγα», διακριτικές σε μια γωνία. Στα 10 bis, που προκάλεσαν οι απανωτές «αυλαίες» των χειροκροτημάτων, τα βλέμματα στον Βασίλη Βασιλικό και στη Βάσω Παπαντωνίου, που όπως η Μπάλτσα, έχει τραγουδήσει μαζί με τον Χοσέ Καρέρας. Με καλές, στέρεες φωνές και σκηνικό αέρα, η σοπράνο (και πολύ ναζιάρα) Σαμπίνα Πουερτόλας και ο βαρύτονος Ανχέλ Οντένα τραγούδησαν χωριστά και μαζί, ο αρχιμουσικός από τη Βαρκελώνη Νταβίντ Χιμένεθ διηύθυνε την σε καλή φόρμα Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ και όταν καταλάγιασε κάποτε το κύμα των χειροκροτημάτων, ο Χοσέ Καρέρας, με το φωτοστέφανο των γκρίζων του μαλλιών, μας έστειλε ένα ακόμη συγκινημένο χαμόγελο, υπόσχεση ότι «θα ξανάρθω»…