Παρακάμπτω το επιχείρημα ότι επειδή περίπου τρία εκατομμύρια Ελληνες παρακολούθησαν την τηλεμαχία των δύο μεγάλων αρχηγών βγαίνει συμπέρασμα ότι κρεμόμασταν από τα χείλη τους. Υπενθυμίζω ότι ήταν πολύ περισσότεροι οι Ελληνες που παρακολούθησαν π.χ. τη μάχη του Sakis στη Eurovision, εκεί ναι, κρεμόμασταν από τα χείλη του. Οι πολιτικές αποχρώσεις της τηλεμαχίας καταγράφηκαν τόσο από σοβαρούς αναλυτές όσο και από χρωματιστούς κατευθυνόμενους που προσδοκούν οφέλη από την επικράτηση του εκλεκτού τους ηγέτη.
Επισημαίνω ότι οι κ. Καραμανλής και Παπανδρέου έχασαν μοναδική ευκαιρία να μας δείξουν ότι δεν είναι δέσμιοι του θεσμικού τους αξιώματος και του πρωτοκόλλου. Ηταν άκαμπτοι, το έντονο μακιγιάζ συμπλήρωνε τη μοιραία θεατρικότητα των στιγμών, δεν ήταν ζεστοί. Σαν να είχαν καταπιεί μαγνητόφωνο που έπαιζε -επεξεργασμένες καλύτερα- τις απαντήσεις που είχαν δώσει το προηγούμενο βράδυ, με την ενοχλητική παρουσία των υπόλοιπων μικρών αρχηγών. Εκείνο που εξέπεμπαν τα μάτια και οι κινήσεις τους ήταν άγχος, ούτε ο ένας ούτε ο άλλος τόλμησαν να δροσίσουν το κοινό με μια σταλαγματιά χιούμορ – γιατί όχι; Οι ηγέτες στα ζόρια δείχνουν ξεχωριστό χαρακτήρα.
Στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, ο κ. Κ. Καραμανλής ήταν μετέφηβος και ο κ. Γ. Παπανδρέου διήνυε την πρώτη νιότη. Και οι δύο βρίσκονταν, ανυποψίαστοι ίσως ακόμα για την ορμή του υποσυνείδητου, στη σκιά εμβληματικών προσωπικοτήτων. Ο πρώτος του θείου του, ο δεύτερος του πατέρα του. Δίπλα τους, σε παρέες με ομόκεντρες ανησυχίες και πολιτικά ψηλαφήματα, χιλιάδες συνομήλικοί τους. Κάποιοι από αυτούς πιο ευφυείς, πιο καλλιεργημένοι, πιο ανήσυχοι κοινωνικά. Αλλοι ασχολήθηκαν με τα κοινά, άλλοι όχι. Δεν αδικούμε ούτε τον κ. Καραμανλή ούτε τον κ. Παπανδρέου -έχουν δώσει αμφότεροι σπάνια δείγματα αντοχής και σε άδικες κριτικές- αν δεχθούμε ότι στην περίπτωση που έφεραν διαφορετικά επώνυμα, θα είχαν λιγότερες σκοτούρες σήμερα, πιθανότατα θα διέπρεπαν σε άλλους τομείς της ζωής.
Ισως η ευφυέστερη πράξη της Ν.Δ. ήταν να αναδείξει το 1997 πρόεδρό της έναν σαραντάρη («πιτσιρικάς» για τα τότε πολιτικά ειωθότα). Επαληθεύτηκαν όσοι προέβλεψαν, αμέσως μετά, ότι ήταν θέμα χρόνου να γίνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ο κ. Γ. Παπανδρέου, για να βιώσει πάλι η Ελλάδα σε φρέσκια έκδοση το σχήμα Καραμανλής vs Παπανδρέου. Και οι δύο είχαν εφαλτήριο το όνομα, και για τους δυο ήταν βαρύ φορτίο. Ενα από τα πολλά κοινά χαρακτηριστικά των δύο αρχηγών που ευαγγελίζονται την ανανέωση.